η φωνή σου

η στήλη μας

   
Μετανάστης
Αδέσμευτο περιοδικό στο διαδίκτυο

Εκδίδεται από επιτροπή

metanastis@metanastis.com
 


Κι εσύ λαέ βασανισμένε πληρώνεις την αδιαφορία σου 
 

ΕΠΕΨ
Επιστολική Ψήφος

Λογοτεχνία της διασποράς  ΕΕΛΣΠΗ

Ελληνική Γλώσσα 

Οργανισμός 
 διεθνοποίησης
 Ελληνικής Γλώσσας
ΟΔΕΓ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

Ελληνική Μουσική

Τέχνη & Πολιτισμός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΜΑΥΡΑ-ΚΟΚΚΙΝΑ 

Ποίηση

Ενδιαφέροντες
Κόμβοι

Επιστολές

Αρχείο

 Ελληνικό Θέατρο
Βούπερταλ
Griechisches Theater
Wuppertal

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

 

Οι δώδεκα περιφέρειες
Του Χρήστου Κηπουρού (*}

Αν η περιφερειακή προβληματική απεδείχθη όντως προβληματική στην Ελλάδα, οφείλεται στο ότι κυριάρχησε η κλαδικότητα των ζητημάτων. Δεν έμεινε καιρός για την περιφερειακότητα. Οι λεγόμενοι κεντρικοί πολιτικοί θεσμοί έπεσαν με τα μούτρα στην πρώτη, γιατί εκείνη είχε εκλογικό ψωμί. Επιπλέον όμως για έναν ακόμη λόγο. Γιατί η δεύτερη απειλούσε την κυριαρχία τους. Γιατί επανέφερε από άλλο δρόμο, το ζήτημα της Δημοκρατίας.

Θα συμβάλει ιδιαίτερα εφόσον γίνει δεκτή η πρόταση περί του Δημοψηφίσματος για το περιφερειακό. Τόσο αυτή καθεαυτή η άμεση Δημοκρατία όσο η ανάσταση της έμμεσης, που σήμερα κείτεται νεκρή στα studios των δήθεν Μέσων. Πριν δε από όλα θα αναστηθούν οι ίδιες οι Ελλαδικές ιστορικές και πολιτισμικές οντότητες, οι οποίες έχουν να γνωρίσουν πνευματική και επόμενα πολιτική άνθηση, από αιώνων. Να μην πω από χιλιετιών. Από την εποχή του Δημόκριτου και του Αριστοτέλη. Αλλά και των Θουκυδίδη και Ευριπίδη και πολλών άλλων.

Πέραν όλων των άλλων πολιτικών λόγων είμαι μαζί τους για έναν επιπλέον. Γιατί δεν ήταν με την Αθήνα. Γιατί άλλον του έκαψε τα βιβλία, άλλον τον έδιωξε κακήν κακώς και άλλοι εξαναγκάστηκαν να αυτοεξοριστούν. Αν ζούσαν δηλαδή σήμερα θα ήταν και πάλι με την περιφέρεια. Ούτε θα τούρκευαν ούτε θα αμερικάνευαν. Ας μην επεκταθώ στο πιο ωραίο ίσως πολιτικό κείμενο της αρχαιότητας, τον επιτάφιο του Περικλέους. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει ποτέ νέος χρυσούς αιώνας αλλά ξέρω ποιος είναι ο νέος χρυσούς κανόνας.

Εκτός από την ιστορική και ιερή λέξη της περιφέρειας, υπάρχει ένας ιστορικός και οικείος σε όλες τις περιόδους, και γι αυτό ιερός επίσης αριθμός. Μιλώ για τον αριθμό δώδεκα. Από τους θεούς του Ολύμπου, τους μήνες, τους Αποστόλους, τα Ευαγγέλια, τα δωδεκάμερα ως τα ναυτικά μίλια του δικαίου των θαλασσών. Ας μην επεκταθώ στα Δωδεκάνησα ή στη δωδεκάδα, το ιστορικό ΄12 και το αντίστοιχο της σκοποβολής ή τις δυο εξάρες. Αν η ιστορία προτείνει δέκα ομώνυμες περιφέρειες, και χρειαστεί να ληφθούν επίσης υπόψη η γεωγραφία, το κοινό μέτρο και ο μέσος όρος έκτασης της κάθε μιας, όπως επίσης η προ ολίγου μνημονευθείσα σημειολογία, τότε όλα μαζί μάλλον θα καταλήξουν στις δώδεκα περιφέρειες.

Η αφαίρεση του πελατειακού μορφώματος της Δυτικής Ελλάδας από τις υπαρκτές δεκατρείς περιφέρειες, και η επανένωση της Ρούμελης όπως και της Πελοποννήσου είναι το πρώτο. Αμφότερες μάλιστα θα έχουν να λαμβάνουν. Ειδικά η τελευταία πέραν του εγγύς της ευρισκόμενου νησιωτικού χώρου, έχει επίσης λαμβάνειν και χερσαίο χώρο που κατέχεται σήμερα από την λεγόμενη περιφέρεια της Αττικής. Γελάει ο κόσμος όταν περνάει από την Πελοπόννησο προς την Αττική κάπου στα Βορειοανατολικά της Αργολίδας {!}. Όπως και με τα Οινόφυτα που ανήκουν στη Βοιωτία, ώστε να παίζουν το ρόλο του αθηναϊκού πλυντηρίου. Αν τώρα φορτώνουν λογιστικά τη Στερεά, πλαστογραφώντας την ως την πιο πλούσια περιφέρεια, αυτό που οφείλουν είναι να ψέξουν εαυτούς και το Ολυμπιακό τους όραμα. Ή εάν έχουν και άλλο, τότε μάλλον έχουν πολλά.

Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, Κεντρική Μακεδονία, Δυτική Μακεδονία, Ήπειρος, Ιόνια, Θεσσαλία, Βόρειο Αιγαίο, Νότιο, Ρούμελη, Αττική, Πελοπόννησος και Κρήτη. Μονοεδρικές ως προς την εκλογή περιφερειάρχη και διεδρικές για την εκλογή, εναλλασσόμενων μάλιστα, Ευρωβουλευτών. Δυο τουλάχιστον δηλαδή η καθεμιά. Όχι δυο όλες μαζί, όπως σήμερα ή χθες. Αν μη τι άλλο να αποδεσμευτούν πολλοί ώστε να ασχοληθούν με τις υπόλοιπες εργασίες τους. Από το σχολιασμό των αγώνων έως την προώθηση συνδικαλιστικών αιτημάτων παρά τη Γ.Σ.Ε.Ε.

Όμως δεν είναι μόνο το ζήτημα της Δημοκρατίας. Ή μόνο της προκλητικότητας των πανάκριβων αυτών δώρων σε ήδη πάμπλουτους. Είναι τα δώρα που φέρνει μαζί της η ευκαιρία νέας ανάδειξης που σήμερα δεν γίνεται. Μιλώ για την περιφερειακή χωροταξία. Από την ένωση του Αμβρακικού με τον Μαλιακό και τον Παγασητικό έως το δρόμο Λαμίας, Ναυπάκτου, Πατρών, Νεάπολης Λακωνίας και από το Νότιο άξονα της Κρήτης έως το δρόμο των περιηγητών. Τη σύνδεση των δυο πιο όμορφων πόλεων της χώρας. Της Καστοριάς με την Κέρκυρα μέσω Κόνιτσας και Σαγιάδας.

Τα ίδια να μπορούν να επεκταθούν στην πολεοδομία. Αν στην Ευρώπη επενδύουν ακόμη και τους μεσαίωνές τους είναι ντροπή εδώ να περιφρονούνται οι αναγεννήσεις. Η ανάκτηση Βυζαντινών πόλεων και πρωτευουσών, που διασώθηκαν οι πυρήνες τους, όπως η πόλη μου το Διδυμότειχο, αποτελεί μια από τις αρχιτεκτονικές αποδοχές της πολιτισμικής κληρονομιάς των Ελλήνων. Φαίνεται όμως ότι την αποποιούνται.

Στις τακτικές περιφερειακές συνόδους που θα συγκαλεί η προεδρεύουσα εκ περιτροπής, για ένα μήνα, περιφέρεια, με την ισότιμη πολιτικά συμμετοχή υπουργών και πρωθυπουργών, μπορούν να συμφωνηθούν οι νέες αναπτυξιακές προτεραιότητες. Από τη σειρά προτεραιότητας μέχρι τις έμπρακτες αποδείξεις αλληλεγγύης προς τις πλέον αδύναμες και φτωχές. Να εκπονηθεί επιτέλους ένα σχέδιο εφαρμογής.

Τα ίδια μπορούν να επαναληφθούν ως προς την ακαδημαϊκή χωροταξία και τον εθνικό της χάρτη. Και φυσικά την ανάδειξη των περιφερειακών γαστρονομιών όσο και οίνων, σε μια νέα οριζόντια όσο και κάθετη εθνική, και διάχυτη σε όλο το Ελλαδικό σώμα, βιομηχανία. Το κεντρικό κράτος θα είχε τότε όλο το χρόνο να παρεμβαίνει σε άλλα, πιο σοβαρά ζητήματα. Να αλλάξει για παράδειγμα κλίμακα στον οίνο. Από τα αλκοόλ να τον πάει στα είδη διατροφής. Έστω σε μια ενδιάμεση θέση. Ήδη αλλού το έχουν κάνει. Ας αφήσει το ουίσκι και άλλα ποτά εκεί που είναι. Το κρασί είναι άλλη ιστορία. Σε πολλά νοσοκομεία ευρωπαϊκών χωρών αποτελεί μέσο θεραπευτικής αγωγής, ακόμη και αμέσως μετά από την όποια χειρουργική επέμβαση. Δεν τους δίνουν Famous Grouse ούτε κάποιο άλλο scotch whisky.

Αν οι προτεινόμενες νέες περιφερειακές μονάδες καταφέρουν να παρασύρουν προς τα εμπρός το ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό και περιφερειακό σώμα, δηλαδή το εθνικό, τότε η Ελληνική Δημοκρατία θα έχει κάνει το πρώτο της βήμα. Το πρώτο γράμμα. Το Δ΄ το οποίο θα αντικαταστήσει το σημερινό λείψανο του Γ΄. Αυτό θα γίνει μόνο όταν η πολιτική όσο και η Δημοκρατία αρχίσουν να δημιουργούν και να καλλιεργούν αυτή την πιο πλούσια ιστορικά και πολιτισμικά, και κάποτε και πιο όμορφη, γη του κόσμου. Όταν, όπως χτες και όπως και σήμερα, δεν την κακουργούν. Θύματα της τελευταίας λέξης δεν είναι μόνο η Θεσσαλία, η Στερεά, η Πελοπόννησος ή η Αττική. Είναι και οι δώδεκα περιφέρειες.

______________

{*} Το νέο κείμενο του πρώην Βουλευτή Έβρου που αποτελεί περαιτέρω πολιτική εμβάθυνση στο Δημοψήφισμα για το περιφερειακό, μπορεί επίσης να ανοίξει μια δημόσια συζήτηση για το ίδιο θέμα. Στερεότυπες επαναλήψεις από μέρους των Δημάρχων ή των Νομαρχών για αιρετό περιφερειάρχη, στην ουσία είναι σαν να λένε να μην γίνει. Είναι η πιο καλή στήριξη στους εκάστοτε κυβερνώντες. Απλούστατα αν πίστευαν όντως, μέχρι υπογραφές θα μάζευαν ώστε να ζητήσουν Δημοψήφισμα. Και μην σπεύσουν μερικοί να κάνουν κουτοπόνηρους συνειρμούς, γιατί η Εκκλησία του Δήμου, προϋπήρξε. Όπως η άμεση Δημοκρατία.

Θράκη Οκτώβριος 2004,

xkipuros@otenet.gr

 

 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει"
το μέλλον
George Orwell

 

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
 

 

 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

ΑΡΧΕΙΟ

Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν
Νά είσαι καλά καί νά χαίρεσαι, οι θεοί δέ νά σού δίδουν ευτυχία. (Οδύσσεια Ω 402.)