Σίγουρα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στο χώρο της Εκκλησίας, δεν έχουν ξανασυμβεί ή μάλλον δε είχαν ξαναβγεί στην επιφάνεια. Και σίγουρα οι πιστοί της Εκκλησίας με πικρία διαπιστώνουν την αειθαλή «πνευματική» εκμετάλλευση, την παραπλάνηση και εξαπάτησή τους από τους ρασοφόρους, «δούλους» του θεού.

Κι ενώ η ελληνική κοινωνία μαστίζεται ανηλεώς από παπαδίστικα σκάνδαλα κάθε μορφής, διχάζεται, αποπροσανατολίζεται παντελώς και απομακρύνεται από τα εθνικά μας προβλήματα, οι βρωμιές και οι καταγγελίες σε βάρος των πρωταγωνιστών της Εκκλησίας ώθησαν στο έπακρο την αγανάκτηση της κοινής γνώμης και όχι μόνον των πιστών αλλά και των απίστων, έτσι ώστε η αναγκαιότητα του διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους να καθίσταται πλέον επιτακτική και αμετάκλητη.

Για την σύγκρουση που προέκυψε από το αίσχος της εκκλησιαστικής αθλιότητας (μια γκάμα πονηρών ρασοφόρων) οι οποίοι αν και μειοψηφία, όπως ισχυρίζονται μερικοί, κούνησε συθέμελα την Εκκλησία και την κοινωνία, δεν πιστεύουμε πως θα βρεθεί κάποιος «μορφωμένος» ή «θεόπνευστος» να μπαλώσει το έτσι ή αλλιώς τρύπιο σωσίβιο της Εκκλησίας. Επί πλέον, αναμφισβήτητα το ελεεινό κατάντημα της ντροπής και της «αμαρτίας» ομάδας ιερωμένων (μικρού ή μεγάλου βαθμού) δεν έχει προηγούμενο και άλλωστε στα κατάστιχα της ιστορίας είναι όλα καταγραμμένα από τον καιρό που ανέβηκε στο σβέρκο των λαών και με το Σταυρό στο χέρι, τον οποίο, άπειρες φορές τον χρησιμοποίησε σαν φονικό όπλο ενάντια στους «άπιστους» κάθε λογής, ευλογώντας τη βία, το μίσος, το ρατσισμό και τα όπλα, φτάνει στις μέρες μας.

Στα εγκλήματα, στις τιμωρίες και στους αφορισμούς, και πάντα «εν ονόματι του Θεού», τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί και η διαφθορά, που τώρα κάποιοι «καταραμένοι» δημοσιογράφοι ξεσκεπάζουν δίνοντας την ευκαιρία στους Πολίτες να δουν το κατάντημα τής πνευματικής σκιάς τους, που υποτίθεται ότι οι παπάδες τους κάνανε σωστούς ανθρώπους και έτοιμους να δεχτούν τη σωτηρία της ψυχής, της λύτρωσης και της εισόδου τους στον παράδεισο.

Ας μη προχωρήσουμε περισσότερο με τα τής Εκκλησίας δεινά και των «δούλων» της, που υποτίθεται εκπροσωπούν και υπηρετούν το Θεό, όσο τα δείγματα γραφής τα εισπράξαμε και μάλιστα πλουσιοπάροχα από το σύγχρονο παπαδαριό. Κι ούτε θα πούμε κάποιον πίστευε εδώ και μην πιστεύεις εκεί. Ο θρησκευτικός προσανατολισμός και η πίστη είναι θέμα των Πολιτών έστω και αν αυτοί αποτελούν πλειοψηφία. Θα πούμε όμως πως οι Πολίτες δε είναι πρόβατα και θα πρέπει να έχουν άποψη ακόμα και για τα θρησκευτικά-εκκλησιαστικά ζητήματα να είναι ικανοί να κρίνουν από μόνοι τους αν αυτά, τα πιστεύω τους, είναι ανθρώπινα και αν έχουν σχέση με τον άνθρωπο και τη ζωή τους ή πιστεύουν σε εκτός γης παραδείσους και κολάσεις και έχοντας εμπιστοσύνη στο παπαδαριό το αφήνουν «απροστάτευτο» και εκείνο να αμαρτάνει. Εδώ ο πιστός απλοχέρης και φιλότιμος έχει ευθύνες, που επέτρεψε στα εκκλησιαστικά περιβάλλοντα να εξελιχτούν σε πολύμορφα κολαστήρια.

Όπου βγαίνει καπνός υπάρχει φωτιά και η φωτιά παίρνει διαστάσεις όταν τροφοδοτείται από ρασοφόρων σαβούρα. Λοιπόν κοντός ψαλμός αλληλούια. Η ευκαιρία αποδέσμευσης της Εκκλησίας από το Κράτος είναι εδώ. Τώρα. Χωρισμός δυο ανάρμοστων φαινομένων που από κοινού, αιώνες τώρα, έχουν επιδοθεί στη αποβλάκωση των Πολιτών τόσο της θρησκευτικής όσο και της πολιτικής προκειμένου να αλλοτριώσουν το λαό και να τον μεταβάλουν σε πρόβατα. Ας ελευθερωθεί το Κράτος από την Εκκλησία και ο κάθε κατεργάρης ας πάει στο δικό του πάγκο και οι πιστοί και άπιστοι στους δικούς τους. Ας κάνουν μετά ότι θέλουν οι ρασοφόροι.

Εμείς σαν Έλληνες είχαμε και θεούς που μας τους ξεπάστρεψαν, είχαμε και δημοκρατία που μας τη μπαστάρδεψαν, είχαμε και θεσμούς που αλλοιώθηκαν και πέρασαν στα χέρια ορισμένων τσακαλιών που αέναα διοχετεύουν αποβλάκωση και μεσαιωνικό σκοτάδι. Η σημερινή διαφθορά αποτελεί ένα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο, που δεν είναι τίποτε άλλο από τον παραγκωνισμό, τη δίωξη και τη στεγνή δολοφονία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ότι καλλίτερο είχε να δώσει -και έδωσε- στην ανθρωπότητα η Ελλάδα δολοφονήθηκε από ονάγρους στρατηλάτες, ρασοφόρους και μη, που επέδρασαν ληστρικά και με σκοταδιστικά στοιχεία μέχρι που φτάσαμε να συντηρούμε ακόμα στις μέρες μας πράγματα ΞΕΝΑ προς τον τόπο μας, τις παραδόσεις μας, τις αξίες μας και τα πολιτιστικά αποθέματα που κληρονομήσαμε και οφείλουμε τη φύλαξή τους, την παράδοσή τους στους μεταγενεστέρους μας και τη διάδοσή τους στη υφήλιο.

Η απουσία αυτών των αγαθών επί δυο χιλιάδες χρόνια έφερε τα σημερινά αποτελέσματα και όχι μόνο στην Ελλάδα των χριστιανών και της διαφθοράς αλλά και σε ολόκληρη την οικουμένη. Πότε με το σταυρό στο χέρι και πότε με τη βίβλο ο κόσμος μας μετατρέπεται άλλοτε σε όχλο και άλλοτε σε «σταυροφόρος» μαθαίνοντας μόνο προσευχές.

Εμείς λοιπόν είχαμε και θεούς, και σύμβολα και κάστρα και θεσμούς που όλα μαζί φτιάχνουν τη γοητευτική λέξη: πολιτισμός. Μήπως ήρθε ο καιρός να επανέλθουμε ή να επαναφέρουμε τις πολιτιστικές μας αξίες γκρεμίζοντας κάθε είδωλα μεταμφιεσμένα ή μη;

ΕΕ-Γερμανία, 14 Φεβρουαρίου 2005