η φωνή σου

η στήλη μας

   
Μετανάστης
Αδέσμευτο περιοδικό στο διαδίκτυο

Εκδίδεται από επιτροπή

metanastis@metanastis.com
 


Κι εσύ λαέ βασανισμένε πληρώνεις την αδιαφορία σου 
 

ΕΠΕΨ
Επιστολική Ψήφος

Λογοτεχνία της διασποράς  ΕΕΛΣΠΗ

Ελληνική Γλώσσα 

Οργανισμός 
 διεθνοποίησης
 Ελληνικής Γλώσσας
ΟΔΕΓ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

Ελληνική Μουσική

Τέχνη & Πολιτισμός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΜΑΥΡΑ-ΚΟΚΚΙΝΑ 

Ποίηση

Ενδιαφέροντες
Κόμβοι

Επιστολές

Αρχείο

 Ελληνικό Θέατρο
Βούπερταλ
Griechisches Theater
Wuppertal

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

 

Το ναυάγιο στην Πάρο είναι  έ γ κ λ η μ α!
Από το αρχείο του Πολίτη Βάιου Φασούλα, 24.09.2004

[Στο ακόμα σκοτεινό ναυάγιο της Πάρου, προ τέσσερα χρόνια,(27.09.2000) σαν εισαγωγή θα προσθέταμε και τούτα: Στις δημοκρατικές κοινωνίες της ελεύθερης αγοράς και της «Παγκοσμιοποίησης», κοινωνίες που σέρνονται στο άρμα του ασύδοτου, ανήθικου και εγκληματικού κεφαλαίου, όλα είναι επιτρεπτά. Πέρα από τη συσσώρευση του κεφαλαίου όλο και σε λιγότερα χέρια (εφοπλιστών, εργοδοτών, τραπεζών κλπ) ακόμα και τα ομαδικά εγκλήματα, ανεξάρτητα πώς αυτά δημιουργούνται, συμμετέχουν. λλοτε στην αύξηση του κεφαλαίο και άλλοτε στη φύλαξή του, όπως προκύπτει με το ναυάγιο στην Πάρο, το οποίο τότε καταγγείλαμε σαν έγκλημα. Ανεπιφυλάκτως το καταγγέλλουμε και σήμερα προσθέτοντας το απαράδεκτο της Πολιτείας και τους φορείς της, όπως κι αν αυτοί λέγονται, που δεν κατάφεραν να αποδώσουν δικαιοσύνη -τέσσερα χρόνια σήμερα- και εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας και την ντροπή. Σε μια Χώρα ευνομούμενη, όπως την ονομάζουν οι πολιτικοί-φωστήρες, ασύδοτοι αρπάχτρες και νεροκουβαλητές, τέτοια παρατράγουδα βρίσκουν τις λύσεις τους σε εύλογο χρονικό διάστημα χωρίς να ταλαιπωρούν τις οικογένειες των θυμάτων και γενικότερα την ελληνική κοινωνία.

Παρεμπιπτόντως στα πλαίσια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα είδαμε τόσα μέτρα «ασφαλείας», γελοία από κάθε άποψη και περιττά, αλλά εν πάση περιπτώσει αν τέτοια αυστηρά μέτρα ασφαλείας προβλέπονταν και παίρνονταν για τις οποιεσδήποτε μεταφορές (πρόσφατα έχουμε και το Σινούκ) σίγουρα δε θα θρηνούσαμε τόσα θύματα κι ούτε θα εύρισκε χώρο η αμφισβήτηση περί «ευνομούμενης» Χώρας. Από την δική μας οπτική γωνιά, γωνιά των αποδήμων, τη Χώρα μας την κάνανε Χώρα του σκοταδισμού, άντρο κάθε είδους βαρβάρων που να μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Έτσι τη βλέπουμε. Κι αυτοί που φρόντισαν γι' αυτό το μεσαιωνικό καθεστώς, ήταν οι Ελληνικές κυβερνήσεις της «Κεντροαριστεράς!!!» και της «Κεντροδεξιάς!!!». Πρέπει να ντρέπονται (Πασόκ και Ν.Δ._να συνεχίζουν να εμπαίζουν το λαό μέσο των Βλακοειδών και ανούσιων «αντιπαραθέσεων» με το «εσύ φταις ο ένας, εσύ φταις ο άλλος». Όσο τα εγκλήματα, όπως το συγκεκριμένο, δε φωτίζονται, το έγκλημα βαρύνει τις κυβερνήσεις και όσους τις καλύπτει.

Κλείνοντας, στη μνήμη των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας, ας δώσουμε αυτά που γράφαμε στις 27 του Σεπτέμβρη του 2000 και να δηλώσουμε την απεριόριστη συμπαράστασή μας τόσο στο πένθος τους όσο και στη δίκαια διεκδίκηση της τιμωρίας των ενόχων].

Το ναυάγιο στην Πάρο είναι  έ γ κ λ η μ α!

«Πρώτα απ' όλα επιθυμούμαι να στείλουμε στις οικογένειες των θυμάτων, που προέκυψαν απ' το τραγικό ναυάγιο της Πάρου, στις 27.09.2000, τα θερμά συλλυπητήρια και τη συμπάθειά μας. Επί πλέον θα πούμε: Τι ρίχνει ο Θεός και δε το πίνει η γη, λέει ο λαός μας! Δάκρυα, πόνο, θάνατο! Όμως τα δάκρυα, τον πόνο και το θάνατο, όταν τα προξενούν η ανθρώπινη αδιαφορία, (μεμονωμένη ή ομαδική) η εγκληματική αμέλεια και σε κάποιες περιπτώσεις η ασυδοσία της κερδοσκοπίας, τότε δεν καταπίνονται ούτε από τη γη, ούτε από τον άνθρωπο. Γίνονται βαριά, σκληρά και τραχιά και αποχτούν τη μορφή της κατάρας και του αναθέματος.

Στη συνέχεια θα σχολιάσουμε το δραματικό ναυάγιο του εξπρές Σαμίνα, που συγκλόνισε τους απανταχού Έλληνες και ίσως περισσότερο εμάς του εξωτερικού, όπου τα συχνά ταξίδια μας με τα καράβια στη θάλασσα, μάς έχουν δέσει γερά στα υφάνια της αγωνίας και της λαχτάρας.

Χρόνια τώρα, οι Έλληνες της Ευρώπης, στα θαλάσσια ταξίδια με την αγωνία και το χτυποκάρδι να φτάσουμε στον τόπο μας καλά, κι αυτό γιατί οι ευρωπαίοι με τους «πολέμους» τους, ισοπέδωσαν χώρες και δημιούργησαν νεκροταφεία λαών, έκοψαν και για μας τους στεριανούς δρόμους, χώρια οι τεράστιες δαπάνες μετακινήσεών μας χώρια οι ταλαιπωρίες μας.

Όσο και αν πολλά ελληνικά καράβια (αναφερόμαστε στα ταξίδια της Αδριατικής με ελληνικά καράβια και ελληνικές σημαίες ) δεν έχουν περάσει στα στάδια του γήρατος, τις δεκάδες ώρες που βρισκόμαστε στους χώρους του, το ψάχνουμε και αφουγκραζόμαστε κάθε τι που έχει σχέση μαζί του: τον άνεμο, τον ουρανό και τα κύματα, τα κουνήματα, τα τριξίματα, τους καπετάνιους και το προσωπικό, τις γαντζωμένες βάρκες και τα σωσίβια, ακόμα τους καπνούς που κάνουν ουρά, το επιβατικό κοινό, που δεν γνωρίζει από καράβια και αν το πλοίο πληροί τις προϋποθέσεις σίγουρων ταξιδιών όπως και ανεπιθύμητων περιπετειών.

Οι απορίες μας, μαζί με την αγωνία μας, μάς βασανίζουν αδιάκοπα και απορούμε, αν κάποια στιγμή συμβεί κάτι, οι γαντζωμένες βάρκες με τα συρματόσχοινα, που άλλα είναι κολλημένα με μπογιά, άλλα με σκουριά και όλα τα απαραίτητα σωστικά μαζί και το πλήρωμα, ανταποκριθούν επιτυχώς στις δυσκολίες ενός ναυαγίου. Όμως η πιο μεγάλη απορία μας είναι, αν το πλήρωμα είναι ικανό και από κάθε άποψη ειδικευμένο, αν υπόκειται σε ναυαγοσωστικές ασκήσεις και αν γίνεται κάποιος έλεγχος.

Όταν σε στρατιωτικές ασκήσεις χάνεται κάποιος πιλότος μας από αιτίες απαράδεκτες, τον κλαίμε, τον θρηνούμε και τον κάνουμε ήρωα από τον άδικο θάνατό του, και καλώς. Αυτούς τους ανθρώπους τι θα τους κάνουμε τώρα; Θα εντοπίσει η πολιτεία και η δικαιοσύνη τα αίτια της καταστροφής και θα πράξη το καθήκον της ακόμα και αν έρθει σε σύγκρουση με μεγιστάνες του πλούτου, με αδιάφορους, ανεύθυνους και ασυνείδητους εντός και εκτός θαλάσσης ή θα ξεχαστεί;

Ευκαιρία λοιπόν η πολιτεία να ελέγξει αυτές τις απαραίτητες προϋποθέσεις των πληρωμάτων των καραβιών, ώστε ο επιβάτης να μην νιώθει την παραμικρή αμφιβολία, αγωνία και φόβο και να γνωρίζει ότι υπόκεινται σε ταχτικό κρατικό έλεγχο. Πάνω σ’ αυτό έχουμε τις σημερινές δυσάρεστες μαρτυρίες ναυαγών που κατάφεραν και σώθηκαν. Μαρτυρίες που παράλληλα είναι και καταγγελίες είναι και απαντήσεις.

Η πολιτεία, όπως συνήθως, παρουσιάζεται πάντα και πρώτη όταν συμβεί κάτι κακό. Όλοι οι μηχανισμοί πυροδοτούνται κυριολεκτικά και ενεργοποιούνται και όλοι οι υπουργοί βρίσκονται στον τόπο του εγκλήματος. Και οι μάρτυρες καταγγέλλουν. Οι καπεταναίοι, ακούσαμε, γκρίνιαζαν μεταξύ τους πώς και πού θα δούνε τηλεόραση. Ο φάρος στη βραχονησίδα έφεγγε ως την Ευρώπη. Μηχανικός καταγγέλλει την ακαταλληλότητα του γηραιού καραβιού, που όμως του επιτρέπουν και ταξιδεύει. Η ασυδοσία των εφοπλιστών (και ζούμε στον κόσμο των ιδιωτικοποιήσεων!!!) και ή παντελή έλλειψη κρατικών ελέγχων, έχουν κι εδώ το μερτικό τους. Βάρκες που κάνουν ώρες αντί λεπτών να κατέβουν στο νερό δίνοντας την ευκαιρία στο θάνατο να θερίζει. Μάρτυρες που εξακολουθούν να ζουν στην αγωνία περιμένοντας να ακούσουν για τους αγαπημένους τους αγνοούμενος. Δε μιλούμε πόσα είναι τα θύματα γιατί δε θέλουμε να παραδεχτούμε τη μεγάλη τραγωδία. Ευχή μας είναι ο κάθε αγνοούμενος να σωθεί. Και ευχή μας είναι να μη ακούσουμε, ε τι να κάνουμε ήταν ένα ατύχημα... Όχι, κύριοι, δεν είναι τα ατυχήματα τέτοια. Το ναυάγιο στην Πάρο είναΙ έγκλημα. Έγκλημα σε βάρος δεκάδων συνανθρώπων μας. Και τα συλλυπητήρια δε φτάνουν. Μπροστά στην εγκληματική ασυδοσία, στους αδιάφορους και ασυνείδητους εκείνο που αρμόζει και τους αξίζει είναι η τιμωρία. Η παραδειγματική τιμωρία. Και προς αυτή την κατεύθυνση όλος ο πολιτικός κόσμος (τα κόμματα) μαζί και η επίσημη πολιτεία, οφείλει να αποδώσει δικαιοσύνη. Εδώ και τώρα. Φασούλας Βάιος, Γερμανία - Σεπτέμβρης 27 2000».

Ε .Ε.-Γερμανία, 24 Σεπτεμβρίου 2004

www.fasoulas.de 

Vaios@fasoulas.de

 

 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει"
το μέλλον
George Orwell

 

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
 

 

 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

ΑΡΧΕΙΟ

Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν
Νά είσαι καλά καί νά χαίρεσαι, οι θεοί δέ νά σού δίδουν ευτυχία. (Οδύσσεια Ω 402.)