Νάτος, νάτος,
ο Πρωθυπουργός !!!!!!!
Γράφει ο
Διονύσης Ε. Κονταρίνης, Νέα Υόρκη, 16
Φεβρουαρίου 2004
Μπράβο μας. Τα καταφέραμε
και μετατρέψαμε την προεκλογική
περίοδο σε ένα μεγάλο "μπάχαλο."
Γιατί τι άλλο από μπάχαλο μπορεί να
είναι οι μεταγραφές των Μάνου,
Ανδριανόπουλου, Δαμανάκη, και
Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ και των Πέτσου
και Παπαθεμελή στην Νέα Δημοκρτία;
Έτσι δε είναι απορίας άξιον που, τούτο
τον καιρό θυμήθηκα το παλίο
χιουμοριστικό τραγουδάκι του Χάρυ
Κλυν, που έλεγε..."στις εκλογές
ποιόν π..... να ψηφίσω;" Κι'
αλήθεια φίλοι μου. Έτσι που τα έχουν
καταφέρει αυτοί οι κύριοι, ο
ταλαίπωρος Έλληνας ψηφοφόρος, ποιόν
να ψηφίσει; Πάντως σαν λαός δεν ξέρω
πως και γιατί, αλλά είμαστε έτοιμοι να
δεχτούμε κάθε τι που θα μας σερβίρουν
αυτοί οι κύριοι, που από μόνοι τους
έχουν ανακηρυχθεί σε σωτήρες μας. Και
δεν είναι μόνο αυτό. Σαν λαός σέρνουμε
πάνω μας και πολλά άλλα κουσούρια. Και
τα δείχνουμε όλα αυτά με πρώτη
ευκαιρία αλλά και πιο πολύ τα
δείχνουμε στην κάθε προεκλογική
περίοδο. Για παράδειγμα: Οι ιαχές και
οι βρυχηθμοί είναι ένα από τα κύρια
χαρακτηριστικά της κάθε προεκλογικής
περιόδου στην Ελλάδα. Εμείς οι Έλληνες
είμαστε ένας λαός που βρυχάται. Με
τους βρυχηθμούς, από τα παλιά χρόνια,
προσπαθούμε να περάσουμε τα μηνύματά
μας. Δεν μπορούσε λοιπόν να λείψουν
και από την παρούσα προεκλογική
περίοδο.
-Νάτος, νάτος ο πρωθυπουργός,
βρυχώνται οι οπαδοί της μιας από τις
μεγάλες παρατάξεις.
Και βλέπουμε να προβάλει ο κ.
Παπανδρέου, ο αποκαλούμενος και
Γιωργάκης. Στητός, καμαρωτός, γεμάτος
αυτοπεποίθηση για την σίγουρη νίκη
του και με το ύφος του ανθρώπου που θα
σώσει τον τόπο του. Και κάποιοι από μας
συμφωνούν.
-Αυτός είναι ο πρωθυπουργός
μας. Και προσπαθούμε να κοιμηθούμε
ήσυχοι.
Αμ δε!! Πεταγόμαστε από τα
κρεβάτια μας από τους βρυχηθμούς.
-Νάτος, νάτος ο πρωθυπουργός,
βρυχώνται και οι οπαδοί της άλλης
παράταξης.
Και βλέπουμε να προβάλει ο κ.
Καραμανλής, ο αποκαλούμενος και
Μπούλης.
Κι' αυτός στητός, καμαρωτός,
με το ύφος του βέβαιου νικητή αφού
προγραμματίζει από τώρα τι ακριβώς θα
γίνει την επομένη των εκλογών, 8η
Μαρτίου. Δείχνει κι αυτός σίγουρος πως
θα 'ρθει για να σώσει τον τόπο του.
Βέβαια δεν μπαίνει στον κόπο να μας
πει με ποιο τρόπο θα το πετύχει.
Κι εμείς προσπαθούμε να
κοιμηθούμε ήσυχοι χωρίς να τα
καταφέρνουμε αφού μας βασανίζει η
αγωνία;
-Τελικά τι γίνεται ρε παιδιά;
Πόσους πρωθυπουργούς θα έχει η χώρα
μας; Έναν ή δύο;
Ευτυχώς τα μικρότερα
κόμματα που η δύναμή τους, μάλλον η
αδυναμία τους, δεν τους επιτρέπει να
ερωτοτροπούν με την εξουσία, μας έχουν
απαλλάξει από αυτές τις ιαχές.
Η κ. Παπαρήγα του ΚΚΕ,
περιορίζεται να φωνάζει τους
κινδύνους που περικλείει η ψήφιση των
δύο μεγάλων κομμάτων, ελπίζοντας έτσι
να προσεταιρισθεί κάποιους
αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους. Οι
συγκεντρώσεις της διακρίνονται για το
κόκκινο χρώμα τους ενώ ποτέ δεν είδαμε
ούτε μια ελληνική σημαία. Ίσως να μην
την γνωρίζει. Κυριαρχεί το κόκκινο
χρώμα, θυμίζοντας μάλλον συγκέντρωση
του "θρύλου Ολυμπιακού".
Ο κ. Κωνσταντόπουλος,
κινούμενος μάλλον στα ίδια επίπεδα με
την κ. Παπαρήγα, στρέφεται εναντίον
όλων και μας θυμίζει... αλιέα ψήφων.
Για τους άλλους δύο του
προεκλογικού αγώνα, τους κ.κ. Τσοβόλα
και Καρατζαφέρη δεν τίθεται θέμα, αφού
όπως δείχνουν τα πράγματα, μάλλον εκ
του μακρόθεν θα ατενίζουν την Βουλή.
Βέβαια ο κ. Καρατζαφέρης φρόντισε να
τα έχει καλά και με τον Θεό κι
επισκέφτηκε τον αρχιεπίσκοπο κ.
Χριστόδουλο από τον οποίον όλο και
κάτι ευχές θα απεκόμισε.
Από την άλλη έχουμε και τις
δημοσκοπήσεις οι οποίες μάλλον για
γέλια είναι. Και τούτο θα το δούμε μετά
την 7η Μαρτίου και σίγουρα θα
λέμε;
-Μα τι μας έλεγαν αυτοί οι
άσχετοι;
Σύμφωνα με αυτές τις
δημοσκοπήσεις λοιπόν, προηγείται η ΝΔ
στην πρόθεση ψήφου αλλά προτιμάται ο
Παπανδρέου για πρωθυπουργός. Έτσι δεν
θα ήτανε άσχημο να φτιάξουμε μια
κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον
Παπανδρέου και στην αντιπολίτευση να
έχουμε το ΠΑΣΟΚ με ηγέτη τον Καραμανλή.
Ειλικρινά είναι μια ευκαιρία να
γράψουμε ιστορία.
Μήνες τώρα προσπαθώ να
καταλάβω τι προσφέρουν αυτά τα
λεγόμενα τηλεοπτικά παράθυρα.
Οπωσδήποτε όχι ενημέρωση. Μάλλον
είναι ένας τρόπος να βγάζουν τα
απωθημένα τους οι λεγόμενοι
εθνοσωτήρες. Μαζεύονται λοιπόν
τέσσερις, πέντε και καμιά φορά επτά
υπουργοί, βουλευτές και υποψήφιοι
σωτήρες, παίρνουν θέση μπροστά στον
τηλεοπτικό φακό για μια υποτιθέμενη
ενημέρωση του ταλαίπωρου πολίτη και
αρχίζουν να φωνάζουν όλοι μαζί. Και
καταλήγουν να ωρύονται, να
χειρονομούν, να αλληλοβρίζονται και
να αλληλοκατηγορούνται όλοι μαζί και
ο άμοιρος ο τηλεθεατής να αναρωτιέται:
-Μα τι γίνεται εδώ πέρα ρε
παιδιά; Αυτοί θα μας κυβερνήσουνε;
Οι φιλοξενούμενοι νέοι
υποψήφιοι μάλλον επιλέγουν την σιωπή
και αυτό είναι προς τιμή τους. 'Αλλωστε
τι να μας πουν; Οι άνθρωποι είναι
τελείως άσχετοι και ανίδεοι γι' αυτό
που έχουν επιλεγεί. Μοιάζουν να μην
γνωρίζουν τι γίνεται γύρω τους. Έτσι
κάθονται στην άκρη, προσπαθούν να
φαίνονται για να τους δει η κάθε
Κατίνα της γειτονιάς του μήπως και
τους ψηφίσει.
Μια παρήγορη νότα, η οποία
τουλάχιστον ικανοποιεί την όρασή μας,
είναι οι νεαρές, αιθέριες υπάρξεις,
που έχουν επιλέξει τα δυο κόμματα για
υποψήφιες. Ξανθές, γαλανομάτες,
καστανές, μελαχρινές, είναι χάρμα
οφθαλμών. Βέβαια υποτίθεται πως στην
εκλογή δεν μετράει η ομορφιά αλλά οι
ικανότητες. Όμως εγώ προσωπικά αντί να
βλέπω τον Παπαθεμελή, τον Μάνο και τον
Ανδρουλάκη προτιμώ να βλέπω την Ράπτη,
την Γκερέκου και τις άλλες.
Καλή επιτυχία σε όλους και
σε όλες λοιπόν και ο Θεός ας λυπηθεί
την πατρίδα μας.
Dennis Kontarinis
patrinos12@hotmail.com