η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

Στο ρυθμό της ποίησης και ο Πρόεδρος Μπους.
Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας

Πολιτιστικά θα ξεκινήσουμε σήμερα κι αυτό γιατί μας συγκίνησε ο ποιητικός οίστρος του Αμερικανού Προέδρου κ. Μπους, ο οποίος μας εξέπληξε με τον ποιητικό λόγο προς τη σύζυγό του. Λόγο ερωτικό και λόγο ανησυχητικό που προέκυψε απ' τη νοσταλγία ημερών. Δηλαδή αυτός ο οίστρος δημιουργήθηκε από την απουσία της συζύγου του και πρώτης κυρίας των Αμερικανών κατά την παραμονή της στις Ευρωπαϊκές Πολιτείες. Έτσι το καταλάβαμε εμείς κι όχι ότι ενοχληθήκαμε απ' τη συζυγική συμπεριφορά του.

Ανέφερε λοιπόν μεταξύ άλλων και τούτους τους στίχους, που μας εντυπωσίασαν, μας συγκίνησαν και μας έβαλαν σε σκέψεις: Μήπως, τελικά, ο Αμερικανός Πρόεδρος, εκτός το ότι είναι απεσταλμένος του Γιαχβέ για να σώσει την ανθρωπότητα και να εγκαθιδρύσει τη δημοκρατία και την ειρήνη, έχει μέσα του και πνευματική φλέβα, την οποία τώρα γνωρίζουμε; Ποιος ξέρει; Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι οι Αμερικανοί Πρόεδροι έχουν και άλλα ταλέντα ανακατεμένα με μπαρούτι και θειάφι, δημοκρατία και έρωτα.

Ας αφήσουμε τα «κακά» μας σχόλια μη μας πουν και ζηλιάρηδες και ας ακούσουμε τον ποιητή του 21^ου αιώνα κ. Μπους:

«Τα ρόδα γίνονται κόκκινα κι εγώ γίνομαι μπλε
το Γάλλο γόη σαν βλέπω να σου φιλά το χέρι
η απόσταση, καλή μου, είναι μεγάλο βάρος» κλπ, κλπ.

Αυτός ο ποιητικός οίστρος χάρη στα ΜΜΕ έκανε το γύρω του κόσμου και βεβαίως έφτασε κι εδώ στη Γερμανία για να συναντηθεί με έναν άλλο οίστρο, παλιότερο βέβαια, Γερμανού αυτή τη φορά:

«Αδιάκοπα απ' τις κοιλάδες τη γης,
Έρχεται προς τα πάνω, μας πλησιάζει,
Ο αχός κι η οργή της ζωής,
'Αγρια ανάγκη, μεθυστική πλησμονεί,
Αιμάτινη οσμή από χιλιάδες στερνά δείπνα μελλοθανάτων,
Σπασμοί ηδονής κι ανεκπλήρωτοι πόθοι,
Χέρια φονικά χέρια τοκογλύφων, χέρια ευσεβών,
Το ανθρώπινο σκοτάδι μαστιγώνεται από φόβο και λαγνεία,
Σαπίζει ωμό ακόμα ζεστό, εξατμίζεται πνιγερά,
Ανασαίνει μακαριότητα και άγριους οργασμούς,
Καταβροχθίζει τον εαυτό του και μετά τον ξερνά,
Επωάζει πολέμους κι ευχάριστους καλλιτέχνες,
Στολίζει με φαντασιώσεις το χαμαιτυπείο, που καίγεται,
Γυρίζει, κατατρώγεται και εκπορνεύεται,
Μέσα στα χαρούμενα πανηγύρια της παιδικότητας αυτής,
Που ξαναγεννιέται για τον καθένα μέσα απ' τα κύματα,
Με την ίδια ευκολία που κάποτε είχε γίνει στάχτη
(Έρμαν Έσσε -απ' το: «Ο Λύκος της Στέπας»- Κάκτος)

Λέτε να φωτίστηκε το πνεύμα του Αμερικανού Προέδρου και να αρχίσει να μας παρουσιάζει έναν άλλο εαυτό; Βέβαια ο χώρος της ποίησης είναι μεν ανοιχτός για όλους, άβατος δε για κείνους, που πρωτοστατούν για την καταστροφή της ανθρωπότητας και του Πλανήτη. Αλλά γιατί να αποκλείσουμε το πνεύμα, έστω κι αν αυτό προέρχεται από τον κ. Μπους; Οι ποιητές έχουν δυσκολία να βρουν το θέμα, ενώ ο «κοσμοπρόεδρος» μόνο θέματα έχει να παρουσιάσει.

Ε.Ε.-Γερμανία, Οκτώβριος 05 2003

www.fasoulas.de
vaios@fasoulas.de

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει" το μέλλον
George Orwell

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
(θα ξεσκεπαστούνε)
ο σχολιαστής

 ΑΡΧΕΙΟ