η φωνή σου

η στήλη μας

   
Μετανάστης
Αδέσμευτο περιοδικό στο διαδίκτυο

Εκδίδεται από επιτροπή

metanastis@metanastis.com
 


Κι εσύ λαέ βασανισμένε πληρώνεις την αδιαφορία σου 
 

ΕΠΕΨ
Επιστολική Ψήφος

Λογοτεχνία της διασποράς  ΕΕΛΣΠΗ

Ελληνική Γλώσσα 

Οργανισμός 
 διεθνοποίησης
 Ελληνικής Γλώσσας
ΟΔΕΓ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

Ελληνική Μουσική

Τέχνη & Πολιτισμός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΜΑΥΡΑ-ΚΟΚΚΙΝΑ 

Ποίηση

Ενδιαφέροντες
Κόμβοι

Επιστολές

Αρχείο

 Ελληνικό Θέατρο
Βούπερταλ
Griechisches Theater
Wuppertal

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

 

Οργανόγραμμα της 4ης Ελληνικής Δημοκρατίας
Του Χρήστου Κηπουρού {*}, 10.01.2005

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κατόρθωμα για ένα πολιτικό πρόσωπο εξουσίας από το να παραμείνει δια βίου Δημοκρατικό. Μπορεί για τους κοινούς πολίτες, το λαό, η πίστη σε αρχές και αξίες όπως και οι αγώνες, να αρκούν, όμως δεν ισχύει το ίδιο για τα πολιτικά πρόσωπα. Για αυτά δεν φτάνει ο ορισμός του Αριστοτέλη. Αν «άνθρωπος φύσει ζώο πολιτικό», τότε για τον πολιτικό άνθρωπο, δίπλα από το «φύσει», χρειάζεται να προστεθεί το «θέσει».

Η ιστορία βρίθει από περιπτώσεις όπου λοξοδρόμησαν ακόμη και πρόσωπα με μεγάλη Δημοκρατική προϊστορία. Είναι τότε που οι εκτός της πολιτικής «επιστήμες και τέχνες», αναλαμβάνουν να καλύψουν την απουσία του «θέσει». Η ουσία όμως παραμένει. Η διακοπή του Δημοκρατικού βίου δεν παύει να σημαίνει ακατάλληλο για τη Δημοκρατία πρόσωπο.

Τα πράγματα είναι ακόμη πιο τραγικά όταν όλα αυτά δεν συμβούν καθοδόν, αλλά από πιο πριν. Όταν δηλαδή έχει προηγηθεί προεξόφληση των όποιων Δημοκρατικών αγώνων. Τότε η απώλεια του «θέσει» εκτείνεται στο «φύσει» όταν δεν υποκαθίσταται από το «παρά φύση». Όσοι προχώρησαν στο παρελθόν σε τέτοιου τύπου συμβάσεις, πριν από όλα φενάκισαν απέναντι στον εαυτό τους. Και αυτό δεν θα ενοχλούσε καθόλου, αν δεν έπαιρναν στο λαιμό τους, Δημοκρατικές παρατάξεις. Οι οποίες είναι ανάγκη, να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει τέχνη που να κάνει τη μουντζούρα πίνακα ζωγραφικής. Πόσο μάλλον, σπάνιο έργο τέχνης.

Με άλλα λόγια, αν για τους περί ων ο λόγος, τα Μέσα είναι ο έτερος των συμβαλλομένων, τότε τα τελευταία, βρήκαν και προχώρησαν σε αλώνια. Μιλώ για το πέρασμά τους από την τηλεοπτική Δημοκρατία, στην ομώνυμη κατοχή. Ας το εκφράσω όμως και αλλιώς: Ακόμη και η Εκκλησία θα ζήλευε τα λόγια με τα οποία διάνθισαν τη συγγνώμη, μετά από την τελευταία τους ήττα, οι Γάλλοι Σοσιαλιστές. Θα προσέθετα ότι οι Έλληνες σύντροφοί τους αν και παρέμειναν πολλαπλάσιο χρόνο στην εξουσία ενώ παράλληλα, αν μη τι άλλο, συνέργησαν μετά των Μέσων, στον εξοστρακισμό της Δημοκρατίας, παρόλα αυτά, η συγνώμη τους κινήθηκε στη σφαίρα του «ναι μεν αλλά».

Έτσι εξηγείται γιατί αντί έστω και σήμερα να πουν την αλήθεια για το ζήτημα της Δημοκρατίας και τους μπράβους των Μέσων λογοκριτές έως τους προϊσταμένους προαγωγούς και τους ενδιάμεσους συμβουλοκράτορες, παρέμειναν υπερασπιζόμενοι την γνωστή επιχειρηματικότητα των βασικών μετόχων φίλων τους. Επιμένουν να στηρίζουν μια περίοδο όπου οι τελευταίοι αυτοί επείχαν και επέχουν θέση αυτόκλητης εκδούσας αρχής πιστοποίησης Δημοκρατικών φρονημάτων ενώ η σχέση τους με τη Δημοκρατία θυμίζει εκείνη του φάντη με το ρετσινόλαδο. Λες και πρόκειται για καμιά νέα bell epoque με τα μεγάλα ανθρωπάκια και όχι έναν ανεπανάληπτο τηλεοπτικό ολοκληρωτισμό, όπως όντως συμβαίνει.

Και όμως μια μόνο συγνώμη αρκούσε να κάνει ακόμη και θαύματα. Καταρχήν θα επέτρεπε στους αντιπολιτευόμενους να πάψουν να συνιστούν άθυρμα αυτών των κύκλων. Όπως και να ελευθερωθούν από τη μέγγενη εκείνη που κατά τη μόλις παρελθούσα δεκαετία, αν όχι πιο πολύ, είχε το θράσος να διεκδικεί μέχρι τίτλους εκσυγχρονιστικούς. Από την άλλη, θα μπορούσαν, πέραν του υπαρκτού ζητήματος του βασικού μετόχου, στο οποίο αρκείται το χρωματικό μεν -με ισχυρό όμως δημοκρατικό άλλοθι- κυβερνητικό εγχείρημα, να επεκταθούν σε τρία ακόμη σημεία του πακέτου των αναγκαίων μέτρων για τη Δημοκρατία. Αυτά αναπτύσσονται στις σελίδες του βιβλίου «ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» και είναι συνοπτικά τα εξής:

Πρώτο: Η πρόταση για προσφυγή στην άμεση Δημοκρατία με το Δημοψήφισμα για το περιφερειακό. Ο λόγος για την αιρετή περιφέρεια. Την απόκτηση αξιόλογου όσο σοβαρού εργαλείου για τη Δημοκρατία και την ανάπτυξη. Χωρίς αυτό οι υπέρ των περιφερειών λόγοι όσο και θερμοί να είναι και από όποια πλευρά και αν εκφωνούνται, είναι λόγοι κενοί περιεχομένου. Πρέπει δε κανείς να προσθέσει ότι η Δημοκρατικότητα μιας κυβέρνησης ή πολιτικών ή πολιτειακών προσώπων, κρίνεται πλέον από τους θεσμούς που προώθησαν υπέρ των περιφερειών της χώρας. Αν δεν το έκαναν ή δεν το κάνουν, τότε αρκεί ώστε να κριθούν ακατάλληλοι ακόμη και για τη Δημοκρατία. Δεν το λέω εγώ. Το λένε τα λεξικά. Και μάλιστα των αρχαίων.

Δεύτερο: Η συμπερίληψη στις κατά τα άλλα ανύπαρκτες προεδρικές αρμοδιότητες να ορίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος συμβολίζει άλλωστε και την εθνική ενότητα, τους εκπροσώπους του κράτους στις περιφέρειες. Μιλώ για τα Υπουργεία Εξωτερικών, Εθνικής Άμυνας και Δικαιοσύνης, που θα παραμείνουν, όπως είναι το ορθό, εκτός ορίων του αιρετού. Εγγύηση της εθνικής συνοχής.

Τρίτο: Η ίδρυση δυο ανεξάρτητων πνευματικών αρχών που επίσης θα τελούν υπό την αιγίδα του Προέδρου. Αυτές θα βάλουν χέρι στην πέτρα του σκανδάλου. Τους συμβουλοκράτορες, οι οποίοι ενώ συνιστούν τον «βασικό υπόλογο» για πολλά, πάρα πολλά δεινά, ποτέ δεν έδωσαν λόγο. Μιλώ για τους ειδικούς επιστημονικούς, όσο ανεύθυνους συμβούλους των όποιων θεσμών. Ακόμη και η καθεστωτική αντιδημοκρατικότητα των Μέσων, με τα οποία διατηρούν μια πολύμορφη σχέση, ωχριά απέναντί τους.

Δεν είναι όμως μόνο αυτοί τα κακώς κείμενα τα οποία οφείλουν να θίξουν μεταξύ των άλλων, τα προτεινόμενα ιδρύματα ή ινστιτούτα ή τράπεζες ιδεών. Από τα υπό την επεξεργασία τους σοβαρά νομοσχέδια έως τις θέσεις για τα μεγάλα εθνικά, αναπτυξιακά και πολιτικά ζητήματα, θα υπενθυμίζουν επιπλέον ότι εκτός της Πολιτικής και της Δημοκρατίας, η χώρα αυτή είναι και η γενέθλια χώρα της σοφίας, όπως και τόσων άλλων ενασχολήσεων και επιδόσεων του ανθρώπινου πνεύματος. Η ονομασία τους ως συλλογικών Αριστοτέλη και Δημόκριτου, γίνεται για έναν ακόμη λόγο. Εκτός από μεγάλοι σοφοί, υπήρξαν Δημοκρατικά πρότυπα. Αδιάψευστος μάρτυρας η υποδοχή έργων τους από τον κατά καιρούς κορυφαίο θεσμό της πυράς. Ο οποίος και πάλι βρίσκεται στην επικαιρότητα, αφού έχει παλινοστήσει από ετών. Κατά τα άλλα, έχει πολύ μικρή σημασία αν στη νέα της μορφή, η πυρά αυτή, είναι εικονική ή υπέρ ηλεκτρονική.

Πολλές φορές έως σήμερα τα πολιτικά κόμματα ασχολήθηκαν με τα κουτάκια, αντιμετωπίζοντας επικριτικά αν όχι ειρωνικά σχόλια. Να όμως που μια φορά έχει ενδιαφέρον. Ο λόγος για τη γραφική παράσταση που ακολουθεί. Ας μη συμφωνήσουν. Αφού όμως μιλούν συνεχώς όλοι για σχέδιο, ας κάνουν δικό τους οργανόγραμμα της 4ης Ελληνικής Δημοκρατίας.

_______

{*} Πρώην Βουλευτής Έβρου,

Θράκη Ιανουάριος 2005,

Περιφερειακή Χωροταξία Εθνικό Κοινοβούλιο Του Χρήστου Κηπουρού

Εικόνα α. Εικόνα β.

1. Αν. Μακεδονία & Θράκη,

2. Κεντρική Μακεδονία,

3. Δυτική Μακεδονία,

4. Ήπειρος,

5. Ιόνια,

6. Θεσσαλία,

7. Ρούμελη,

8. Πελοπόννησος,

9. Βόρειο Αιγαίο,

10. Νότιο Αιγαίο,

11. Κρήτη,

12. Αττική,

{*} Δημοψήφισμα: 1. Αιρετή περιφέρεια, 2. Οι εκπρόσωποι του κράτους σε αυτές ορίζονται από τον Π.τ.Δ. 3. Οι ανεξάρτητες πνευματικές αρχές τελούν υπό την αιγίδα του,

Χρ. Κηπουρός, «ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», ηλεκτρονική έκδοση 34η, Θράκη 2005, Πηγές: εικ. α, επεξεργασία συγγραφέα, εικ. β, Photo Nyloo.com, Αθήνα 16 Αυγ.΄04,

xkipuros@otenet.gr

 

 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος  γράφει ιστορία
ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει"
το μέλλον
George Orwell

   

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

ΑΡΧΕΙΟ

Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν
Νά είσαι καλά καί νά χαίρεσαι, οι θεοί δέ νά σού δίδουν ευτυχία. (Οδύσσεια Ω 402.)