η φωνή σου

η στήλη μας

   
Μετανάστης
Αδέσμευτο περιοδικό στο διαδίκτυο

Εκδίδεται από επιτροπή

metanastis@metanastis.com
 


Κι εσύ λαέ βασανισμένε πληρώνεις την αδιαφορία σου 
 

ΕΠΕΨ
Επιστολική Ψήφος

Λογοτεχνία της διασποράς  ΕΕΛΣΠΗ

Ελληνική Γλώσσα 

Οργανισμός 
 διεθνοποίησης
 Ελληνικής Γλώσσας
ΟΔΕΓ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

Ελληνική Μουσική

Τέχνη & Πολιτισμός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΜΑΥΡΑ-ΚΟΚΚΙΝΑ 

Ποίηση

Ενδιαφέροντες
Κόμβοι

Επιστολές

Αρχείο

 Ελληνικό Θέατρο
Βούπερταλ
Griechisches Theater
Wuppertal

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

 

Μια ευγενής ιστορική στιγμή
Του Χρήστου Κηπουρού {*}, 14.10.2004

Θα είναι μια από τις σπάνιες φορές που η ιστορία θα έχει να πει μόνο καλά λόγια για όλους. Τόσο για την Κυβέρνηση όσο τις αντιπολιτεύσεις. Θα το κάνει μάλιστα με έναν απλόχερο τρόπο. Δεν θα τα τσιγκουνευτεί καθόλου. Ιδιαίτερα όταν θα βλέπει προς τα πίσω. Ότι στο πέρασμα από την μια στην άλλη ιστορική περίοδο συνέβαλαν όλοι. Αντιπολιτευόμενοι και Κυβερνώντες.

Ο κανόνας θέλει τις πολιτικές αναμετρήσεις να έχουν νικητές και ηττημένους. Υπάρχει όμως και η εξαίρεση. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται να αναμετρηθούν όλοι με το γνωστό ύψος των περιστάσεων. Όταν ψηλώσουν όλοι. Ηθικά και μορφωτικά και επόμενα και πολιτικά. Όταν υπερβούν τον πήχη. Τότε είναι που ακόμη και η υπαρκτή πολιτική Ελλάδα θα μπορεί να αναδειχθεί σε μια νέα Σιμπάγιεβα. Τότε θα της συγχωρεθούν ακόμη και οι μεγάλες της αμαρτίες.

Μιλώ για την αναμέτρηση με το περιφερειακό. Στην ουσία με το πέρασμα από την Γ΄ στην Δ΄ Ελληνική Δημοκρατία. Δεν ισχυρίζομαι ότι όταν ο Καραμανλής μίλησε για τους πέντε, πήρε τον αριθμό από πρόσφατο γραπτό μου. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πήρε άλλες φορές. Στην Κομοτηνή γνωρίζουν πολλοί μια ανάλογη περίπτωση. Το ζήτημα δεν είναι με τη διάγνωση. Αναγκαία είναι αλλά δεν αρκεί. Σημασία έχει η πολιτική. Εν προκειμένω η αγωγή. Η μόρφωση, η καθοδήγηση, η διεύθυνση. Μπορεί να πρόκειται για μια ιδιαίτερα κακοποιημένη λέξη, όμως συνεχίζει να παράγεται από το ρήμα άγω, που σημαίνει οδηγώ, και που είναι στο χέρι της πολιτικής να την ομορφύνει εκ νέου.

Και επειδή εκτός των άλλων σημαίνει και ανατροφή, που στην πολιτική οφείλουν να την διανθίζουν οι ιστορικές στιγμές αυτού του τόπου, αυτό ακριβώς χρειάζεται να γίνει και τώρα. Και να πιστωθεί εξ αδιαιρέτου σε όλους. Χωρίς διακρίσεις. Ο λόγος για την από κοινού πρόθεση να πάμε ως χώρα σε ένα Δημοψήφισμα για το περιφερειακό. Το υπ αριθμόν ένα ζήτημα δεν μπορεί να αδικηθεί άλλη μια φορά και να φυλακιστεί εκ νέου σε είκοσι τριάντα άρθρα ενός νομοσχεδίου που το κλείσιμο του ματιού του θα είναι υπέρ της μακροημέρευσης των όποιων κυβερνώντων.

Γιατί το περιφερειακό δεν είναι μόνο άρθρο. Κυρίως είναι το ουσιαστικό, που έχει και τη μεγαλύτερη σημασία. Είναι η φράση. Το κλειδί της χώρας για την αναμέτρηση με το μέλλον. Επίσης με την ιστορία. Αυτή άλλωστε έδειξε ότι πέρασαν πολλά χρόνια και κανείς δεν έκανε τίποτε σε αυτόν τον τόπο. Και ούτε και τώρα πρόκειται να γίνει. Η υπόθεση της Δημοκρατίας δεν είναι μόνο ο μέτοχος. Δεν εκχώρησα εγώ την έμμεση Δημοκρατία στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Εν πολλοίς η λεγόμενη διαπλοκή είναι ο πυρετός. Είναι το σύμπτωμα της απουσίας της Δημοκρατίας. Δεν είναι η αρρώστια. Βρήκαν και έκαναν.

Ούτε πρόκειται να εισρεύσει καμιά σοβαρή ποσότητα Δημοκρατίας με αυτόν τον τρόπο. Από άλλες πηγές χρειάζεται να αντληθεί. λλωστε τι ποσότητες μπορεί να δώσει μια λίμνη σαν του Μαραθώνα, που δεν έχει καν δικό της νερό. Έστω και μια ακόμη τεχνητή, αυτή των Ολυμπιακών. Οι πηγές της Δημοκρατίας βρίσκονται στην περιφέρεια. Αυτό δεν το κατάλαβε η πρωτεύουσα. Συνεχίζει να συγχέει το ρόλο της. Ενώ είναι μέρος, παντού θέλει να συμπεριφέρεται ως όλον.

Η στάση της αυτή είναι που στραγγαλίζει τη Δημοκρατία. Απλά τα Μέσα δεν είναι τίποτε άλλο από εκείνα τα γραφεία τελετών που ανέλαβαν την εκφορά της. Αν η νεκρή Δημοκρατία αναγεννηθεί τότε ο τόπος της νέας της γέννησης δεν πρόκειται να είναι η πρωτεύουσα. Το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι το χρώμα των γραφείων που έλεγα. Γιατί τα κοράκια δεν πρόκειται να βγάλουν τις μαύρες στολές. Και όσοι εκ της πολιτικής αλλάζουν ρούχα και τα βάζουνε αλλιώς, είναι γνωστό τι θυμίζουν.

Πολλοί δεν κατανόησαν ότι ο θάνατος είναι η ζωή των Μέσων. Πολλά τροχαία στον ΠΑΘΕ, πολλές ώρες υψηλών τηλεθεάσεων, πολλές διαφημίσεις, πολλά κέρδη. Όπως ακριβώς οι πεθαμενατζήδες. Έτσι και χειρότερα είναι τα πράγματα. Και ας μην το ομολογούν όσοι έχουν ιδίαν πείρα. Αν μπορεί να κάνει κάτι αυτή η χώρα δεν είναι η βαφή. Ούτε θα φέρουν καμιά Δημοκρατία τίποτε νέα γραφεία τελετών. Ή νέες τηλεοπτικές εκπομπές επί τα χείρω ώστε να αναβαθμίζονται οι υπόλοιπες. Γιατί όταν είναι κάτι στημένο, τότε το λεγόμενο βέλτιστο είναι χείριστο {1}.

Δεν ξέρω τι θα γίνει το έτος 2005, που ήδη ονομάστηκε έτος ανταγωνιστικότητας. Γνωρίζω όμως κάτι άλλο. Που επίσης το γνωρίζουν όλοι. Ότι αυτό που πρέπει να αντιπαλέψει πρώτα η χώρα είναι οι αιτίες που την κάνουν μη ανταγωνιστική. Η πρώτη λοιπόν από τις αιτίες αυτές είναι, όσο και να φαίνεται παράξενο σε μερικούς, η απουσία των περιφερειακών θεσμών. Αυτή ενοχοποιείται τόσο για την απουσία της ανάπτυξης, όσο για την μηδενική προσέλκυση νέων επενδύσεων. Και επόμενα το κράτος με τη χθεσινή όσο τη σημερινή και από ότι διαφαίνεται και την αυριανή του διοικητική δομή, μορφή και διάρθρωση.

Σαφέστατα άλλο είναι να ψάχνει ένας, όσο και φωτισμένος υπουργός να είναι, να φέρει επενδύσεις ή να προχωρήσει την ανάπτυξη και άλλο είναι να κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά, δώδεκα εκλεγμένοι περιφερειάρχες. Να αναδειχθούν σε ισάριθμους αναπτυξιακούς απεσταλμένους και αποστόλους. Η Ευρωπαϊκή εμπειρία βρίθει από παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν. Εκεί βρίσκεται και το πεδίο ανάπτυξης του ανταγωνισμού. Αυτή είναι η κούρσα των Ευρωπαϊκών περιφερειών {2}. Από τη θέση που θα πάρει η καθεμιά εξαρτάται εν πολλοίς η αναπτυξιακή της συνέχεια. Ιδιαίτερα όταν τα επόμενα χρόνια οι κάνουλες των όποιων Ευρωπαϊκών ταμείων θα αρχίσουν πλέον να στερεύουν αν δεν το έχουν ήδη κάνει.

Η στέρηση των περιφερειών από το νέο θεσμό, όταν αλλού ήδη μετράει κάποιες δεκαετίες, δεν συνιστά μόνο ένα πολυετές αδίκημα σε βάρος τους. Ούτε είναι μόνο Δημοκρατικό. Είναι πηγή πολλών δεινών. Όλων σχεδόν. Οι ρακένδυτες αναπτυξιακά σημερινές περιφέρειες έχουν όμως κάτι που δεν έχει ακόμη προσβληθεί. Και αν έχει συμβεί, δεν είναι κάτι το σοβαρό. Είναι η δυνατότητα που έχουν να αποτελέσουν πηγές Δημοκρατίας. Τόσο για την ανάπτυξη των ιδίων όσο της χώρας ολόκληρης.

Επί δεκαετίες μάλωναν στη Βουλή και συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο. Μπορεί να εξαιρεθεί από τα αντικείμενα τριβών, το περιφερειακό. Έστω για μια σύνοδο. Μέσα στο επόμενο έτος να ολοκληρωθούν οι απαιτούμενες προετοιμασίες ώστε να πάμε ως χώρα να κάνουμε μέσα από το Δημοψήφισμα για το περιφερειακό, δυο κινήσεις μαζί. Η μια είναι να αποχαιρετήσουμε την Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία. Η άλλη είναι να υποδεχθούμε την Δ΄ {1}. Μια τέτοια κορυφαία για το μέλλον της χώρας χρονική στιγμή δεν μπορεί παρά να την τιμά ολόκληρη. Επόμενα και όσους συνδέσουν το όνομά τους με αυτήν. Πέραν όλων αυτών και άλλων πολλών, θα είναι επίσης ακόμη, μια ευγενής ιστορική στιγμή.

________________

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

{1} Χρήστος Κηπουρός, Δημοψήφισμα για το περιφερειακό, Τρίτη έκδοση. Θράκη 2004, σε ηλεκτρονική μορφή. Βλ. μηχανές αναζήτησης,

{2} Με έλεγε ένας φίλος μου που ζει στη Γαλλία, για την περιφέρεια της Valenciennes. Πριν από μερικά χρόνια Ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία έψαχνε στην Ευρώπη να βρει ένα μέρος να εγκαταστήσει τη νέα της μονάδα. Είχε να επιλέξει μεταξύ περιοχών που είναι γύρω από το κέντρο βάρους της Γηραιάς Ηπείρου. Δηλαδή, Γερμανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο και Γαλλία. Η τελευταία απερρίφθη πριν καν συζητηθεί λόγω υψηλών ημερομισθίων και επιπλέον και λόγω ακριβών ενσήμων καθώς και της ιδιαίτερης συνδικαλιστικής παιδείας {απεργίες κλπ.}. Τότε ο πρόεδρος της περιφέρειας άρχισε μια συνεννόηση με τους Ιάπωνες με προτάσεις που υπέβαλε, από την εγκατάσταση και νέων μονάδων στην υπόψη ζώνη εργασίας ώστε να συνιστούν οργανικά μέρη της βασικής μονάδας, μέχρι το flux tires -μόλις παραγγέλλεται κάτι να έρχεται την ίδια στιγμή ώστε μεταξύ άλλων να μειώνεται το κόστος παραγωγής- και μέχρι μείωση της φορολογίας -μόνο στη περιοχή αυτή- ώστε να εξισορροπείται η μεγάλη δαπάνη των ακριβών εργατικών χεριών. Μια προϋπόθεση έβαλε. Την απασχόληση γαλλικού προσωπικού. Οι Ιάπωνες δέχτηκαν. Η τριακονταετής συμφωνία υπεγράφη. Η περιοχή επωφελήθηκε σε μια περίοδο που η ανεργία μεγάλωνε. Οι όροι υπήρξαν διαφανείς και σαφείς.

Θυμήθηκα τη Δ.Ε.Β.Ζ.Ο.Σ. που πήγαν να κάνουν στο Ορμένιο Έβρου οι τοπικοί σοσιαλιστές όσο φιλελεύθεροι παράγοντες του Νομού. Πρώην και νυν. Το κλειδί τους ήταν να τη στηρίξουν στην εκμετάλλευση των φτηνών Βουλγαρικών εργατικών χεριών που θα πηγαινοέρχονταν καθημερινά. Αναρωτήθηκα αν αυτό έχει καμιά σχέση με τη Γαλλική περίπτωση. Που ειρήσθω εν παρόδω, αυτός που τη χειρίστηκε είναι δεξιός. Δεν βρήκα. Όπως δεν βρήκα κανένα κανόνα περιφερειακού συμφέροντος να τηρείται. Αντί για το Γαλλικό μοντέλο οι εδώ κεντροαριστεροί όσο κεντροδεξιοί, εμπνεύστηκαν από τη Γουατεμαλέζικη δεξιά. Έκανα συνειρμό με το εργοστάσιο στρατιωτικών ειδών στην ίδια περιοχή, στο Τρίγωνο. Αν είναι κάτι το αποπερατωθέν κτίριο σκέφτηκα είναι το ευρωπαϊκό μνημείο γελοιότητας της εξ Αθηνών αναμενόμενης ανάπτυξης που ποτέ δεν ήλθε και ποτέ δεν πρόκειται να έρθει. Ένας επιπλέον λόγος για τους συμπατριώτες μου αλλά και άλλους, να διαγράψουν από τις σημαίες του αγώνα τους τα πράσινα και τα μπλε, και να εγγράψουν τις προτάσεις μας για το περιφερειακό.

{*} Το κείμενο αποτελεί μια πρόταση του πως μπορεί να εισαχθεί το συγκεκριμένο ζήτημα στην ελληνική πολιτική ατζέντα και στο κοινοβούλιο ειδικότερα.

Θράκη, Οκτώβριος 2004

xkipuros@otenet.gr

 

 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει"
το μέλλον
George Orwell

 

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
 

 

 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

ΑΡΧΕΙΟ

Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν
Νά είσαι καλά καί νά χαίρεσαι, οι θεοί δέ νά σού δίδουν ευτυχία. (Οδύσσεια Ω 402.)