Ειλικρινά το σκέφτηκα πάρα πολύ πριν αποφασίσω να ασχοληθώ και να γράψω κάτι σχετικά με όλα όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στην δύστυχη Ελλάδα και ιδιαίτερα στο χώρο της εκκλησίας. Το σκέφτηκα, διότι δεν ήθελα να καταπιαστώ με κάτι τόσο πολύ βρώμικο. Αηδίαζα και μόνο στη σκέψη ότι θα έπρεπε να γράψω κάτι γιά αυτά τα τόσο βρωμερά σκάνδαλα. Όμως τελικά δεν κατάφερα να το αποφύγω. Θεώρησα ότι θα ήμουν ένας ένοχος απέναντι όλων των ανθρώπων, ένας δειλός, αν δεν κατάθετα κι' εγώ τις δικές μου σκέψεις, τις δικές μου απόψεις και φυσικά την δική μου θέση απέναντι σε αυτό το τόσο μεγάλο θέμα.

Δεν θα αναφερθώ στα σκάνδαλα και στα γεγονότα που οπωσδήποτε είναι γνωστά σε όλους μας. Τα ζούμε ζωντανά κάθε μέρα μέσα από την τηλεόραση. Κάποια άλλα σημεία θα θίξω. Και πιο πολύ απ' όλα την υποκρισία των ιεραρχών αλλά και όλου του κλήρου γενικά.

Η αλήθεια είναι ότι η κακή σχέση μου με τους παπάδες χρονολογείται από τα νεανικά μου χρόνια, τότε που πάνω στο άνθος της ηλικίας μας ανατριχιάζαμε από την παρουσία του άλλου φύλου ανάμεσά μας, νοιώθαμε τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα στις νεανικές καρδιές μας και αυτοί, οι κληρικοί, προσπαθούσαν να μας χαρακτηρίσουν σαν παλιανθρώπους και καταραμένους διότι ακολουθούσαμε τον δρόμο της φύσης και όχι της ανωμαλίας όπου ακολουθούν αυτοί. Από τότε μπορώ να πω κατάλαβα το ψέμα τους, την υποκρισία τους και την απάτη τους και οι σχέσεις μου μαζί τους ήσαν πάντα αντίθετες. Στη συνέχεια η δημοσιογραφική μου πορεία ήταν επόμενο να είναι πάντοτε γεμάτη από αντιπαραθέσεις μαζί τους.

Να διευκρινίσω ότι είμαι βαθιά θρησκευόμενος. Όμως έχω κλείσει μέσα μου έναν Θεό που πιστεύω ότι βρίσκεται πλάι στον άνθρωπο και όχι «κόντρα» σ' αυτόν και όχι σε έναν Θεό η παρουσία του οποίου, έτσι όπως αυτοί τον θέλουν, τους βοηθάει να εκμεταλλεύονται το ποίμνιο. Πιστεύω σε έναν Θεό που δεν ρίχνει φωτιές για να μας κάψει και να μας καταστρέψει όπως διατείνονται οι ρασοφόροι γιά να μας τρομοκρατούν και να μας αποτρέπουν από το να τους ελέγχουμε, αλλά σ' έναν Θεό που με αγαπάει, που είναι κοντά μου και φροντίζει για την σωστή και τίμια πορεία μου. Πιστεύω σ' έναν Θεό που από μένα ζητάει μια πράξη καλή και όχι το πορτοφόλι μου και την περιουσία μου.

Πιστεύω ότι δεν πρέπει να θησαυρίζουμε αγαθά επί της γης, όπως μας λένε, γι' αυτό δεν φρόντισα, εκμεταλλευόμενος τους συνανθρώπους μου, να έχω δισεκατομμύρια «...γιά τα γεράματα μου» όπως είπε κάποιος από δαύτους τους υποτιθέμενους ιεράρχες. Αγαπώ τον πλησίον μου, όπως διατείνονται αυτοί, επειδή είναι συνάνθρωπος μου και όχι διότι έχει φουσκωμένο πορτοφόλι, που σε κάποια στιγμή θα καταφέρω να γίνει δικό μου.

Από τα πολύ παλιά χρόνια οι ιερείς και οι φαρισαίοι, που τους πλαισιώνουν, έχουν μετατρέψει την θρησκεία σε εμπόριο. Αυτό που ζούμε τις μέρες αυτές δεν είναι κάτι καινούργιο. Πάντοτε η εκκλησία κλυδωνιζόταν από σκάνδαλα οικονομικά και σεξουαλικά. Αυτά τα σημερινά όμως έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Και τούτο οφείλεται στην κάκιστη διοίκηση της εκκλησίας και στο ότι άνθρωποι ανάξιοι κρατούν καίριες διοικητικές θέσεις σ' αυτήν.

Ο αρχιεπίσκοπος Ελλάδας έχει αποδειχτεί ένας θρησκευτικός δικτάτορας και μάλιστα με μεγάλες πολιτικές βλέψεις. Είναι ένας αδίστακτος τιμωρός για όλους αλλά συγχωρεί τα πάντα στον εαυτό του. Απαγόρευσε στους ιεράρχες να κάνουν δηλώσεις στα ΜΜΕ και τους επιτρέπει να λένε τις βλακείες τους από τον άμβωνα, εκεί που δεν υπάρχει ο δημοκρατικός διάλογος και ο αφελείς πιστός θεωρεί ότι είναι αμαρτία να επέμβει, να διακόψει τον ιερέα και να του φωνάξει.

-Γιά στάσου πάτερ μου. Δεν είναι έτσι όπως τα λες.

Στο σημείο που έχουν φτάσει σήμερα τα πράγματα γιά τους ιεράρχες και γενικά γιά την αξιοπρέπεια του κλήρου, δεν τους απομένει άλλη οδός από την κάθαρση. Και γι' αυτήν έχουν αρχίσει να μιλούν. Αλλά γιά ποιά κάθαρση; Ποιός να καθαρίσει ποιόν; Είναι τέτοια και τόση η βρώμα που επικρατεί ανάμεσά τους που και οι ίδιοι θα προβληματιστούν από ποιόν και πως να αρχίσουν. Και τελικά κάποιοι μικροί και ασήμαντοι θα πληρώσουν τις αμαρτίες των μεγάλων οι οποίοι θα φιλιθούν σταυρωτά με την υποκρισία που τους διακρίνει, θα δώσουν μεταξύ τους άφεση αμαρτιών και θα βγούν να πουν στο ποίμνιό τους.

-Εν τάξει. Έγινε κάθαρση. Έφυγαν τα μιάσματα.

Και θα αρχίσουν πάλι τα ίδια μέχρι την επομένη κρίση. Μέχρι τότε όμως έχουνε τον χρόνο να ζούνε την ζωή που έχουν μάθει εκμεταλευόμενοι τους πάντες και τα πάντα, στο όνομα ενός Θεού τον οποίον ούτε σέβονται αλλά ούτε και πιστεύουν.

Μην περιμένετε λοιπόν την κάθαρση. Τίποτα δεν θα γίνει έστω και αν γίνει αυτή η κάθαρση. Αυτοί οι άνθρωποι γιά να επιζήσουν έναν δρόμο μόνο γνωρίζουν. Αυτόν της βρωμιάς και της δυσοδίας. Και στο δρόμο αυτό θα τους συναντάμε πάντοτε μπροστά μας.

Dennis kontarinis
denniskontarinis@yahoo.com