του
υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη,
13.07.2003
Ο Ηράκλειτος είπε «Πόλεμος
Πατήρ Πάντων» διότι όλα στην Φύση
βρίσκονται σε αντίθεση από την οποία
προκύπτει η Αρμονία. Αυτή όμως δεν
είναι μόνιμη, αλλά ασταθής κατάσταση,
για ν' ακολουθήσει η ίδια αέναη
διαδικασία. Τον τελευταίο καιρό έχει
σταματήσει αυτή η διαδικασία και αντί
της αρμονίας ακολουθεί μια χειρότερη
αστάθεια και δυσαρμονία, με την
κλιμακούμενη βία -ατομική και κρατική-
που οδηγεί στην καταστροφή. Αλλά και η μη-βία
δεν σημαίνει παθητική αποδοχή της βίας-όπως
διδάσκει ο Ιουδαιοχριστιανισμός-με το «αν
ραπισθείς στην μια παρειά στρέψε και
την άλλη». Διότι η παθητική ανοχή
οδηγεί στην υποδούλωση και στον
εξανδραποδισμό του ατόμου και της
κοινωνίας , ενώ η Ενεργητική Μη Βία
στην ελευθερία και στην Δημοκρατία. Τα
Ανατολικής προελεύσεως συστήματα της
Βίας και της Παθητικής Ανοχής
αποτελούν τα δύο άκρα μίας νοσηρής
κοινωνικής συμπεριφοράς για το άτομο
και τις κοινωνίες. Σήμερα θεωρούμε
κανονική συμπεριφορά όταν:
-Για να αισθανόμαστε καλά,
πρέπει να ενοχλούμε τον άλλον.
-Για να αποκτήσουμε ότι
θελήσουμε, βάζουμε υπεράνω όλων το δικό
μας συμφέρον.
-Για να προστατεύσουμε το
εαυτόν μας , απειλούμε τους άλλους.
-Για να αμυνθούμε
επιτιθέμεθα πρώτοι στον αντίπαλο
-Για να επιτύχουμε ειρήνη
κάνουμε πρώτα τεράστιους εξοπλισμούς
-Για να σώσουμε το εαυτόν μας
καταστρέφουμε τους άλλους κ.ο.κ
Για να γίνει η κοινωνία μας
πιο λογική και υποφερτή πρέπει να
βγούμε από τα δίπολα των ακροτήτων και
να επικρατήσουν οι μεσαίες καταστάσεις,
δηλαδή από την αντίθεση να προκύπτει
τελικά η σύνθεση και η αρμονία. Η
εναλλακτική κατάσταση πρέπει να είναι
η ενεργητική μη βία, δηλαδή ο
αγών εναντίον της βίας και της αδικίας δι'
όλων των μέσων με εξαίρεση την βία.
Όμως αυτός ο αγών δεν πρέπει να είναι
μόνον εναντίον των άλλων, αλλά και εναντίον
του ίδιου του εαυτού μας ο οποίος
συχνά ξεπερνά τα όρια της βίας και της
αδικίας ή και της παθητικής ανοχής που
προαναφέραμε. Είναι αυτό που έλεγαν οι
πρόγονοι μας «μην κάνεις ότι δεν
θέλεις να σου κάνουν». Επομένως ανά
πάσα στιγμήν πρέπει να κάνουμε
αυτοκριτική στις πράξεις μας και στην
συμπεριφορά μας αν είναι σύμφωνα με τον
χρυσόν κανόνα της μεσότητος,
και με το «Μέτρον 'Αριστον», που
οι αρχαίοι πρόγονοι μας είχαν γράψει ως
προμετωπίδα στο Μαντείο των Δελφών.
Για τα παιδιά μας και τα
εγγόνια μας είναι εκ των ων ουκ άνευ να
επανέλθουν στο σωστό δρόμο του μέτρου
και της ενεργητικής μη-βίας αν θέλουν
να έχουν αίσιον μέλλον. Διότι η βία έχει
υπονομεύσει επικίνδυνα τις κοινωνίες
και έχει εξελιχθεί σε τρομοκρατία, μια
σπείρα που αν συνεχισθεί θα φέρει την
ανθρωπότητα στο χείλος της παρακμής
και της καταστροφής.