η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΝΟΥΛΗΣ»
Πρέσβης Απόδημου Ελληνισμού!

Μετά τη βράβευση του μυθιστορήματος του ομογενή συγγραφέα, Γαβριήλ Παναγιωσούλη-ΗΠΑ: «Αχ! νάξερα», εκδόσεις «Β. Κυριακίδη» Αθήνα, και επίσης τη βράβευση του βιβλίου «'Αλη και Νινώ» εκδόσεις «Ψυχογιός», (Α` Βραβείο) που έλαβε χώρα στην Αθήνα, στο ξενοδοχείο «Πλάζα» στις 19.10.2003 από το ίδρυμα «Πνευματική Εστία» -Παναγιώτη Τρανούλη, πνευματικό ιδρυτή και συγγραφέα του εν λόγω ιδρύματος, δε θα είχα να δώσω, δεν υπάρχει άλλος καταλληλότερος χαρακτηρισμός από το: «Πρέσβης του Απόδημου Ελληνισμού».

Για την προσφορά του κ. Παναγιώτη Τρανούλη στον πολιτισμό, και το «πάντρεμα» των πολιτισμών στη βράβευση, όπως αυτό παρουσιάστηκε στην τελετή της 19^ης Οκτωβρίου 2003, μάλιστα σε μια εποχή που όλα τα έχει καταβροχθίσει η ύλη, είναι δύσκολο να βρει κανείς τα ανάλογα λόγια προκειμένου να εξάρει το θαυμασμό και έπαινο αλλά και την καταγραφή της ηθικής και ψυχικής ανάτασης που ακτινοβολεί αυτός, ο πρέσβης, και περήφανα τη μοιράζονται οι αποδέκτες, βραβευμένοι και μη.

Πριν συνεχίσω, επιθυμώ, και από αυτή τη θέση, να ευχαριστήσω θερμά τον κ. Π. Τρανούλη για την τιμητική πρόσκληση να παραβρεθώ στη γιορτή του καθιερωμένου βραβείου μυθιστορήματος 2003.

Λοιπόν εστιάζοντας την προσοχή μου στο ευχάριστο γεγονός, το οποίο ενθάρρυνε την Ομογένεια, αναφέρω ότι, ολόκληρο το έργο του αγαπητού Γαβριήλ Παναγιωσούλη, μου είναι πάρα πολύ γνωστό, όπως μου είναι και ο ίδιος. Παρότι η γνωριμία μας ξεκίνησε μέσω του διαδικτύου, η συγγραφική μας έλξη, ο πόθος και η λαχτάρα για μια συνεργασία σε Παγκόσμια κλίμακα για μια Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, μας έφερε κοντά, και σε μια πανηπειρωτική συνάντηση τα είπαμε.

Πολλοί είναι οι Έλληνες Συγγραφείς της Διασποράς που ασχολήθηκαν με το βραβευμένο έργο του Γ. Παναγιωσούλη, «Αχ! νάξερα» και όχι μόνο. Διακεκριμένοι Έλληνες γηγενείς και εφημερίδες κατέθεσαν τα θετικά τους σχόλια και τις εντυπώσεις. Για μια φορά ακόμη συγχαίρω το φίλο και συνάδελφο Γαβριήλ και του εύχομαι από καρδιά ό,τι το καλλίτερο, να μεγαλώσει το άστρο του και να φωτίσει πιότερο την οικουμένη.

Σίγουρα και πάντα η βράβευση έχει δυο σκέλη. Αυτός που βραβεύει και αυτός που βραβεύεται. Βεβαίως ο παράγοντας -κριτικοί-, που θα ασχοληθούν με το έργο και η προσπάθεια του εκδότη σε ό,τι αφορά την προβολή και διακίνησή του. Για τους κριτικούς, που ασχολήθηκαν με το «Αχ! Νάξερα» εκείνο που έχω να καταθέσω είναι ότι τους αξίζει κάθε έπαινος διότι, κατά την ταπεινή μου άποψη, μελέτησαν το βιβλίο αντικειμενικά, ρεαλιστικά, με θάρρος και συνέπεια έναντι των αναγνωστών και έναντι του κ. Π. Τρανούλη. Συγχαρητήρια λοιπόν για την επιλογή τους και τους εύχομαι να δώσουν ακόμη μεγαλύτερο βάρος στο Ομογενειακό στοιχείο.

Τέλος λίγα λόγια ακόμα για τον αγαπητό κ. Παναγιώτη Τρανούλη, τον οποίο ανεπιφύλακτα χαρακτηρίζω: «Πρέσβη του Απόδημο Ελληνισμού».

Μέσα από τα βιβλία του πληροφορήθηκα το ιστορικό του, τη δική του βάναυση για την εποχή του Οδύσσεια, που με συγκίνησε βαθύτατα, όταν έμαθα τον δικό του παιδικό Γολγοθά (βλέπε «Η ζωή μου στο καμίνι») και πώς μέσα από ποικίλες αντιξοότητες, σαν πεισματάρης και ανυποχώρητος στα πιστεύω και στα ιδεώδη του, κατάφερε όχι μόνο να ορθοποδήσει αλλά και να προκόψει και επιχειρηματικά και πνευματικά.

Αυτά τα πιστεύω και ιδεώδη, που εκφράζονται στο χώρο της λογοτεχνίας και η αγάπη του προς τους δημιουργούς της, τον προέτρεψαν να «στήσει» το 1984 το ίδρυμα της «Πνευματικής Εστίας» και έκτοτε, σαν πνευματικός θεραπευτής, θεραπεύει τις πληγές που δημιουργεί η εμπορευματοποίηση του βιβλίου σε όλα τα επίπεδα. Αυτά τα ιδεώδη αποτελούν και τις ελάχιστες αναλαμπές που ενθαρρύνονται από ευγενικές προσφορές και τιμητικές διακρίσεις μεγάλων μεγεθών. Να γιατί λέω ότι είναι δύσκολο να αναφερθεί κανείς σε Στυλοβάτες και Δραγάτες της Λογοτεχνίας, η οποία μαραζώνει.

Επί τη ευκαιρία δεν μπορώ να παραβλέψω και να μη μεταφέρω ένα μέρος σχολίων φίλων και συνεργατών, που ασχολούνται με το Λόγο και φτάνουν από διάφορα σημεία του πλανήτη εξάροντας με συγκίνηση τα συναισθήματά τους.

Η κ. Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου, από την Κύπρο γράφει:

«Αγαπητέ κ. Φασούλα, Σας ευχαριστώ για την ευγενική καλοσύνη που είχατε να μου αποστείλετε το κατατοπιστικό μήνυμα για την «Πνευματική Εστία» - Παναγιώτη Τρανούλη. Πολύ με συγκίνησε και με εντυπωσίασε το ήθος του ανθρώπου, η άδολη αγάπη του για την Ελληνική Λογοτεχνία και το ειλικρινές ενδιαφέρον του για τους Έλληνες συγγραφείς. Μέσω της ιστοσελίδας σας, τον χαιρετώ και θερμά τον συγχαίρω. Του εύχομαι υγεία, δύναμη και κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία. Σας χαιρετώ από την Κύπρο, Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου»

 

Ο κ. Δημήτρης Διαμαντίδης από τη Γερμανία γράφει:

«...πες μου ποιος είναι ο τόπος σου και πια πατρίδα έχεις;»

Με τον Γαβρήλο, έτσι τον λέμε εμείς οι οικείοι του, γνωριστήκαμε διαμέσου διαδικτύου ήδη από τον καιρό που γινόταν η γιγαντιαία προσπάθεια συγκρότησης της ΕΕΛΣΠΗ. Από τότε με την δημοσίευση κειμένων και άρθρων του στην ιστοσελίδα «www.metanastis.com» ξεκίνησε μια πάρα πολύ συμπαθητική και αγαστή συνεργασία. Χαιρόμουν ιδιαίτερα όταν έβλεπα στο ηλεκτρ. ταχυδρομείο μου μήνυμα του από Νέα Υόρκη.
Με απερίγραπτη χαρά όμως αλλά και συγκίνηση πληροφορήθηκα πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο «Β. Κυριακίδη» την ανεπάντεχη για όλους εμάς βράβευση του φίλου μας και συνιδρυτή της ΕΕΛΣΠΗ Γαβριήλ Παναγιωσούλη από την «Πνευματική Εστία-Παναγιώτη Τρανούλη» για το βιβλίο του: «Αχ! Νάξερα». Τα συγχαρητήρια λοιπόν στον φίλο μας Γαβρήλο, του εύχομαι να' ναι πάντα καλά και να' χει δύναμη για περαιτέρω έργα. Παράλληλα με τις ευχές μου όμως θα ήθελα να επισημάνω και κάτι ακόμη, το οποίο θεωρώ άξιον μνείας.
Και βέβαια υπάρχουν οι συγγραφείς, οι λογοτέχνες, οι ποιητές, ενδιάμεσα οι εκδοτικοί Οίκοι και απ' την άλλη μεριά εμείς οι αναγνώστες που τους διαβάζουμε. Φυσική αλληλεξάρτηση έτσι το λέμε. Εδώ όμως υπάρχει και κάτι άλλο, που εμένα προσωπικά με συγκίνησε βαθιά, αλλά ταυτόχρονα μ' έκανε και λίγο περήφανο.
Αναφέρομαι στον άνθρωπο Παναγιώτη Τρανούλη, που με την ίδρυση της "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ" του και την θεσμοθέτηση βραβείου με οικονομικό έπαθλο, προσφέρει στην «κοινωνία». Σαν τον Παναγιώτη Τρανούλη υπάρχουν λίγοι και γι' αυτούς του λίγους θεωρώ υποχρέωση μου να φωνάξω δημόσια:
 «Προσκυνώ την χάρη σου λαέ μου».

 

Η κ. Ελευθερία Μπέλμπα από Ελλάδα γράφει:

«Ο κ. Παναγιώτης Τρανούλης, καταξιωμένος λογοτέχνης και ο ίδιος, γεννήθηκε στο Αίγιο από πολύ φτωχή οικογένεια. Ορφάνεψε από πατέρα στα εφτά του χρόνια και το γεγονός αυτό σημάδεψε ανεξίτηλα την παιδική ηλικία του. Πέρα από το συναισθηματικό κόστος μιας τέτοιας απώλειας, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει εσπευσμένα το σχολείο για να δουλέψει, ώστε να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του, που απαριθμούσε εφτά παιδιά και τη μητέρα του.
Αλλά η θέλησή του για μάθηση και η φλόγα που ένιωθε να σιγοκαίει μέσα του για γνώση δεν τον άφηναν να ησυχάσει και να αφεθεί έρμαιο της σκληρής μοίρας του. Έτσι, παρά τις αντίξοες οικογενειακές συνθήκες, με ζήλο, με υπομονή, αλλά κυρίως με πείσμα και επιμονή, πάλεψε και έκανε το όνειρο του πραγματικότητα. Έμαθε γράμματα μόνος του και μπόρεσε έτσι να βρει τη δική του, προσωπική δικαίωση στις πνευματικές αγωνίες και αναζητήσεις του, μέσα από την Πεζογραφία, που έμελλε να αποτελέσει το δικό του διέξοδο και γι' αυτό την περιέβαλε με ιδιαίτερη αγάπη.
Έτσι, αν και πετυχημένος πλέον επιχειρηματίας, ο βιοπορισμός έπαψε να αποτελεί την πρώτη έγνοια του, δεν λησμόνησε τη Λογοτεχνία και αγκάλιασε με αγάπη τους δημιουργούς της. Θέλοντας μάλιστα να συνεισφέρει ενεργά ίδρυσε το 1984 την «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΝΟΥΛΗ» και θεσμοθέτησε βραβείο Μυθιστορήματος με οικονομικό έπαθλο 30.000 ευρώ, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο τους Έλληνες κυρίως συγγραφείς. Έργα του:
«Το Κερατοχώρι» (1973)
«Για μια ρόγα σταφύλι» (1980)
«Από το Καμίνι στη φυλακή» (1981)
«Κρυβιέται» (1989)
Το 1993 τα βιβλία του: «Το Κερατοχώρι», «Για μια ρόγα σταφύλι», «Από το Καμίνι στη φυλακή» μεταφράστηκαν στα ρώσικα από τον Εκδοτικό Οίκο «Ράντουκα» της Μόσχας. Το 2001 το βιβλίο του «Το Κερατοχώρι» μεταφράστηκε στα Ουγγαρέζικα από το εκεί Πανεπιστήμιο.
Στον αγαπητό Παναγιώτη Τρανούλη θερμά συγχαρητήρια». Ελευθερία Μπέλμπα, Ελλάδα.

 

Ο κ. Γιώργος Πλακιάς από τη Γερμανία γράφει:

«Αξιότιμε κ. Τρανούλη!
Τιμώντας έναν Έλληνα συγγραφέα της διασποράς τον κ. Παναγιωσούλη τιμήσατε έναν από εκείνους που τα κείμενά του είναι μέρος της ζωής του. Στην ουσία ο κ. Παναγιωσούλης είναι ένας από τους πολύ λίγους που τόλμησε - ή μπόρεσε - να αποτυπώσει τη ζωή του στο χαρτί, εκπροσωπεί έτσι τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που εδώ και πολλές δεκαετίες γράφουν όχι μυθιστόρημα, αλλά την πραγματική ιστορία του λαού, δυστυχώς ένα μικρό τμήμα της γράφεται και ένα ελάχιστο από αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ο κ. Παναγιωσούλης αφιερώθηκε ακριβώς στην ανάδειξη του τελευταίου.
Εγκάρδιες οι ευχές όλων μας προς εσάς κ. Τρανούλη για την αναγνώριση που επιχειρήσατε».

 

Θερμά συγχαρητήρια και πάλι στην «Πνευματική Εστία» και στον ιδρυτή της. Στις ξεραμένες Πολιτείες του σήμερα, ο Απόδημος Λογοτέχνης συναντά μια όαση.

Φασούλας Βάιος
28.10.2003, Γερμανία

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει" το μέλλον
George Orwell

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
(θα ξεσκεπαστούνε)
ο σχολιαστής

 ΑΡΧΕΙΟ