Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας, 2.12.2004

Με μια ομάδα «ανθρώπων» θα ξεκινήσουμε σήμερα το σχόλιό μας, η οποία είναι αυτή, που στην προσπάθειά της να επιτύχει τους απάνθρωπους σκοπούς της, συνεργάστηκε με θεούς και δαίμονες, επέβαλλε την αιχμαλωσία του Πλανήτη και του Κόσμου του, στραπατσάρισε κράτη και λαούς, ισοπέδωσε αξίες και πολιτισμούς και διευρύνοντας το «ελεύθερο» παζάρι της, πέρασε και περνά στη ζωή μας στρωματοποιώντας τα πάντα. «Παγκοσμιοποίηση» λοιπόν, σημαίνει καταπάτηση ηθών, αξιών και πολιτισμών, εξαφάνιση των κοινωνικών τάξεων και συρρίκνωση αυτών σε δυο και μοναδικές τάξεις: Των πανούργων καπιταλιστών (η ομάδα «ανθρώπων», όπως προαναφέραμε και δεν χρειάζεται να τη φωτογραφήσουμε) και των φτωχών πληθυσμών.

Το μεταβατικό στάδιο που γεφύρωσε τον 20^ο με τον 21^ο αιώνα, ενώ θα έπρεπε να οδηγήσει τον Κόσμο στην ευημερία και στην πρόοδο, στη συναδέλφωση και στην ειρήνη, τον οδήγησε και τον οδηγεί σε έναν όλεθρο, που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τις συνέπειές του. Κι αυτό χάρη στην επίδοση μεγάλων συχνοτήτων αποπροσανατολισμών, που αμή τι άλλο μετέτρεψε και εξακολουθεί να μετατρέπει το «σύγχρονο» προλεταριάτο σε άμορφη μάζα ή σε έναν μεσαιωνικό όχλο, αν θέλετε.

Στην περίπτωση της αποκοινωνικοποίησης, της οικονομικής περιθωριοποίησης και στη σταδιακή αφαίρεση εργατικών κατακτήσεων (βλέπε Ε.Ε.) των βιομηχανικών εργατών, των αγροτών, των μικρομεσαίων στρωμάτων κλπ (αυτό είναι και το «σύγχρονο» προλεταριάτο), την ευθύνη δεν την έχει μόνο ο κλασικός ταξικός αντίπαλος, αλλά και η κοινοβουλευτική Αριστερά της Ε.Ε., όπως αυτή εμφανίστηκε και εκφράστηκε μέσα από αστικά κόμματα, τα οποία σφετερίστηκαν την Αριστερά και το σοσιαλισμό και σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, αυτό ήταν το Πασόκ και οι «ανανεωτές σύντροφοί» του. Κι εδώ η σφραγίδα του αποπροσανατολισμού δεν αμφισβητείται.

Αναμφιβόλως κι ήταν αυτό, ο αποπροσανατολισμός, κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα μας, το οποίο το ζήσαμε, δε το διαβάσαμε, με το Β` Π. Π., με την ποικιλότροπη και πολύμορφη αειθαλή τρομοκρατία, η οποία εκδηλώνονταν μέσα από πολιτικά συστήματα και κόμματα, μέσα από δικτατορίες και παλάτια, από θρησκευτικά δόγματα και άλλες ίντριγκες και βεβαίως μέσα από εξανδραποδισμένους διεθνείς οργανισμούς και μέσα μαζικής αποβλάκωσης, τα οποία τάχτηκαν υπέρ των ολίγων και ενάντια στους πολλούς «εκπέμποντας» αεί έναν στείρο και αντικοινωνικότατο αποπροσανατολισμό, προκειμένου να αποπροσανατολίζουν τους Πολίτες.

Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να στιγματίσουμε αυτό το ανήθικο έκτρωμα, «Παγκοσμιοποίηση» και τα παράγωγά της: αποπροσανατολισμό -προπαγάνδα- τρομοκρατία μέχρι αηδίας του αιώνα μας; Και πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να στιγματίσουμε τους υποστηριχτές αυτού του φαινομένου, που ναι μεν δεν είναι καινούριο, όμως ξεπερνά όλες τις αυτοκρατορίες των αιώνων;

Μένοντας στην «ισχυρή» Ελλάδα και στα τρία (3) κοινοβουλευτικά κόμματα, Πασόκ. ΝΔ, ΣΥΝ, τα οποία επί χρόνια τώρα επιδόθηκαν και επιδίδονται μέχρι αυτή τη στιγμή στα επικίνδυνα παιχνίδια στα οποία, μέσο μιας στεγνής και ελεεινής προπαγάνδας υποστηρίζουν ενθέρμως το «σύγχρονο θεσμό της Παγκοσμιοποίησης», δεν ξέρανε, οι άμοιροι, ότι αυτός ο Παγκόσμιος νεκροθάφτης, που δεν γνωρίζει φίλους, που δε γνωρίζει σύνορα, λαούς, ήθη και αξίες, που πριν τη στρωματοποίηση των κοινωνιών το δυναμικό του όπλο ήταν και είναι ο αποπροσανατολισμός; Δεν έχουν αλήθεια καταλάβει ότι χάρη στη δική τους συνεισφορά, μια μέρα θα έπλεκε και της Ελλάδας τα σάβανα, όπως τα πλέκει σήμερα;

Μήπως οι βουλευτές, νυν και πρώην υπουργοί, πρόεδροι και αρχηγοί κομμάτων και δε συμμαζεύεται, δεν έχουν μόνο μέλημά τους την «τριβή» της σημερινής σκανδαλολογίας -για τα ΜΜΕ καλή κι αυτή όμως για άλλες στιγμές, για τα κόμματα γίνεται «αντιπολίτευση» που σηκώνεται η τρίχα - και την έντεχνη αποφυγή, και αν όχι αποφυγή, λειψή ενημέρωση στα εθνικά μας προβλήματα; Τι θα κάνει η Ελλάδα στις 17 του Δεκέμβρη του 2004 στην Ε.Ε.; Θα εξακολουθήσει να κινείται στα εκτρώματα των αποπροσανατολισμών;

Στην πολιτική «αντιπαράθεση»- πάγιος αποπροσανατολισμός -με πρωταγωνιστή τον πρόεδρο του υπό «ανακατασκευή» του «σοσιαλιστικού» Πασόκ, τέτοια αντιπολιτευτική «αντιπαράθεση» δεν έχουμε ξαναζήσει. Όχι γιατί η Ν. Δ. τα κάνει καλά, αλλά για τον πασοκικό εμπαιγμό και τη «δριμύ κριτική» που ασκεί. Λογικά οι Πολίτες αντιπαραθέτουν τα δικά τους ερωτήματα: Τι γίνεται για τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και τους χάρτες της; Για τη «μεγάλη» Αλβανία και τις προθέσεις της; Για το ναι ή το όχι της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.; Για το Κυπριακό, τη Χάλκη και χίλια δυο άλλα;

Εδώ κύριοι δεν πρόκειται για κομματικές «διαφορές», για σκανδαλολογίες και προεδρολογίες που καθηλώνουν το λαό στα κανάλια, αλλά για εθνικά θέματα που απαιτούν λύσεις εδώ και τώρα. Μήπως ήρθε η στιγμή, προτού στρωματοποιηθούμε να ανατρέψουμε τους αποπροσανατολισμούς, που αμή τι άλλο αποτελούν αν όχι προσανάμματα φωτιών, ψαλίδια των σωβινιστών και ιμπεριαλιστών κούρων σε βάρος της Χώρας μας;

Ε.Ε.-Γερμανία, 2. Δεκεμβρίου 2004