η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

Ιστορίες απ' το μαντρί του Μήτρου (11^ο)
(Τα κους κουσούκια)
Βάιου Φασούλα

Για τους εκλεκτούς φίλους αναγνώστες που δεν γνωρίζουν τις «ιστορίες απ' το μαντρί του Μήτρου» σκέφτηκα να τους ταξιδέψω σ' ένα διαφορετικό περιβάλλον, αφού τους αναφέρω ότι, το πρώτο περιστατικό γράφτηκε στις 07.10.1997 και το δέκατο στις 19.12.2000. Σήμερα, παρόλο που κοστίζει κόπο και χρόνο, θα επιχειρήσω επιστροφή στο «μαντρί του Μήτρου» για να δούμε τι γίνεται εκεί μετά από τόσο καιρό. Για την ενημερωτική εισαγωγή παρακαλώ την υπομονή σας.

Λοιπόν, μικρός κτηνοτρόφος ο Μήτρος, χωμένος στα βουνά της Αργιθέας (περιοχή Καρδίτσας) διατηρεί και επεκτείνει το μαντρί του πατέρα του, που εκείνος το είχε απ' τον παππού τού Μήτρου, γενιές ολόκληρες, απ' την τουρκιά ακόμη. Πάντα κρατούσαν κάποια τραγιά για «έχος» μέχρι που πέθαιναν στο μαντρί από γερατειά και ποτέ στο χασάπη. Έτσι έχει ο Μήτρος κάμποσα παλιά τραγιά, γίδες και προβάτες που του πληθαίνουν το μαντρί του. Ανάμεσα και ένα τραγί βαρβάτο (αφέντης στη στάνη) που πάντα δημιουργεί προβλήματα στα σχέδια του Μήτρου.

Ο Μήτρος είναι εκσυγχρονισμένος και εξοπλισμένος από κάθε άποψη. Στο μαντρί του διαθέτει: τηλέφωνα, ραδιοφωνικό σταθμό, δυο δορυφορικά «πιάτα», μερικές οθόνες και αυτόματες κάμερες έξω απ' τη στάνη να κοιτάζουν Δύση και Ανατολή και βεβαίως με πρόσβαση στο διαδίκτυο, έτσι ώστε να έχει πλήρη εικόνα των πραγμάτων. Όπως είναι λογικό ο δεύτερος που εκσυγχρονίστηκε ήταν ο τράγος και μάλιστα σε πολλά θέματα ξεπέρασε το Μήτρο. Έμαθε να χειρίζεται τον υπολογιστή και διασκεδάζοντας να απαντά στα διάφορα ηλεκτρονικά μηνύματα του Μήτρου με τον δικό του τρόπο εκθέτοντας πολλές φορές το Μήτρο ανεπανόρθωτα.

Αυτό προκαλούσε μεγάλους καβγάδες και αντιζηλίες για τις οποίες τις ευθύνες είχαν οι πολιτικοί «θεοί», που πίστευαν. Ανένδοτοι κι οι δυο στις ιδέες τους, ανυποχώρητοι, είχαν καταντήσει να φέρονται σαν άσπονδοι εχθροί. Πασόκος ο Μήτρος από τη δημιουργία του κινήματος ακόμα, πίστευε στο σοσιαλισμό, τον οποίο ο τράγος, σαν κουκουές, από την αρχή κατέκρινε. «Κόκκινος» ο τράγος, «πράσινος» ο Μήτρος, ο οποίος είχε περάσει από πολλές διακυμάνσεις και πολλά πρόσωπα πασόκων σε «ειδωλοεικόνες», όπως έλεγε ο τράγος, είχαν αναρτηθεί σε διάφορα σημεία της στάνης. Βέβαια κι ο τράγος σε κάποια σημεία είχε μετατρέψει τη στάνη σε γιάφκα, αλλά τα δικά του ήταν διαχρονικά, έλεγε. Τώρα δε στο τέλος που ο Μήτρος ως χτες μιλούσε για Σημίτη και σήμερα μιλά για Γιωργάκη, ο τράγος έγινε ακόμα πιο «κόκκινος», πιο επικριτικός κι ο Μήτρος τον έλεγε πλέον «τρομοκράτη».

(Θυμίζουμε ότι ο Μήτρος είναι παντρεμένος με τη Δέσπω εδώ και οχτώ χρόνια και έχει πέντε αγόρια τα οποία θέλει να τους κάνει όλους πασόκους και «τσελιγκάδες» ενώ η Δέσπω του έχει τάξει να του κάνει, σύνολο, δέκα παιδιά. Καβγάδες έχουν και οικογενειακούς και πιότερο με την πεθερά του η οποία αναγκάζετε πολλές φορές να μείνει στην κόρη της λόγο που ο Μήτρος ξεχνιέται στο μαντρί του).

Έξω η φύση οργιάζει και ο άνεμος τρέχει σαν αλυχτωμένος λύκος προς όλες τις μεριές. Λίγο πριν δύση άρχισε και ξαναχιονίζει. Το πυκνό χιόνι, καθώς ο Μήτρος το κοιτάζει μέσα απ' την κάμερα, το απολαμβάνει. Ακόμα και των τρελών νιφάδων καθώς πέφτουν απαλά πάνω στο παχύ και κατάλευκο χιόνι, ακούγονται στ' αφτιά του Μήτρου με αίγλη. Να, κάπως έτσι «παφ! παφ!» και χαίρεται. 'Ανοιξε μια στιγμή την πόρτα, κοίταξε έξω, άσπρα όλα και μπήκε γρήγορα μέσα. Με λίγες δρασκελιές κατευθύνθηκε στο μικρό γραφείο του κι απ' τον υπολογιστή του θα κάνει το συνηθισμένο περίπατο στον κόσμο. Πολλά τα νέα, δεν τα προλαβαίνει και βεβαίως δεν προλαβαίνει και ο τράγος και αυτό γιατί τούτες τις μέρες γέννησε η «Μαρίκα» του δυο κατσικάκια και θέλει να τα χαίρεται. Αυτός ο εκσυγχρονισμός τους έχει τελείως αποβλακώσει. Κι όπως ο Μήτρος κάνει την τελευταία του δρασκελιά, πάτησε χωρίς να θέλει τον τράγο όπου δίπλα απ' το γραφείο συνήθιζε να κάθεται και από κει οι δυο τους να τα λένε. Έτσι αφού μούντζωσε το διαδίκτυο, ξάπλωσε στη μεριά του έχοντας στο στόμα του ένα χορτάρι το οποίο με στοχασμό ματσαλούσε. Κι όπως τον πάτησε στο πόδι βέλαξε και τα γίδια στο μαντρί σήκωσαν παντιέρα:

-Μπεεε! Χούι! Μήτρο μ', θεόστραβε κι αναθεματισμένε
με πάτησες, βρε μπάκακα, πασοκοχτυπημένε,
που έχασες τα λοϊκά σ' και χάνεσαι τσι στράτες 
και στου μαντρί σ' άμα γυρνάς, μιλάς για στυλοβάτες.

Τήρα να ιδείς τα πρόβατα, τα 'σκιαξες και βελάζουν 
τα κέρατά τους σε βολή τα 'στριψαν και κοιτάζουν 
μίνια κουβέντα να τα πω, με μιας θε να σ' δράξουν 
και στο φαράγγι τ' αηλιά, Μήτρο μ', θα σε πετάξουν.

Κι εκεί τα όρνια να τα φαν ό, τ' έχουν τα μυαλά σου,
να στ' αδειάσουν, Μήτρακλα μ', μπας κι έρτεις στα καλά σου
μήπως σταλιά σοβαρευτείς και δείξεις λίγο γκρέκος,
να προσκυνάς στα είδωλα, σε στράβωσε κι η σβέρκος.

 -Μμπρρρρ! Ει, ια παλιοτραγί, στο στόμα σ' μην με βάζεις 
το πού παένω, τι μιλώ κι όλο τρελό με βγάζεις,
το βέλασμά σου άλλη φορά, θα είναι στο σφαγείο
που όλα εδώ μετέτρεψες σε τρομοαναρχείο.

 Τα παίξατε, σαν μάθατε, πως θα' χουμε, Γιωργάκη
γιατί δεν καταφέρατε να βγάλετε Φλωράκη
κι αντί να βοηθήσετε, σηκώσατε παντιέρα
και τα μυαλά σας φούσκωσαν σαν άδεια ταμπακέρα 

Αν θέλουμε στον τόπο μας να έρθει προκοπή
και παν απ' όλα να 'μαστε και δημοκρατικοί
αυτό θα γίνει, τράγε μου, μόνο με τον πασόκο 
κι ο Γιωργάκης δεν μπορεί να κάνει άλλο μόκο.

 'Αντε και γράψε κείμενο και βγάλ' το στον αέρα 
άστ' αντιαμερικανικά, άσε και τη φοβέρα
άμα δεν είχαμε κι αυτούς, θα είχατε λυσσάξει
τούτη τη χώρα η δεξιά, θα 'χε κατασπαράξει.

 Κι ο τράγος, που τον άκουγε, τον πιάσανε τα γέλια
κι η στάνη όλη βούιξε, μέχρι ως τα θεμέλια 
δυο τράγοι τρέξανε κοντά με τρίχα σηκωμένη 
τα κέρατά τους δείχνανε, πολύ αγριεμένοι.

 «Μπεεε!» από δω, «μπιααα!» από κει, σηκώθηκε αντάρα
πρόβατα, γίδια στο μαντρί, γκάριζε κι η γαϊδάρα
κι οι σκύλοι πέρα στη γωνιά γαβγίζανε με πάθος
κι ο Μήτρος τα χρειάστηκε, που είχε κάνει λάθος.

Να 'ρθει σε αντιπαράθεση με τούτο το τραγί,
το συνωμότη, το ληστή και τον κομμουνιστή,
έτσι πάντα τον έλεγε, σαν βρίσκονταν οι δυο τους
και οι καβγάδες δυνατοί, δεν είχαν το θεό τους.

 Να, χτες που ο Μήτρος γύρισε απ' ένα καφενείο
ο τράγος του επιτέθηκε, τον είπε και γελοίο
κι ο Μήτρος, που πειράχτηκε, του 'ριξε μια κλωτσιά
κι ο τράγος μ' άγριο βέλασμα του 'ριξε κερατιά.

-Χο, χο! Χα, χα! Μπρε Μήτρακλα, με γαργαλάς στα σκέλια,
σε βλέπω ψάλτης να γυρνάς με ψευτοευαγγέλια,
τη μια τον έναν προσκυνάς, τον άλλον τον χαϊδεύεις 
και τον μπελιά σου, δύστυχε, μία ζωή γυρεύεις.

Μέχρι προχτές μασούλαγες Σημιτικό χορτάρι
κι ηδονιζόσουν, άμυαλε, σα να 'σουνα κριάρι 
και αστόησες τον Πάγκαλο, που λάτρευες πιστά
Και με τον 'Ακη τρώγατε κοψίδια καπνιστά.

Το Νεονάκη, έλεες, έχει τρανό μυαλό
μα το χρηματιστήριο σ' έστειλε στο γιαλό,
τ' όνειρο για τη βίλα σου μια άδεια να βγάλεις
Μήτρο μ', δεν τα κατάφερες, έμεινες υπό μάλης.

Τώρα μας έρχεσαι ξανά, δια πασών φωνάζεις
Γιωρκάκη, λες στον ύπνο σου κι όλο αναστενάζεις 
όπου νομίζεις, φουκαρά, πρασινοχωνεμένε 
θα λύσει τα προβλήματα, αχυροταϊσμένε.

Μπεεε! Μήτρο μ', κάνε, μπεεε! Μποράς να δεις τ' αφτί σου;
Δες πρώτα τη μούρη σου και την υποταγή σου
όχι στου παπαντρέα γιο, αυτός είν' πουλημένος,
απ' τσι αμερικάν', τσι φίλοι σου, φτηνά αγορασμένος.

Αυτόν αν βγάλτε πρόεδρου πρώτα θα χαντακώσει
την έρμ' Ελλάδα, Μήτρο μ', τσι Τούρκοι θα τη δώσει
αμ, τι θαρρείς, οι ζεμπεκιές για καλαμπούρι γίναν;
Τα κους κουσούκια με το Τζεμ και τα ρακιά που πίναν;

Αμ πού να δεις Κυπριακό, τώρα θα μας το λύσουν;
Μπεεε! Μήτρο μ', χούι, χούι, θα το διαμελίσουν
Και πού να δεις χορταρικά, δε θα χωράν τσι γλάστρες
καιρός θε να 'ρθει, θα το δεις, να ζήσουν κι οι αρπάχτρες.

'Αι Μήτρο μ, παράτα με πριν έρθει και σε πάρει
η διάλος η πασοκικός και σκούξεις σαν μοσχάρι
που 'γινες πια γενίτσαρος κι όλο σου το σινάφι
μα οι αγώνες του λαού δε θα παένουν στράφι.

-Και τι θα ήθελες τραγί στον τόπο μας να έρτει 
τα ξέχασες τι πέρασε η Ελλάδα μας πριν έτη
μια πα στο σβέρκο η δεξιά και μια πάνω η χούντα
και κλαίγαμε και λέγαμε, πούν' τα καλά μας πούν' τα;

-Μήτρο μου κάτσε φρόνιμα, μην άλλο μ' ερεθίζεις
μονάρχες, χούντες, δεξιές μην τα πολυσκαλίζεις
άσε τα πατριωτικά, τις μνήμες μου σεβάσου
μείνε στο χορτολίβαδο, βόσκα και αναπαύσου.

-Κάλλιο ραγιάς να ήμουνα να ζούσα τσι κορφές
του κάμπου λάσπη να 'τρωα κι σάπιες καλαμιές
παρά του παπαντρέα γιο, που 'ναι αμερικάνος,
το λαοτζίκο, κάνατε να φέρετε σαν νάνος.

Μιάσματα της εποχής κι ακρίδες του αιώνα
σαν σκλάβοι, γονατίσαμε, λιγότερο στο γόνα
έμποροι κι αγοραστές της πανσπερμίας γιοι
χωνέψτε το δεν είστε σεις, για μας οι αρχηγοί.

Τους γλέπεις ούλους βγαίνουνε σε ούλα τα κανάλια
κι μένα ανάβουνε με μιας λαμπάδες και μανάλια
χαμόγελα π' ανοίγουνε το στόμα ως τ' αφτιά
την εξουσία Μήτρακλα την βάλαν στην κοιλιά.

Τα κότσια σας στηρίζεται στις κίτρινες φυλλάδες 
σε μασκαράδες, άρπαγες και σε πορτοφολάδες 
το ψέμα σας βαγγέλιο, σαπίζει την ψυχή σας 
κι αλάργα, 'λάργα χάνετε, τώρα η αντοχή σας.

'Αι Μήτρο μ', παράτα με και είμαι αποσταμένος 
τι βγάνω που μιλώ με σε, που είσαι αποθαμένος
τήρα τον παπανδρέα γιο, φλάμπουρο να τον κάνεις
μα στο μαντρί και στα χωριά μαύρο σκασμό να βγάνεις.

-Μπρρρρρ! Παλιοτραγί μπεζέρισα να σε ακούω άλλο
πιότερα θα καταλάβαινα αν μίλαγα με άγγλο
και θέλεις κι ευρωπαϊστής, να λέγεσαι, καημένε
κουκούδι τρομοκρατικό τράγε μου, χωνεμένε.

Κι εκεί που ο Μήτρος έλεγε κατάρες και βρισιές
ξανά βαβούρα απλώθηκε ως όξω στις πλαγιές
τα δυο τραγιά που βρίσκονταν στον τράγο εκεί κοντά
τα κέρατά τους στρέψανε στο Μήτρο μυτερά

 -Μπεεε! Μήτρακλά μου, τσέλιγκα δε σε τηρώ καλά,
τους τράγους μου αγρίεψες, γυαλίζει η ματιά
πλάλι σα παν προς τσι πλαγιές, χώσου μέσα σ' αχούρια
τρέχα βρε, Μήτρο μ', κόσιεψε, χάσου μες στα παλιούρια.

13.01.2004

Vaios Fasoulas
vaios@fasoulas.de

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει" το μέλλον
George Orwell

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
(θα ξεσκεπαστούνε)
ο σχολιαστής

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

 ΑΡΧΕΙΟ

Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν
Νά είσαι καλά καί νά χαίρεσαι, οι θεοί δέ νά σού δίδουν ευτυχία. (Οδύσσεια Ω 402.)