Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας, 17.11.2004

Θα ξεκινήσουμε καταθέτοντας υψηλό φόρο τιμής στη μνήμη της 31^ης επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973 και θα πούμε: Ποιος θα περίμενε σήμερα, 31 χρόνια μετά, ότι τα συνθήματα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία - Εθνική Ανεξαρτησία», όχι μόνο δεν τα αλλοίωσε ο χρόνος, αλλά μένουν επίκαιρα όσο ποτέ; Πέσανε τότε μαχόμενα τα ελληνικά νιάτα στις ερπύστριες των τανκ των μαύρων συνταγματαρχών για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι, να γιορτάζουμε την επέτειο της μνήμης τους, να κατακρίνουμε την τότε χούντα για τα εθνικά εγκλήματα που δημιούργησε στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο και σήμερα να βλέπουμε πως καταθέτουν στεφάνια και «φλογερούς» λόγους πρόεδροι και αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων, ενώ για τις «μοντέρνες» χούντες, και πάλι σε βάρος της Χώρας μας, δεν αναφέρεται κανείς ή αναφέρεται με φιλτραρισμένα λόγια, ανάλογα με τη συγκυρία της τρέχουσας εποχής.

Χούντα του 1967, Πολυτεχνείο του 1973, Κυπριακό βεβαίως με τον περιβόητο Αττίλα που αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα των Αμερικανών και των μαύρων συνταγματαρχών για τη δολοφονική διάλυση της Κύπρου. Τρεις ολόκληρες δεκαετίες το Κυπριακό παραμένει στα δόντια της Τουρκικής Λερναίας Ύδρας και οι πονηρές «διαπραγματεύσεις» δεν έχουν προσφέρει απολύτως τίποτα, όπως δεν πρόσφεραν και οι «προσπάθειες» των διεθνών Οργανισμών (ΟΗΕ, Ε.Ε να αναφερθούμε μόνο σ' αυτούς τους δυο).

Από τη μια η αναξιότητα, ο εμπαιγμός και η ανημποριά της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής σε βάρος του Ελληνικού και Κυπριακού λαού και των εθνικών θεμάτων γενικότερα, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ανοχής και αντοχής των λαών μας και από την άλλη, η υποταγή προς τα ξένα κέντρα και η εξάρτηση απ' αυτά, αθεράπευτα έχει στιγματίσει την ανημποριά των Ελληνικών κυβερνήσεων στο έπακρο της μικρότητας, της δειλίας και της εθνικής καταισχύνης.

Οι κυβερνητικοί και αντιπολιτευτικοί εμπαιγμοί, (ΝΔ-Πασοκ και αντίστροφα, άντε να βάλουμε και λίγο από τα μαύρα και αδιόρθωτα χάλια της «ανανεωτικής αριστεράς», δηλαδή, με άλλα λόγια το θέατρο αλλάζει μόνο παραστάσεις, οι ηθοποιοί μένουν οι ίδιοι μέχρι το τέλος του έργου) σε βάρος μας και οι υποχωρήσεις και οι συμβιβασμοί υπέρ των «ευρω»Τούρκων, αποτελεί μέγα θέμα και δεν πάει άλλο. Και εξηγούμαστε. Η εμμονή της «σύγχρονης» και «ισχυρής» Ελλάδας της ΝΔ., του Πασόκ και του ΣΥΝ να ενταχτεί η Τουρκία στην Ε.Ε. είναι απαράδεκτη όσο και δολοφονική. Οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλοι, γνωστοί άλλωστε, δε θα τους αναλύσουμε τώρα, φτάνει να αναφέρουμε το πρόσφατο ταξίδι στην Κύπρο του Έλληνα Πρωθυπουργού προκειμένου να «ψήσει» τους Κυπρίους να μη προβάλλουν βέτο ενάντια στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Θα είναι προτιμότερο αν απεγκλωβίσουν την Κύπρο από τα νύχια τους, οι Έλληνες, και να την αφήσουν ήσυχη παρά να την παροτρύνουν σε κάτι που δε θέλει. Αυτό είναι το ένα. Το άλλο για τούτες τις μέρες είναι το τι διαχειρίζεται (μαγειρεύει, λέμε εμείς) η Εξωτερική Πολιτική της Ελλάδας ταξιδεύοντας στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να πείσει τους εταίρους ότι: «στόχος της Αθήνας είναι να καταστήσει σαφείς τις ελληνικές θέσεις στους εταίρους της, εν όψει του κρίσιμου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 17ης Δεκεμβρίου» όπως διαβάζουμε στο Βήμα.

Τώρα κατά πόσο αυτή η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική είναι υπεύθυνη και κατά πόσο νοιάζεται για τις λύσεις των τεραστίων προβλημάτων της, (Σκοπιανό και «μεγάλη» Αλβανία ένα θέμα, που σύντομα θα πάρει διαστάσεις και θα περάσουμε στο άθλιο πεδίο των σαχλών διαπραγματεύσεων και θα τρώει δούλεμα ο Ελληνικός λαός από τα μεγάλα κόμματα και τους αρχηγούς του !!!, Κυπριακό, ελληνοτουρκικές σχέσεις και Βαλκάνια), κι εδώ εκ των πραγμάτων η αμφισβήτηση παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, όσο αφορά την Εξωτερική Πολιτική.

Αν νομίζει η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. (έστω και μετά 20 χρόνια!!)δώσει λύσεις στα εθνικά μας θέματα, ας μας επιτραπεί να πούμε ότι η ΝΔ και η Εξωτερική της Πολιτική περιδιαβαίνει σε φανταστικό-ουτοπικό κήπο. Σ' αυτόν τον κήπο άριστοι κηπουροί ήταν το συγκρότημα του Πανελλήνιου «Σοσιαλιστικού» Κινήματος στον οποίο έσπειρε τα πιο μεγάλα αγκάθια και εξακολουθεί να τα συντηρεί ακόμα και τώρα, φτάνει κανείς να προσέξει την «κριτική» που ασκεί το Πασόκ στη ΝΔ. Έλεος επί τέλους, με τους ανθέλληνες, τους διαπραγματευτάδες και έμπορους. Δεν πάει άλλο. Το όνομα της Μακεδονίας το πουλήσανε και τώρα τρέχουνε σαν μαραθωνομάχοι να το πάρουνε πίσω. Μακάρι, αλλά δε το πιστεύουμε. Να σώσουμε τουλάχιστον ότι μπορούμε.

Εμείς, όσοι από μας εδώ από την Κεντρική Ευρώπη τολμούν να σηκώνουν ανάστημα και να αρθρώνουν λόγο, αν μας ρωτήσουν για την Τουρκία θα πούμε χίλιες φορές ΟΧΙ στην ένταξή της. Αν οι Έλληνες πολιτικοί αχταρμάδες πούνε κι αυτοί όχι τότε και μόνο τότε θα έχουμε να λέμε ότι έχουμε Εξωτερική Πολιτική από μας για μας και για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Έλληνες αγρυπνείτε. Περιορίστε τις «αντένες» σας και βραχυκυκλώστε τα μεγάλα βατ που σφύζουν στην αγορά και περνούν μέσα στα σπίτια σας. Θυμηθείτε: η πτώση της χούντας έγινε χάρη στα παιδιά μας που τόλμησαν και με το όχι τους έστησαν φράγματα. Φράγματα πρέπει να στήσουμε κι εμείς τώρα. Η ιστορία δεν περιμένει και οι λύκοι γύρα μας είναι πεινασμένοι. «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία - Εθνική Ανεξαρτησία», συνθήματα που όσο ποτέ άλλοτε είναι επίκαιρα.

ΕΕ-Γερμανία, 17 Νοεμβρίου 2004