Πρώτη τ' Αυγούστου σήμερα του 2004. Στην Ελλάδα εδώ και λίγα χρόνια, οι άνθρωποι γιορτάζανε τον ερχομό του με ποικίλους τρόπους. Σήμερα τον γιορτάζουν με το τρομοκρατικό σύνδρομο των Ολυμπιακών Αγώνων του τρόμου και του φόβου. (Έτσι τους κάνανε κι αυτούς. Βρώμικη ύλη. Αν ζούσε ο Δίας θα έκαιγε αυτούς που τους κάνουν). Ένα σύνδρομο που προέρχεται από την έλλειψη μικρών κοινωνιών και αντίστοιχα με τη συγκρότηση μεγάλων πολυπληθών κέντρων και η εσκεμμένη πολιτιστική δίωξη= περιθωριοποίηση. Εκεί, στις πολυπολιτιστικές πολιτείες, πεθαίνουν και οι πολιτιστικές αξίες από το ανθρώπινο χέρι, αξίες που σταματούν τον πόλεμο και φέρνουν την ειρήνη...

Την αφορμή για το σχόλιο που ακολουθεί μας την έδωσε ο φίλτατος υποστράτηγος ε.α. κ. Κ. Κωσταντινίδης: Βλέπε σχόλιο υπό το τίτλο «ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ».

Αγαπητέ στρατηγέ, διαβάζοντας το άρθρο σας «ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ» ο γράφοντας δεν έχει παρά να σας συγχαρεί θερμά για το θάρρος σας, το ήθος σας και το ανάστημά σας σε μια εποχή, που χωρίς κανέναν ενδοιασμό ο γράφοντας θα τη χαρακτήριζε, σαν ώρα μηδέν. Η προσωπική μου απορία και συνάμα ερώτημα, που πηγάζει μέσα από τον θαυμασμό των πλουραλιστικών κειμένων σας, ιδιαίτερα σ' εκείνα που άπτονται με τον Αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, είναι η εξής: Δεν υπάρχουν άλλοι απόστρατοι αξιωματικοί, ανώτατοι, ανώτεροι και κατώτεροι που να μας δίνουν τις πλούσιες γνώσεις τους (αν βέβαια διαθέτουν) πάνω σε θέματα όχι μόνο ελληνικά αλλά και διεθνή; Εκτιμώντας ότι οι απόστρατοι αξιωματικοί διαθέτουν έναν στοιχειώδη μορφωτικό εξοπλισμό (παιδεία), ρωτάμε λοιπόν πού και πότε τη χρησιμοποιούν και πως αντιπαρατίθενται στα κακώς κείμενα του καιρού μας; Πολλούς απ' αυτούς τους βλέπαμε και τους ακούγαμε στη διάρκεια της εφτάχρονη ξενοκίνητης δικτατορίας. Σήμερα που πήγανε; Τους ικανοποιεί, άραγε, ότι το καθήκον τους το έπραξαν στο ακέραιο και περιορίζονται στις παχουλές συντάξεις τους και στο ξεσκόνισμα των παρασήμων τους; Τέλος πάντων.

Τώρα όσο αφορά το άρθρο: «ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ» ας μας επιτραπεί να παρατηρήσουμε ότι, αν ήταν μ ό ν ο ο σημερινός «πλανητάρχης» για δέσιμο τότε ο Κόσμος μας θα ήταν σε άλλη τροχιά η μοίρα. Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες θα είχανε κοπάσει τα μίση και τα πάθη στον πλανήτη μας.

Αν αυτή τη στιγμή κοιτάξουμε τον προεκλογικό τους αγώνα (ρεπουμπλικάνων-δημοκρατικών) θα μας σηκωθεί η τρίχα απ' την απολίτιστη πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη μεγάλη Ήπειρο από τους δυο αντιπάλους που επιδίδονται στο ποιος τραβά καλλίτερο λάσο και πώς θα μπορούσε να ήταν ο πόλεμος στο Ιράκ. Δεν είναι απαραίτητο να φωτογραφίσουμε πρόσωπα και πράγματα, γνωστά και χιλιοειπωμένα, αλλά οι πρόεδροι που πέρασαν μετά από τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά στις ΗΠΑ (δημοκρατικοί και ρεπουμπλικάνοι) οι διαφορές που προέκυπταν μεταξύ τους αφορούσαν μόνο τα προσωπικά τους «ταλέντα»: καουμπόηδες, τραγουδιστάδες, ηθοποιοί, μπεκρήδες κλπ. Αυτή είναι η αλυσίδα των «πλανηταρχών» η οποία βγήκε εκτός Αμερικής και έχει οξειδώσει και άλλες χώρες και Ηπείρους.

Έτσι λοιπόν, κατά την άποψή μας, δέσιμο δεν θέλει μόνο ο άμοιρος και δυστυχισμένος σημερινός πρόεδρος ή ο επόμενος που θα έρθει, αλλά όλο το πολιτικό σύνδρομο (γνωστό ως σιωνοφασισμός) που μέσω ανδραπόδων-υπανθρώπων και δυτικών κυβερνήσεων και εξανδραποδισμένα μέσα μαζικής εξαπατήσεως-αποβλάκωσης (γνωστά ως ΜΜΕ) λειτούργησαν ως κατασταλτικοί και εγκληματικοί μηχανισμοί έναντι της ανθρωπότητας. Κι αυτή η εξαπάτηση και αποβλάκωση μερίδας πολιτών (μεγάλη, μικρή δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε) φαίνεται και σήμερα στις προεκλογικές εκστρατείες των ΗΠΑ του 2004 για την ανάδειξη νέου προέδρου.

Τρελά πράγματα, στρατηγέ μου, αν όπως σωστά επισημάνεται..., «Σκεφθήκατε όμως ποτέ ότι αυτός ο βλαμμένος ηγέτης κρατά στο "μαύρο βαλιτσάκι" τις κλείδες 10.000 Πυρηνικών Κεφαλών και άλλων πολλαπλάσιων συμβατικών εκρηκτικών και είναι ο μόνος που έχει δικαίωμα να τα ρίξει ; Νοιώθετε ασφαλής; Μπρρρρ. Εγώ δεν νοιώθω»..., συμβεί.

Οι Αμερικανοί Πολίτες, έχουν τα σχοινιά στα χέρια τους. Πάντα τα είχαν. Αυτοί λοιπόν έχουν τα γένια, αυτοί έχουν και τα χτένια. Εμείς, οι εκτός Αμερικής Πολίτες, είμαστε στο πλευρό τους. Πάντα ήμασταν και δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα θα είμαστε. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Καλό σας μήνα
Ε .Ε. Γερμανία, Αύγουστος 01 2004

www.fasoulas.de
Vaios@fasoulas.de