Η οικονομική θεωρία του Νεοφιλελευθερισμού, με μόνο κριτήριο τη δυναμική της αγοράς, με βάση την προσφορά και την αναζήτηση, χωρίς κρατική οικονομική ανάμειξη, ενεργοποιήθηκε το 1938 από τους οικονομολόγους Friedrich Hayek, Wilhelm Röpke, Walter Euken. Οι πρωτεργάτες πολιτικοί που εφάρμοσαν τη θεωρία αυτή ήσαν ο Ρέιγκαν και η Θάτσερ. Πολιτικοί που έκαναν ουσιαστικά παρελθών τον Κεϋνεσιανισμό, τη θεωρία δηλαδή του Keynes που είχε εφαρμοστεί μετα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και που προέβλεπε τη δυναμική ανάμειξη της κρατικής οικονομίας προκειμένου να βελτιωθεί η λειτουργία της αγοράς. Η οικονομική θεωρία του Keynes έχασε τη σημασία της μετά την κρίση του 1970, ενώ ο Hayek τιμήθηκε, το 1974, με το βραβείο Nobel.

Σε γενικές γραμμές σύμφωνα με τις διακηρύξεις του, ο Φιλελευθερισμός επιδιώκει μια διαφανή αγορά, υπό την αιγίδα ειδικού κέντρου παρακολούθησης των δραστηριοτήτων των οικονομικών καρτέλ. Επιδιώκει τη δραστηριοποίηση του ατόμου στο χώρο της κοινωνικής του υπευθυνότητάς, όπου διαμορφώνει την ποιότητα του συνόλου. Προβλέπει τη χαλάρωση των εθνικιστικών συνόρων, τη νέα αναδιάταξη ως προς την απόδοση των παραγωγικών δυνάμεων. Την ελεύθερη κίνηση του εμπορίου χωρίς σύνορα. Θεωρεί την ανεξέλεγκτη κρατική γραφειοκρατία στο σύνολο της πεπαλαιωμένη, αναχρονιστική, μη δυνάμενη να αντεπεξέλθει στα αιτήματα του συγχρόνου πολίτη. Την δε παρέμβαση του κράτους την βλέπει αναγκαία μόνο τότε, όταν το άτομο χρειάζεται οικονομική βοήθεια στο χώρο της οικονομικής δραστηριότητάς του. Εδώ πάνω βασίζονται και οφείλουν την πραγμάτωση τους, οι «Reformen», οι μεταρρυθμίσεις στον κοινωνικοπολιτικό τομέα του Καγκελάριου της Ο.Δ.Γ. Schröder και που γίνονται παράδειγμα προς απομίμηση πλέον σ΄ όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Μελετώντας τις διακηρύξεις του Νεοφιλελευθερισμού και εξετάζοντας τις πρακτικές εφαρμογές του, μπαίνουν τα ερωτήματα.

1-Είναι ο Νεοφιλελευθερισμός στο σύνολό του, ένα διαμεσολαβητικό πολιτικοοικονομικό σύστημα, μια αναπότρεπτη κοινωνική αναγκαιότητα και προοιωνίζει το απώτερο μέλλον της ανθρωπότητας;

Η απάντηση είναι «ΝΑΙ»

2-Είναι ειλικρινείς οι σημερινοί θιασώτες του Νεοφιλελευθερισμού; έχουν σχέση οι πρακτικές τους εφαρμογές με τις διακηρύξεις τους, ότι τάχα ενδιαφέρονται για την τύχη του ατόμου;

Η απάντηση είναι «ΟΧΙ»

3-Ποιοι είναι εκείνοι που εφαρμόζουν τον Φιλελευθερισμό, θρασύδειλα, ύπουλα, χωρίς να πληροφορήσουν τις μάζες;

4.Ποιοι κρύβονται πίσω από τις γεωπολιτικές συγχωνεύσεις των οικονομικών κολοσσών με επωνυμίες και ονόματα που διασχίζουν τους αιθέρες, και που δεν έχουν διευθύνσεις για να μην πληρώνουν φόρους σε κανέναν;

Η πραγματικότητα είναι ότι τα πνευματικά σύνορα πάνω στον πλανήτη Γη έχουν ήδη σπάσει, άσχετα αν συμφωνούν η διαφωνούν αναμεταξύ τους τα πνεύματα, αφού ένα κεντρικό κομπιούτερ χωρίς σύνορα ελέγχει και διευθύνει το διάλογο.

Αναπόφευκτα, ακολουθεί όπως η βροχή τη βροντή, αρχής γενόμενης από την ΕΕ, και ο παραμερισμός των οδοφραγμάτων και των περιφρουρημένων συνόρων, τόσο για τους ανθρώπους όσο και για το εμπόριο σ΄ ολόκληρη τη Γη. Το χρονικό διάστημα δεν παίζει κανένα ρόλο. Βασικό είναι ότι αυτό συντελείται σαν αναπότρεπτο νομοτελειακό προτσές. Έτσι δικαιολογείται η απάντηση με «ΝΑΙ» στην πρώτη ερώτηση.

Ο έλεγχος εφαρμογής της νομοτελειακής αυτής διεθνοποίησης όσον άφορα τον τρόπο και την ποιότητα γίνεται από μια ομάδα άξεστων, ανεύθυνων κεφαλαιοκρατών και μια πλειάδα αρρωστημένων της διανόησης, που προηγούνται σαν τον αφρό μπροστά από το ορμητικό χείμαρρο για να εξαπατήσουν το κοινωνικό «άτομο» για το οποίο δήθεν ενδιαφέρονται: και η απάντηση στη δεύτερη ερώτηση είναι «ΟΧΙ»

Το ενεργειακό κέντρο του Νεοφιλελευθερισμού είναι, η WTO (World Trade Organization) με τις γνωστές συμφωνίες της (GATT, TBT, SPS, TRIPS, GATS,) η Παγκόσμια Τράπεζα και η IWF. (International Monetary Fund - Internationale Währungsfonds) της οποίας τα τέσσερα τελευταία χρόνια πρόεδρος της ήταν o σημερινός πρόεδρος της ΟΔΓ Köhler. Ο τύπος αυτός, ιεροκήρυκας του «Νεοφιλελευθερισμού», έχει μεταφερθεί στη γερμανική Προεδρεία για να ενισχύσει τον μεγάλο αγωνιστή, το προωθημένο πιόνι του Νεοφιλελευθερισμού Schröder. Αφού αν πετύχει στην αναπτυγμένη αυτή χώρα η αποκαθήλωση των μαζών, οι υπόλοιπες της ΕΕ είναι καταδικασμένες να την ακολουθήσουν. Ο Köhler ερχόμενος όμως στη Γερμανία μόνο αποτυχίες έφερε μαζί του. Τα οικονομικά προγράμματα της IWF, της οποίας ήταν πρόεδρος και αποφάσιζε με το σύνθημα, «καταπολέμηση της φτώχιας, και απαλλαγή των χρεών των ημιανεπτυγμένων χωρών», πήγαν περίπατο. Αφού οι λαοί αυτοί χρεώθηκαν τεράστια ποσά από την Παγκόσμια Τράπεζα για μεγάλα οικονομικά προγράμματα που τελικά απότυχαν και αντί να ξεχρεωθούν, πολλαπλασιάσθηκαν τα χρέη τους και βυθίσθηκαν πιο βαθιά στη φτώχια τους. (Ήταν παγίδα;) Το ίδιο κέντρο με τις ιδιωτικοποιήσεις στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες και τις συγχωνεύσεις οικονομικών κολοσσών, χωρίς να ρωτήσει το λαό στη βάση, αύξησε τα κέρδη τους και την ανεργία. Ιδιωτικοποίησαν ταυτόχρονα και τα επιτεύγματα της τεχνικής που είναι αποτελέσματα της κοινωνικής εργασίας των μαζών, του «ατόμου», για τον οποίο δείχνουν ενδιαφέρον στις διακηρύξεις τους. (το λένε αλήθεια;)

Η WTO, με τη συμμετοχή 7 ή 8, βιομηχανικών χωρών, που εμφανίζεται στον παγκόσμιο πολιτικό στίβο, σε διάφορα σημεία της Υδρογείου προκαλώντας την οργή των λαών, στην πραγματικότητα παίζει το ρόλο της παγκόσμιας κυβέρνησης εν αγνοία των λαών. Γύρω από την WTO έχουν γραφεί μέχρι σήμερα 50.000 πληροφοριακά βιβλία στην ουσία διαφημιστικά και έχουν δημοσιευτεί 399.00 άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες.

Πολλά από αυτά εξυμνούν τις μεταρρυθμίσεις του Schröder στην ΟΔΓ, όπως η «εθελοντική» απλήρωτη εργασία για τους ανέργους που έχουν εξισωθεί μ΄ εκείνους του Ταμείου Αρωγής. Το πάγωμα των μισθών των συνταξιούχων. Ο περιορισμός του νόμου προστασίας απόλυσης των εργαζομένων. Η αύξηση των ωρών εργασίας. Η απομόνωση των μελών της κοινωνίας από τη συμμετοχή τους στα επιτεύγματα της τεχνικής στον οικονομικό τομέα, που κατασκεύασαν τα ρομπότ για να μείνουν οι ίδιοι άνεργοι αντί να εργάζονται λιγότερες ώρες. Η κοινωνική αρχή: «Ο ένας για όλους και όλοι για τον έναν» διαγράφεται από τις καλένδες του Νεοφιλελευθερισμού. Το μελλοντικό μέλος της κοινωνίας απομονώνεται, παραμερίζεται, αφού φθείρονται τα ιδανικά του μέσα σ΄ αυτή που αποτελούν την βιοποριστική του βάση.

Ο Νεοφιλελευθερισμός με την αντιφατική αρχή: «γκρεμίζουμε την αστάθεια για να επιβάλλουμε τη σταθερότητα», σε συνεργασία με τον δημιουργημένο εξτρεμισμό που χρηματοδοτείται από τους ίδιους οικονομικούς κολοσσούς του, όπως η Σαουδική Αραβία, κάνει τους «προληπτικούς» πολέμους. Βήμα προς βήμα περιορίζει την ελευθερία του ατόμου, για να επιβάλλει τη «νόμιμη» παγκόσμια δικτατορία.