Ταρατά ταμ, ταμ!
Ταμ, ταμ, ταμπατούμ, ταμ, ταμ! τα νταούλια όλα βροντούν
και οι άτλαντες χορεύουν και τον πρόεδρο υμνούν
κι από το πλανηταρχείο, -πού να ξέρεις πόσα τάχα-
ντόλαρς, του λαού ιδρώτα, πα στα ουράνια πετούν

Πλανητάρχης...δημοκράτης, του Γιαχβέ παιδί κι αρπάχτης
εντολές του εκπληρώνει με τη βίβλο της απάτης
την Ασία χαντακώνει, τους σιωνιστές σηκώνει,
πα σε βάθρα ανεβάζει, σαν θεούς τους καμαρώνει

Πολεμοχαρής, μας βγήκε, και του βάλανε φλουρί
να φεγγρίζει σαν πανούργος σαν τραβά γερό κουπί
στων σιωνιστών τις βάρκες που χωλαίνουν τα νερά
και στα χέρια του τη βίβλο τη σηκώνει αψηλά

Τους λαούς τούς θανατώνει και στα τάρταρα τους ρίχνει
των αλλόθρησκων μιλιούνια ξεπαστρεύονται τα ίχνη
δημοκράτης, λένε, είναι, μα πανούργος, σαδιστής
ω πανίσχυρε Γιαχβέ, γιατί να 'σαι υποκριτής;

Γη Σοδόμων και Γομόρρων έχει κάνει τον Πλανήτη
ξέρες, κύματα, εκρήξεις με ουρά σαν τον κομήτη
χώρια πείνες, δυστυχίες, τρομοκρατικές εστίες
πάντα βρίσκει για να λέει πως υπάρχουνε αιτίες.

Νέο δόγμα έχει φτιάξει, το υπερατλαντικό
τους ευρωηγέτες κάνει να χορεύουν κυκλικό,
«όχι» μάθανε να λένε, μα δε το κουνάνε ρούπι
πόσο μοιάζουνε με χοίρους, που μασάνε το χαρούπι!

Αν τ' ανδράποδα της δύσης είχαν θάρρος μια σταλιά
και του λέγανε, Στοπ! φίλε κι έχεις γίνει μια σκιά
χαμερπής και πλανητάρχης στην ειρήνη δε ταιριάζουν
φύγε τύραννε, σατράπη, που στον πειρασμό σε βάζουν,

νεκροθάφτες, αιμοβόρους πάψε να υπηρετείς
και στο κάρο σου ανέβα, πάρ' το δρόμο της φυγής
στις ερήμους που απλώνεις με κοράκια να βρεθείς
«κρα», να κάνετε αντάμα, «κρα» για να θεραπευτείς.

Ταμ, ταμ, ταμπατούμ, ταμ, ταμ! τα νταούλια όλα βροντούν
τον ειρηνιστή γιορτάζουν και πολλούς λαούς χαλούν
μια καινούρια δράση φτάνει στης Ασίας την καρδιά
νέο αίμα, νέα δόξα, δόλια Πλανηταρχικιά

Κρατς και κρουτς πέσανε κάστρα στην Αμερική κι αλλού
κι οι πολίτες δυστυχούνε και πολλά αμφισβητούν,
τρομοκράτες και τσουνάμι και αιτίες του σεισμού,
ανωμάλων φαινομένων ψάχνουν και αναζητούν

Για δημοκρατία κρένει, μα η λευτεριά δική του
οι λαοί και ο λαός του μεταβάλλονται σε εχθροί του
στην πατρίδα του πουλάει χόρτο πλανηταρχικό
και στα δόντια του μασάει μένος τρομοκρατικό.

Ταμ, τουμ, ταρατατούμ, τα φαντάσματα χορεύουν
παλιοί φίλοι και Μπιν Λάντεν χέρι δίνουν τον κρατούν
Αλ Γκάιντα τρομοκράτες ρεσιτάλ δίνουν κι οργιάζουν
βίρα Αλλάχ, βίρα Αλλάχ, καψ' τον πρεσιντέτ, κραυγάζουν

Τον Σαντάμ έχει προδώσει και στα σίδερα μαντρώσει
τους Ιρακινούς παιδεύει και στον τάφο όλους στέλνει
τους Ιρανούς αγριεύει, που κι αυτούς θέλει παγώσει
Σύριους κι άλλους Ασιάτες, πού να ξέρεις τι να μέλει;

Αχ εσύ ελευθερία, που 'χεις μείνει στα χαρτιά
τη δημοκρατία κλαίμε σαν παλιά αγαπητικιά
και ο κόσμος στον Πλανήτη καταριέται συνεχώς,
πλανητάρχη, στοπ, βρε...φίλε, δεν ακούει, δυστυχώς

Η παραφροσύνη μπήκε στο μυαλό του για καλά
κι η σκλήρωση των νεύρων έχει ανέβει στα μυαλά,
κρίμα ο δόλιος τι παθαίνει, πώς θα αντέξει στις φωτιές,
που ο ίδιος έχει ανάψει και θα πάθει συμφορές;

Την ειρήνη μασουλάει, σαν τη γίδα στο μαντρί
των χωρών τα ανθρωπάκια όλο σφίγγουν το λουρί,
την πατρίδα του τη θέλει να 'ναι μάνα των λαών
μα η χώρα του έχει γίνει μήτρα των δυστυχιών.

Την Ελλάδα βασανίζει με παιχνίδια τυραννά
τους γραικύλους σκανδαλίζει κι άκρως τους περιγελά
και τους Σκοπιανούς ρυθμίζει, σαν ρομπότ τους εξασκεί
να ζητούν και να τους δίνει, της Ελλάδας την πνοή

Την Κύπρο που μαρτύρησε στον ατλαντοαττίλα,
έργο προέδρων ήτανε κι έργο προέδρων μένει
και οι πληγές δεν κλείσανε που ζει, η καημένη
πρόεδρε, κύριε, πρόεδρε ντουγρού τραβάς στη νίλα

Για παγκοσμιοποίηση, που λεν, κι άλλα αγαθά
γέμισαν τα παζάρια μας μυριάδες ερπετά
χάβρες εδώ, γιάφκες εκεί, πλατιά τρομοκρατία
και στον κοσμάκη επικρατεί μυστήρια φοβία

Ταμ, τουμ, ταρατατούμ τα ταμπούρλα όλα βροντούν
και οι όχλοι μεταβάλλον την οργή τους σε κακό
πείνα ήρθε στην Ευρώπη κι οι λαοί θ' αγκαλιαστούν
αν πατάξουν τις ασχήμιες, θα μπορέσουν να σωθούν.

Ταρατά ταμ, ταμ!

Γερμανία, 25 Ιανουαρίου 2005,  Βάιος Φασούλας

Vaios Fasoulas
koziakas@fasoulas.de