Αλληγορικοί ως και μεταφορικοί θα είμαστε σήμερα και θα χρησιμοποιήσουμε φυσικά σύμβολα για να μπορέσουμε πρώτα εμείς να καταλάβουμε περί τινός πρόκειται όταν μιλούμε για την αμερικανική εξωτερική πολιτική και θα επιστρατέψουμε ένα πουλί, που στους καιρούς μας έχει πάρει μεγάλες και επικίνδυνες διαστάσεις.

Μαθημένοι να πετούν και να κράζουν και από πάνω προς τα κάτω και αντίστροφα και σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, σε έρημους, σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, σε φτωχές, σε πλούσιες και προοδευμένες πολιτείες κράζοντας μηνύματα για ανθρώπινα δικαιώματα, να πετούν πότε τα αβγά τους όταν ο γήινος κόσμος δε «συμμορφώνετε», πότε να μπήγουν τα γαμψά νύχια τους διαλύοντας μικρούς ανθρώπινους παραδείσους και πότε να αφήνουν τις κραυγές τους δείχνοντας τις διαστάσεις των προθέσεών τους και της καταγωγής των. Είναι οι γύπες που στον τόπο τους δεν «μπόρεσαν» να λύσουν τα ανθρώπινα προβλήματά τους. Είναι αυτοί που δεν «μπόρεσαν» να πατάξουν το ρατσισμό, την εγκληματικότητα και την ανεργία. Είναι αυτοί που μεταφέρουν τις δικές τους αμαρτίες έξω απ' την επικράτειά τους και που κατάφεραν να έχουν παντού θαυμαστές, υπηρέτες και μπράβους. Είναι αυτοί που δεν «κατάφεραν» να μορφώσουν τα παιδιά τους να μην πιάνουν όπλα στα χέρια τους και να σκοτώνουν χωρίς να ξέρουν μέχρι και τους γονείς τους. Είναι τα ίδια συμπτώματα που έχουν μεταφερθεί παντού κρατώντας τον κόσμο με χαλινάρια. Είναι οι ίδιοι που δεν «μπόρεσαν» να αρπάξουν στα νύχια τους, τα τροχισμένα απαλά στα μαλακά και σκληρά χορτάρια και πουδραρισμένα στις σκόνες του θανάτου, την ασυδοσία των λαθρεμπόρων του θανάτου. Δε θέλησαν να κατανοήσουν ότι η βία όπως και όπου αυτή εφαρμόζεται είναι καθαρός φασισμός με «μοντέρνο» πρόσωπο και πολύ περισσότερο δεν «μπόρεσαν» να καταλάβουν την έννοια ή τον όρο «ελευθερία» κάτι που για τον τόπο τους λένε πολλά. Δεν καταδέχτηκαν να φιλοσοφήσουν την «κατασκευή» του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου που ξεπάστρεψε πολλά εκατομμύρια ανθρωπίνων υπάρξεων και έσπειρε παντού τον μαύρο όλεθρο, μέχρι που σαν «σταυροφόροι» και «πουλιά» της «ελευθερίας» τάχτηκαν ενάντια στο Χίτλερ για να συνεχίσουν με διαφορετικούς τρόπους αυτοί, οι γύπες, το έργο του. Δεν είναι αργά όπου οι λαοί του κόσμου μας θα κατανοήσουν την ύπαρξη του τρίτου παγκοσμίου πολέμου, το ξεκίνημα του οποίου άρχισε πριν τη λήξη του πρώτου, ενός ψυχρού και θερμού πολέμου που εστιάζετε σε όλες τις γωνιές της γης με ποικίλα πρόσωπα, με κουρδισμένες κυβερνήσεις και με κατασκοπευτικά δίκτυα ικανά να μας κάψουν απ' τη μια στιγμή στην άλλη. Και δεν έχουν κατανοήσει οι λαοί ότι τόσο η τεχνολογία που ενώ είναι ταγμένη να υπηρετεί τον άνθρωπο ξελαφρώνοντας από διάφορα βάρη, έχει αλλάξει από καιρό το πρόσωπό της, την εμβέλεια και την αποστολή της, όσο και ο τρόπος ζωής που σερβίρετε στους υποανάπτυκτους αλλά και στους αναπτυσσόμενους λαούς, αποτελούν μια δύναμη αποπροσανατολιστική που οδηγεί πάντα στις παγίδες. Κι αν δεν έχουν κατανοήσει οι λαοί του κόσμου αυτά που πλέκονται γύρα απ' το λαιμό του, φταίνε οι εκπρόσωποί του που έχουν υποστεί διάφορες υλικές και τεχνολογικές αλλαγές. Και σ' ότι αφορά τις κυβερνήσεις της Ευρώπης δεν έχουν ακόμα καταλάβει ότι ένα έμπλαστρο δεν μπορεί να είναι έπ' άπειρο στην πλάτη κι ότι δεν μπορούν να μιλούν για Ε.Ε. υπό τέτοιες προϋποθέσεις. Λοιπόν δεν είναι αυτός ένας οίστρος γιομάτος από αμαρτία, λάσπη, δυναστεία και ψέμα; Τι άλλο μπορεί να είναι από έναν αμερικάνικο οίστρο; Μη φανταστεί κανείς ότι ο υποφαινόμενος είναι αντιαμερικανός. Ξεκαθαρίζω ότι με τον αμερικανικό λαό δεν έχω τίποτα. Όπως δεν έχω τίποτα με το γερμανικό που ζω, τον αγγλικό που ακούω τα κρωξίματά του, τον γαλλικό, τον τουρκικό και άλλους. Εννοώ την αμερικανική εξωτερική-διεθνή πολιτική που όχι μόνο ξινίζει και δημιουργεί ναυτία, αλλά ακμαίους κινδύνους, ανεπίτρεπτους και ακατανόητους. Έτσι για να τελειώνουμε μιας και οι Αμερικάνοι «τείνουν» να τελειώσουν με το Κυπριακό, λόγο ευκαιρίας να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση και ζητούμε συγνώμη απ' το τρικαλινό αναγνωστικό κοινό που μέσα απ' την αγανάκτηση μας φεύγουν και κάποια λόγια. Λέμε λοιπόν απ' όσο γνωρίζουμε απ' τον αμερικανικό κινηματογράφο -εννοούμε τον καλό και χωρίς να ξεχνούμε και τον ωραίο κόσμο- ότι βλέπαμε σε ταινίες γουέστερν, καουμπόηδες, άγριους ινδιάνους, πολέμους, άλογα και γελάδια, να παίζονται από τότε οι μπίζνες και οι εξωτερικές βλέψεις, αλλά δεν βλέπαμε γαϊδούρια. Παραδόξως στην Ελλάδα για την εξαφάνιση των γαϊδουριών -αν και κατάγονται, τα γαϊδούρια, από Ασία και Αφρική και μπορούμε αν θέλουμε να έχουμε ξανά- λέγανε μια εποχή ότι τα φάγανε οι «γύφτοι». Στην Αμερική τι γίνονταν τάχα; Τα φάγανε οι ινδιάνοι; Ή λέτε να μην υπήρχαν καν; Ή λέτε να τα 'φαγαν οι ίδιοι ή μήπως τα είχαν κρυμμένα; Αφήνουμε το σχόλιο σε εσάς. Εμείς μόνο να πούμε αυτό που είδαμε και ακούσαμε απ' τον κ. Μάικ Μαϊκέρι όταν δήλωσε ότι η εισβολή στην Κύπρο του 1974 δεν ήταν εισβολή αλλά «σύγκρουση». Τώρα εμείς απ' εδώ τι σχόλιο να κάνουμε; Θα θέλαμε ωστόσο και με μεγάλη ευχαρίστηση να μάθουμε την καταγωγή του κ. Μάϊκ Μαϊκέρι. Ο προορισμός του δεν μας ενδιαφέρει και τόσο πολύ όπου ο κ. Κλίντον θα τον προάγει σε κυβερνητική θέση. Αυτά είναι οικογενειακά τους και δε μας πέφτει λόγος. Κι άλλωστε όσοι πέρασαν απ' την «συγκρουόμενη» Κύπρο, απόχτησαν παράσημα. Όμως είμαστε περίεργοι: Αν «αποδειχτεί» ότι ο Αττίλας είναι «σύγκρουση» και όχι εισβολή σε τι θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τους σκοπούς των αμερικάνων; Μήπως μια ξεβράκωτη Κύπρος αλλά και η ίδια η Ελλάδα όπου μας κρατούν 24 χρόνια στο ειδώλιο του κατηγορουμένου τους βολεύει με κόστος σειρά υποσχέσεων και λόγων; Μήπως οι γύπες της δύσης θέλουν να μας μετατρέψουν σε ερπετά και σε ασήμαντα ζωύφια για να μπορούν να βρίσκουν την τροφή τους; Κι άλλα ερωτήματα θα μπορούσαμε να θέσουμε, αλλά να μην μπούμε καλοκαιριάτικα και πολύ στη μύτη της κυβέρνησής μας. Περιμένουμε όμως να μιμηθεί τον πρόεδρο της ελληνικής δημοκρατίας δρασκελώντας τα υποστυλώματα της αξιοπρέπειας, της υπόστασης και της ακεραιότητάς μας, τινάζοντας δυνατά τα δικά της φτερά. Γερμανία Ιούλης 24 1998

Ε.Ε. Γερμανία,

www.fasoulas.de