Γράφει ο Πολίτης
Φασούλας Βάιος
Μέσα στο έντονα όσο ποτέ
προεκλογικό κλίμα, στον ασφυκτικό
κοινωνικοπολιτικό καπνό, αντάρα και
ομίχλη, πιέζεται και το καθεστωτικό
κράτος των Πασόκων, γνωστό ως «σοσιαλιστικό»
αλλά αυταρχικό και συντηρητικό κόμμα,
που η «πολιτική» του σαν κόμπος έφραξε
στο χτένι κι έπαθε μπλακαυτ, όμοιο μ'
αυτά που συμβαίνουν σε εργοστάσια
παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και
φέρνουν το σκοτάδι.
Μια επιπρόσθετη πρωτοφανή
πίεση δέχτηκε και εξακολουθεί να
δέχεται αυτές τις μέρες, μια πίεση
φασκιωμένη επί έξι μήνες με «ένοχες»
πάνες απ' τις δυνάμεις καταστολής,
συνοδευόμενη με αίσχος και ντροπή για
την «σοσιαλιστική» δυναστεία, που
κατέστησε την Ελλάδα σε Χώρα «ισχυρή»,
σε μια Χώρα που μεταξύ άλλων τη λένε και
«ευνομούμενη», ικανή να συμπεριφέρεται
αυταρχικά και τρομοκρατικά μέσω των
αστυνομικών δυνάμεων σε βάρος των
Πολιτών της.
Η πίεση αυτή εκδηλώθηκε και
από τις καλές σχέσεις του «σοσιαλιστικού»
κράτους με τα όργανα της
τρομοκρατούμενης ελληνικής κοινωνίας
και φάνηκε περιτράνως με την πρόσφατη
αποφυλάκιση των 7 κρατουμένων
διαδηλωτών, περίπτωση φασιστική για τη
σκευωρία χάλκευσης στοιχείων και τις
παράνομες συνθήκες κράτησής τους. Μια
αποφυλάκιση που συντάραξε όχι μόνο το
Πανελλήνιο αλλά και τον υπόλοιπο Κόσμο.
Στις μνήμες μας έφτασαν
εικόνες φασιστικών στρατοπέδων
συγκέντρωσης, που ως φαίνεται η ηγεσία
των πασόκων ή η κυβέρνηση αν θέλετε, «εκσυγχρονιστικά»
τα μιμείται εκπληρώνοντας έτσι και τις
προσταγές των αφεντάδων της, διότι, για
να μη γελιόμαστε, περί αυτού πρόκειται.
Η περίπτωση των 07 αποφυλακισθέντων
διαδηλωτών τόσο κατά τη διάρκεια της
κράτησής των όσο και την αποφυλάκισή
τους είχε και έχει διεθνή χαρακτήρα και
όχι μόνο ελληνικό. Εξού και η διεθνή
αντίδραση και αλληλεγγύη που φέρνει
μεγάλο βήχα στο Πασόκ. Στην προσπάθειά
του να «μπαλώσει» και να «δώσει» του 'ρθε
και τούτο το κακό. Τι ειρωνεία αλήθεια.
Είναι πλέον γνωστό ότι
όποιος αντιστέκεται στη θηριωδία των
διεθνών τραμπούκων -Τρομοκρατών, αυτά
παθαίνει. Γίνεται τρομοκράτης, (αυτό
πιάνει ακόμα στις μέρες μας κι ας είναι
καλά ο αρχιτρομοκράτης Μπους και οι
Δούλοι του) και φορτωμένος με σκευωρίες
στο σακίδιο καταδιώκεται
ποικιλοτρόπως. Αυτό έγινε και με τους 7
κρατούμενους διαδηλωτές.
Πριν περάσουμε στο
προεκλογικό κλίμα για μια ακόμα φορά θα
επισημάνουμε ότι τίποτα δεν έμεινε
όρθιο σ' αυτό τον τόπο. ΟΛΑ έχουν
υποστεί μια «εκσυγχρονιστική»
αθεράπευτη γάγγραινα, για την οποία
πρώτοι επωμίζονται την ευθύνη οι
Πολίτες, απλοί και μη, και μετά τα
κόμματα. Και οι Πολίτες είναι
πανέξυπνοι. 'Αρα μπορούν να γίνουν οι
θεράποντες γιατροί ξηλώνοντας αυτή την
γάγγραινα, τώρα, πριν περάσει στο
στάδιο των μεταστάσεων. Κι ο «ασθενής»
καταλαβαίνοντας ότι πλησιάζει προς το
τέλος του, άλλοτε επιτίθεται στο γιατρό
για την θανατική διάγνωση και άλλοτε
δοκιμάζει όλες τις αλχημιστικές
συνταγές προκειμένου να γλιτώσει τον
άμεσο θάνατο.
Πράγματι με όλα τα παραπάνω
απορούμε, πώς στην ευχή, αυτός ο φαύλος
κύκλος, αυτή η καθεστηκυία τάξη, αυτό το
«σοσιαλιστικό» κόμμα, που αν όχι από
μόνο του δημιούργησε την κοινωνική
αποσάθρωση, συντέλεσε δυναμικά, αντί να
διπλώσει στα σκέλια του την ουρά του
και να περιοριστεί στον παροπλισμό του,
πώς έχει το θράσος να ζητά τη στήριξη
των Πολιτών;
Πού βρίσκουν την τόλμη και
την αποφασιστικότητα ορισμένοι
Πολίτες όπως, παράδειγμα μερικοί
αξιόλογοι δημοσιογράφοι (βέβαια δεν
είναι μόνο αυτοί) να στηρίξουν το
πολιτικό σάπισμα και να θέλουν να
γίνουν βουλευτές για να το υπηρετήσουν;
Εκεί που βρίσκονται δεν είναι καλά; δεν
έχουν αναγνώστες να τους διαβάζουν, δεν
παίρνουν καλά λεφτά; δεν τους φτάνει η
δόξα; Είναι τόσο αφελείς να πιστεύουν
ότι σε ένα νεκρωμένο κόμμα θα
προσφέρουν τι; Την πολιτική «ανάσταση»;
Μα αυτή δεν έχει πεθάνει; Ή τη συνέχιση
παραμονής στην εξουσία μιας
καθεστωτικής τάξης;
Τρελά πράγματα για τις μέρες
μας, κουφά θα πει κανείς να τα βάζουμε
κατά της εξουσίας των ΜΜΕ. Δεν είναι
πρόθεσή μας να κακοκαρδίσουμε
αξιόλογους δημοσιογράφους, που
αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας
μας, αλλά θα πρέπει να θυμούνται ότι
πάντα και παντού βάζουν το δαχτυλάκι
τους ενισχύοντας έτσι τα πολιτικά
καρκινώματα να παίρνουν διαστάσεις.
Κοιτάξτε τον Κόσμο. Πού τα ΜΜΕ τον
φτάσανε;
Ε.Ε.-Γερμανία, Νοέμβριος 27. 2003