η φωνή σου

η στήλη μας

   
Μετανάστης
Αδέσμευτο περιοδικό στο διαδίκτυο

Εκδίδεται από επιτροπή

metanastis@metanastis.com
 


Κι εσύ λαέ βασανισμένε πληρώνεις την αδιαφορία σου 
 

ΕΠΕΨ
Επιστολική Ψήφος

Λογοτεχνία της διασποράς  ΕΕΛΣΠΗ

Ελληνική Γλώσσα 

Οργανισμός 
 διεθνοποίησης
 Ελληνικής Γλώσσας
ΟΔΕΓ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

Ελληνική Μουσική

Τέχνη & Πολιτισμός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΜΑΥΡΑ-ΚΟΚΚΙΝΑ 

Ποίηση

Ενδιαφέροντες
Κόμβοι

Επιστολές

Αρχείο

 Ελληνικό Θέατρο
Βούπερταλ
Griechisches Theater
Wuppertal

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

 

Η νέα Πολιτεία των Ελλήνων

Ο δε πράττει αγνοήσειεν αν τις, οίον «λέγοντες φασιν εκπεσείν αυτούς,»
ή ουκ ειδέναι ότι απόρρητα, ώσπερ Αισχύλος τα μυστικά, ή κλπ.
ή τον λίθον κίσηριν είναι
Αριστοτέλη, Ηθικά Νικομάχεια Γ΄ {I,II}

Του Χρήστου Κηπουρού {*}

Πολλές φορές η επανάληψη γίνεται μήτηρ πάσης παθήσεως αντί μαθήσεως. Αντί το πάθημα να γίνει μάθημα, συμβαίνει το αντίθετο. Νομίζω είναι η ώρα του τι και του πως. Αρκετά με τη διαγνωστική και την πολιτική ιστοριογραφία. Καιρός είναι να περάσουμε στην πολιτική λογική. Να εξιστορήσει η ίδια, τη συνέχεια. Γιατί ήδη μπορεί να είναι και αργά. Ο λόγος για την απεμπλοκή από τη διαπλοκή. Με άλλα λόγια, η αποκατάσταση του πρώτου και μεγάλου ιστορικού θύματος της τελευταίας. Το οποίο δεν είναι άλλο από την, επί πολλά έτη εν ομηρία τελούσα, Δημοκρατία.

Επειδή δεν θα μπορούσε να υπάρχει ένας αντίστοιχος Geller στην πολιτική, να βάλει μπροστά τα πολιτικά ρολόγια να αρχίσουν να δουλεύουν, όπως επίσης να στραβώσει τα κουτάλια -εν προκειμένω των Μέσων- χρειάζονται συγκεκριμένα και σαφή προαπαιτούμενα. Τα μάγια εδώ, αν μπορούν να ονομαστούν έτσι, είναι οι συλλογικές πολιτικές προτάσεις και αντίστοιχες πράξεις. Από τις οποίες όμως οφείλει να μη διαφεύγει ότι η χρόνια πάθηση σημαίνει ίαση που θα κρατήσει επίσης πολύ.

Το πρώτο λοιπόν προαπαιτούμενο είναι η ανάκληση στην ενεργό δράση άλλων μορφών Δημοκρατίας. Όπως η άμεση. Το δημοψήφισμα. Και επειδή κινδυνεύουν κι αυτά να γίνουν πέντε στο παρά, τον πρώτο λόγο έχει το πλέον σοβαρό ζήτημα της χώρας. Η Δημοκρατία. Αυτό άλλωστε σημαίνει η πολιτική. Τις προτεραιότητες. Αν υπάρχει κάτι αποδεδειγμένα σοβαρότερο, ιδού η Ρόδος. Αν όχι, τότε τα υπόλοιπα έπονται. Δεν σημαίνει ότι διαγράφονται. Αν μη τι άλλο, διευκολύνονται.

Το πρώτο δομικό στοιχείο της θετικής έκβασης του δημοψηφίσματος συνδέεται με μεταβίβαση ουσιαστικής εξουσίας στις περιφέρειες της χώρας. Αυτό θα σημαίνει το ναι στον αιρετό περιφερειάρχη και το επίσης άμεσα αιρετό ομώνυμο συμβούλιο. Το δεύτερο θα έχει να κάνει με τις νέες περιφέρειες -τις δώδεκα που προτείνονται- ώστε να αποτελέσουν το επίπεδο, απολύτως διακριτής, εξουσίας. Το γήπεδό τους είναι η ανάπτυξη. Αυτή είναι η έδρα τους. Από έναν οίκο η χώρα θα αποκτήσει δώδεκα. Οι περιφέρειες θα κάνουν κουμάντο στα αναπτυξιακά του οίκου τους.

Το τρίτο στοιχείο εξασφαλίζει την απαιτούμενη ισορροπία μεταξύ της κυβέρνησης και των περιφερειών. Βρίσκεται στη μεταβίβαση μιας συγκεκριμένης εξουσίας στον πολιτειακό παράγοντα που συμβολίζει την ενότητα του κράτους. Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτός θα ορίζει τους εκπροσώπους του κράτους στις περιφέρειες. Ευσταθής η ισορροπία, όπως λέγεται, στη φυσική, ταυτόχρονα δε ύπαρξη χρυσής τομής. Το κλασσικό μέτρο.

Ούτε ματαιοδοξίες ανεκπλήρωτων ονείρων απελθόντων από το δημόσιο βίο θα είχαν τότε πρόσφορο έδαφος δια της τηλεοπτικής οδού στην κοινή γνώμη ούτε πολύ περισσότερο η Προεδρία θα είχε εξελιχθεί σε Πηνελόπη, με μνηστήρες μάλιστα να χωρίζονται από δημοσκόπους σε «καταλληλότερους» και λιγότερο κατάλληλους, όπως στο πρόσφατο παρελθόν επαναλαμβάνονταν το ίδιο με τους πρωθυπουργούς. λλη μια υπενθύμιση της Ελλάδας με την πλαστογραφημένη από τις δημοσκοπήσεις Δημοκρατία όσο την κλεμμένη από τη διαπλοκή, μετά των επιλεκτικών προτιμήσεων της τελευταίας. Κάτι που φέρνει στο νου όχι μόνο το ποιος κυβερνά αλλά και το ποιος αντιπολιτεύεται. Αυτό είναι το ερώτημα. Διπλό. Και η απάντηση είναι σαφής όσο και κατηγορηματική. Δει δη ιδεών κλπ.

Γιατί άλλα ζητήματα όφειλαν σήμερα να είναι στην ημερήσια διάταξη. Π.χ. ως προς την ίδια τη Δημοκρατία. Το κατά πόσο καθοριστική μπορεί να αποδειχθεί η συμβολή των δυο ανεξάρτητων πνευματικών αρχών, που επίσης έχω προτείνει. Μια για την κοινωνία και την πολιτική λογική και ηθική, και μια για τη Δημοκρατία. Τόσο οι κοινωνικές πολυπλοκότητες όσο τα προϊόντα επιστημονικών ερευνών και κυρίως του συνεχούς διαλόγου με τους πολίτες, θα μπορέσουν να αναδείξουν ισάριθμους συλλογικούς φιλοσόφους. Δυο νέες πηγές επιστημονικής γνώσης, ιδεών, πολιτικής και Δημοκρατίας. Ο συλλογικός Αριστοτέλης καθώς και ο αντίστοιχος Δημόκριτος. Δυο νέα πολιτικά και ηθικά όπλα της Δημοκρατίας, προερχόμενα όπως και η ίδια από μια έξυπνη όσο επιστημονική επιστροφή στα ισάριθμα πολιτισμικά αρχέτυπα.

Η σύνθεση των κυβερνητικών απόψεων -όπως και των εν τη Βουλή κομμάτων που ομόφωνα συμφωνούν για την απεμπλοκή- με τις αναφερθείσες προσδοκίες των δυο αρχών, μπορεί να οδηγήσει στη θεραπεία από τη διαπλοκή και στην επιστροφή της Δημοκρατίας. Να τοποθετήσει μια θεσμική διαμαντόπετρα -όχι ελαφρόπετρα- σαν θεμέλιο λίθο της Τέταρτης Δημοκρατίας αλλά και να προδιαγράψει τις αρχές όσο και το μοντέλο της τελευταίας. Αυτήν άλλωστε θα έχει ως αφετηρία, η εθνική συλλογική φαντασίωση. Θα είναι το νέο Κοινό. Από κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους μέχρι και το συλλογικό Αριστοτέλη. Εξ ου και  η νέα Πολιτεία των Ελλήνων.

_________

{*} Κείμενο διαλόγου του πρώην Βουλευτή Έβρου. Το μότο το οποίο έχει ληφθεί από τα Ηθικά Νικομάχεια Γ΄ {I, II}, του Αριστοτέλη αποτελεί τμήμα μεγαλύτερου κειμένου που αναφέρεται περί προσώπων χωρίς ιδέες. Μπήκε δε γιατί, κατά τη γνώμη του συγγραφέα, είναι επίκαιρο, αφορώντας τόσο τους μεν όσο τους δε. Επίσης λόγω της επωδού του. Η μετάφραση λέει περίπου τα εξής: Αλλά τι είναι αυτό που κάνει ένα πρόσωπο να αποδεικνύεται ότι δεν γνωρίζει, είναι ανίδεο, δεν έχει ιδέες, όπως π.χ. οι άνθρωποι λένε ότι «γλίστρησαν από τα στόματά τους ενόσω μιλούσαν» ή «δεν γνώριζαν ότι είναι απόρρητα», όπως ακριβώς ο Αισχύλος τα μυστήρια {σ.τ.μ.: υπονοεί προφανώς με την τελευταία φράση ότι ο τραγικός ποιητής δεν γνώριζε τα Ελευσίνια μυστήρια {!} της γενέτειρας πόλης του }, ή κλπ... ...ή ότι ο λίθος ήταν ελαφρόπετρα.

Θράκη Οκτώβριος 2004
xkipuros@otenet.gr

 

 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος  γράφει ιστορία
ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει"
το μέλλον
George Orwell

   

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

ΑΡΧΕΙΟ

Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν
Νά είσαι καλά καί νά χαίρεσαι, οι θεοί δέ νά σού δίδουν ευτυχία. (Οδύσσεια Ω 402.)