H πρόσφατη υπόθεση με ρασοφόρους που μετέτρεψαν σε εξομολογητήρια αρκετά Γυμνάσια και Λύκεια της Αιτωλοακαρνανίας τις παραμονές των Χριστουγέννων κατόπιν προσκλήσεως του 3ου Γραφείου Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως Αιτωλοακαρνανίας, του οποίου η διευθύντρια κα Μαρία Αγγουρά θεωρούσε ότι «έχουμε ελληνορθόδοξο πολιτισμό και έτσι έπρεπε να γίνει», δικαίως προεκάλεσε την αντίδραση της ΟΛΜΕ. Και πολύ ορθώς βεβαίως ο πρόεδρος της τελευταίας δήλωσε ότι «τέτοιες πρακτικές είναι κατάλοιπα άλλων εποχών, παραβιάζουν την αρχή της ελεύθερης συνείδησης, καθώς η θρησκευτική πράξη της εξομολόγησης πρέπει να αποτελεί ελεύθερη επιλογή κάθε ατόμου. Ακόμα και ως μη υποχρεωτική διαδικασία, η εξομολόγηση μέσα στον σχολικό χώρο λειτουργεί εκβιαστικά και απομονωτικά εναντίον όσων μαθητών δεν θέλησαν, για τους δικούς τους λόγους, να εξομολογηθούν». Όπως και πολύ ορθώς διαμαρτυρήθησαν όσοι άλλοι, δημοσιογράφοι και λοιποί, είχαν την ευαισθησία να καταλάβουν το τερατώδες του πράγματος και να το καταγγείλουν. Ωστόσο η ρίζα του ζητήματος δεν ήταν η κα Αγγουρά, διότι σε τελευταία ανάλυση, η κυρία αυτή δεν διέπραξε κάτι το παράνομο!

Είναι πολύ γνωστό στους ενημερωμένους περί τα θρησκευτικά ότι το να έχουν σήμερα το απαράδεκτο δικαίωμα οι παπάδες σε σχολεία και μάλιστα εν ώρα διδασκαλίας ακόμα και να διακόπτουν τα μαθήματα και να οργανώνουν εξομολόγηση μαθητών, αποτελεί την τελευταία «κατάκτηση» του κ. Παρασκευαϊδη, πριν σκαρφαλώσει στο ανώτατο αξίωμα της ελλαδικής Εκκλησίας. Και αυτό, διότι με το να «τσαλαπατήσει» με απεσταλμένο του στο 6ο Γυμνάσιο Βόλου έναν μόλις μήνα μετά την έκδοσή της την Γ2 / 6078 / 6. 11. 97 εγκύκλιο του Υπουργείο Παιδείας που απαγόρευε την είσοδο στα σχολεία οποιουδήποτε φορέα, κρατικού ή ιδιωτικού, και την παρακώλυση της εκπαιδευτικής διαδικασίας χάριν οιουδήποτε εξω-διδακτικού σκοπού, πέτυχε να αποσπάσει στις 15. 12. 97 από το άτολμο, αν όχι φοβισμένο Υπουργείο του τότε υπουργού κ. Αρσένη σκανδαλώδη εξαίρεση της Εκκλησίας από την παραπάνω απαγόρευση, θριαμβολογώντας μάλιστα με την απίθανη φράση «ο Χριστός χαίρει και ο διάβολος καταισχύνεται».

Διόλου άσχετη με την πιο πάνω υπόθεση είναι η δεύτερη, εν εξελίξει μάλιστα, υπόθεση με πολλαπλές καταγγελίες για διαπλοκές ρασοφόρων με παρα-δικαστικά (που πάει να πει παρα-κρατικά) κυκλώματα, καθώς και για άθλιες δραστηριότητες μεγαλόβαθμων ρασοφόρων, που τις ημέρες αυτές ταλανίζει τα ΜΜΕ και την δημόσια ζωή της χώρας μας και προκαλεί την δίκαιη αγανάκτηση του λαού που από τους φόρους που αυτός πληρώνει συντηρούνται όλα αυτά τα σχήματα της αδιαφάνειας και της παρανομίας.

Μπορεί να μονολογεί όσο θέλει ο γνωστός υπερ-κήνσορας κ. Παρασκευαϊδης ότι τάχα η «Εκκλησία δεν είναι μόνο ένας ακόμα θεσμός στον κόσμο αυτόν, αλλά κιβωτός σωτηρίας» (sic), όπως μπορούν και οι διάφοροι «ανησυχούντες» θρήσκοι ή εσκεμμένα απεστιασμένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι να «αγωνιούν» για το πώς θα αποκατασταθεί το «κύρος» της Εκκλησίας «που έχει τρωθεί με όλα αυτά». Εμείς όμως, όπως και κάθε άλλος Έλληνας πολίτης που γνωρίζει Ιστορία, ξέρουμε καλά και το ότι όχι μόνο «κιβωτός» δεν είναι η Εκκλησία που ευημερεί και ασυδοτεί με τα δικά μας χρήματα και τον δικό μας καταπατημένο δημόσιο πλούτο, αλλά ούτε καν κανονικός δημοκρατικός θεσμός, και συνεπώς δεν βλέπουμε σε αυτές τις δυσώδεις αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών τίποτε περισσότερο από μία φυσική φανέρωση βυζαντινών και θεοκρατικών ηθών, συμπεριφορών, διαπλοκών και παρακρατικών μηχανών που αξιωματικά γεννάει ο εναγκαλισμός της αρχι-κληρονόμου του σκοτεινού Μεσαίωνος Εκκλησίας με την συντεταγμένη Πολιτεία που παρ' όλα αυτά πασχίζει να φανεί σύγχρονη και ευρωπαϊκή.

Αρκετά πια με τους αντιπερισπασμούς, τις εθελοτυφλώσεις και τους αποπροσανατολισμούς που επίσης επιχειρούνται αυτές τις ημέρες, αφού καμμία παρα-δικαιοσύνη δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ σε μίας ευνομούμενη Πολιτεία. Αλλού είναι η πληγή. Εκεί που η Πολιτεία μόνο υποχρεώσεις έχει και κανένα δικαίωμα, εκεί που η αδιαφάνεια οργιάζει κάτω από τις ευλογίες της «Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος». Το πρώτο πράγμα για το οποίο πρέπει συνεπώς να φροντίσει η νεοελληνική Πολιτεία, και μάλιστα το συντομώτερο δυνατόν, είναι να βρουν επιτέλους οι εκπρόσωποί της το θάρρος, την ανδρεία και την ιστορική τιμιότητα απέναντι στο σκοτεινό παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον του έθνους μας να υψώσουν ανάστημα και να κτυπήσουν κατακέφαλα το αλαζονικό και αμοραλιστικό βυζαντινό τέρας που με τον θανάσιμο εναγκαλισμό του στραγγαλίζει το επίσημο Κράτος αλλά και αυτόν τον ίδιο τον Ελληνισμό, ασκεί ωμή θεοκρατία, τρομοκρατεί και διαφθείρει και ακυρώνει κάθε δυνατότητα αυτού του λαού να πορευθεί ελεύθερα, ευρωπαϊκά, δημοκρατικά και αξιοκρατικά.

Επιτέλους, ας συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες πολιτικοί ότι μεταθέτοντας στις «ελληνικές» καλένδες την επίλυση αυτού του τεραστίου προβλήματος, ίσως του σοβαροτέρου που αντιμετωπίζει η νεοελληνική κοινωνία στην ευρωπαϊκή της προοπτική, υποθηκεύουν το μέλλον μας και καταστρέφουν την χώρα μας.

Να δοθεί το συντομώτερο ένα οριστικό τέλος στο πολύπλευρο βυζαντινό παρακράτος.
Να δοθεί το συντομώτερο ένα οριστικό τέλος στην απαράδεκτη άμεση και έμμεση θεοκρατία.
Να ξεκινήσει εδώ και τώρα η προετοιμασία της διαδικασίας για τον πλήρη διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας.

Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών / Γραμματεία

www.ysee.gr