Μερικά συμβάντα μυρίζουν τόσο έντονα ώστε η δυσοσμία φτάνει εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Από τα Ίμια ως τον Έβρο. Δεν γνωρίζω κατά πόσο το πρόσφατο συμβάν με τους ψαράδες της Καλύμνου αποτελεί μια χρονική απλά σύμπτωση με γεγονότα που σχετίζονται με τους ελληνικούς πολιτικούς και πολιτειακούς θεσμούς. Γνωρίζω όμως ότι οι υπό ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση γείτονες προχώρησαν ένα βήμα επιπλέον.

Αν είναι ποτέ δυνατόν. Και όμως. Ένα κράτος σεσημασμένο και γνωστό σε όλο τον κόσμο ως ο συστηματικός διακινητής προσφύγων και όχι μόνο, αναλαμβάνει να διεκδικήσει ρόλους θεματοφύλακα νόμων και εγγυητή περιφρούρησης. Επιπλέον το κάνει αυτό ασκώντας κυριαρχία μέσα σε ξένη επικράτεια ως εάν επρόκειτο περί τουρκικής, με ταυτόχρονη καλλιέργεια ανάλογου κλίματος με ουσιαστική κατάργηση της ελευθερίας στους Έλληνες νησιώτες κατά τις εφεξής κινήσεις τους, στην κατά τα άλλα από αμνημονεύτων ετών, θαλάσσια πατρίδα τους.

Πέραν των πολλαπλών αυτών προκλητικοτήτων, με τις φασιστικών προδιαγραφών σπιλώσεις των ψαράδων, όπως και την επί σκοπώ διοχέτευση των εναλλασσόμενων, αντιφατικών μεταξύ τους νέων, επιτυγχάνει την πλήρη θόλωση, αφού η Ελληνική πολιτεία δεν έχει μέχρι τώρα ψελλίσει μια λέξη. Όπως οι όποιοι πολιτικοί θεσμοί. Τα λεγόμενα κόμματα. Είτε των παρανύμφων είτε των χοροδιδασκάλων, όπως θα τα ονόμαζε ο Αριστοφάνης.

Οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα θα ενημέρωνε ως προς το συγκεκριμένο θέμα όχι μόνο τους εταίρους της αλλά θα προχωρούσε και σε έντονο διάβημα, από την πρώτη στιγμή, στο τουρκικό κράτος. Ακόμη κι αν επρόκειτο -όπως αυτό διατείνεται- περί παράνομων διακινητών, όφειλε να το εγκαλέσει να απαντήσει με βάση ποιον κανόνα διεθνούς δικαίου, νομιμοποιείται να προβαίνει σε εμβολισμούς σκαφών και απαγωγές.

Για άλλη μια φορά αυτοί που οφείλουν να καλύψουν την απουσία των θεσμών που έλεγα, είναι οι Έλληνες πολίτες. Τρόποι υπάρχουν. Μια απλή όσο πρακτική κίνηση είναι από το πρωί ως το βράδυ της Δευτέρας, οπότε και θα γίνει η συνάντηση μεταξύ του Έλληνα και Τούρκου πρωθυπουργό, να πλημμυρίσουν το e-mail του πρώτου, να ζητήσει -έστω και με τόση καθυστέρηση- με έναν δημόσιο, όσο αυστηρό τρόπο, την άμεση απελευθέρωση των δυο ψαράδων της Καλύμνου.

__________