Στην έξαρση των Πολέμων και των δολοφονιών ανά της γης, στην προεκλογική μέθη στην Αμερική -της ελεύθερης αγοράς όπλων - και για το ποιος θα είναι ο καλλίτερος φύρερ της Παγκόσμιας ανθρώπινης τραγωδίας, στον μαύρο και σκληρό απόηχο των εκατοντάδων θυμάτων στη Νότια Ρωσία, στο όλο αυξανόμενο Παγκόσμιο τρομοκρατικό κλίμα περί τρομοκρατών - φ α ν τ α σ μ ά τ ω ν, μια τραγική παρένθεση αποτέλεσε και η ομαδική τραγωδία στη Σιθωνία με την απώλεια 17 συνανθρώπων μας εξ αιτίας του, επίσης, τραγικού «Σινούκ».

Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως είναι γνωστό, (αναφέρουμε μερικές, όπως του τραγικού «Σαμίνα», του τραγικού «Φάλκον» και «Γιάκοβλεφ», συν κάτι πολεμικά αεροπλάνα που πέφτουν και μέσα στα σπίτια μας, συν κάτι τροχαία ομαδικά δυστυχήματα, συν κάτι εργατικά ατυχήματα, συν, συν, συν), οι πολιτικοί κράχτες βγήκαν στο κυνήγι κυνηγώντας την κομματική λεία.

Αν παρατηρήσει κανείς το «πάζελ» των ημερών μας με τον κραυγαλέο κραχτοπόλεμο και τη διασταύρωση «ιπποτικών» σπαθιών, ίσως λυπηθεί για το κατάντημα της ελληνικής κοινωνίας, αλλά, το πιο σίγουρο είναι, ότι θα αηδιάσει, θα σιχαθεί και θα ντραπεί για την τάχα ευνομούμενη κοινωνία μας με τα αδικαιολόγητα ατυχήματα-εγκλήματα και τις «κριτικές επιθέσεις» μεταξύ των κομμάτων.

Τα «πυρά» που δέχτηκε η κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι τα ίδια πυρά που κατά καιρούς χρησιμοποίησε και η ίδια ενάντια στην τότε κυβέρνηση του Πασόκ, κυβέρνηση που αμαυρώθηκε ανεπανόρθωτα, όπου επί δυο δεκαετίες δεν κατάφερε να ελέγξει την κρατική μηχανή και τον φαύλο κύκλο και που η σημερινή κυβέρνηση με τις εξαγγελίες της και τα μέτρα της και τα ποικίλα πορίσματά της προσπαθεί να κρατήσει και την πίτα άκοπη και το σκύλο χορτάτο. Αυτό φαίνεται προς το παρόν.

Το ίδιο ισχύει, δυστυχώς, και για τα κόμματα της Αριστεράς, που συνδράμουν στον κραχτοπόλεμο επιρρίπτοντας ευθύνες στα μεγάλα κόμματα αποσιωπώντας τις δικές τους. Και εξηγούμαστε: Καλώς που κάνουν «κριτική» στην κρατική μηχανή, η οποία τώρα κινείται στους ιμάντες της Ν.Δ., χρησιμοποιώντας μια άριστα επιλεγμένη φρασεολογία, αλλά «εν καιρώ ειρήνης» προέβησαν καμιά φορά σε αυστηρούς ελέγχους, που σαν κοινοβουλευτικά κόμματα το σύνταγμα τους το επιτρέπει ή πηγαίνουν μόνο στις πασχαλιές και στις πρωτοχρονιές σε κάποιες στρατιωτικές βάσεις να τσουγκρίσουν τα αβγά τους και να πουν «χρόνια πολλά»;

Είναι τραγικό αυτό που συνέβη στη Σιθωνία, αλλά το πιο τραγικό είναι η γελοία «αντιπαράθεση» των πολιτικών και των κομμάτων τους. Σίγουρα στη ζωή μας υπάρχουν και ατυχήματα όταν αυτά αποδεικνύονται ότι συμβαίνουν φυσικά ή και μοιραία: Τον σκότωσε κεραυνός εκείνον, μεθυσμένος σκοτώθηκε σε τροχαίο ο άλλος κλπ. Από κει και μετά σε δυστυχήματα, όπως το πρόσφατο με το «Σινούκ» ούτε η φύση ούτε η μοίρα έχουν καμιά απολύτως σχέση.

Έχοντα κατά νου τον εγκληματικό φαύλο κύκλο και τα μεγάλα συμφέροντα που συγκροτούν την κάθε αισχροκερδοφόρο εταιρία, σε ό,τι αφορά το εν λόγω «δυστύχημα» όπως και παλιότερων και άλλων που (δεν το ευχόμαστε) θα προκύψουν, εκείνο που μένει να κάνουν οι ηγέτες των μεγάλων και μικρών κομμάτων ν' αφήσουν τα λόγια, να σκύψουν στο πρόβλημα και να το θανατώσουν μια και για πάντα. Μπορούν; Ιδού η Ρόδος, για τον κ. Καραμανλή, ιδού και το πήδημα, για τον κ. Παπανδρέου.

Ας πάρουν χαμπάρι επιτέλους οι πολιτικοί, αριστεροί και δεξιοί, ότι ομαδικά τραγικά συμβάντα αλλά και μεμονωμένα δεν αποτελούν κομματική ή και κυβερνητική υπόθεση, αλλά υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας. Η κοινωνία με τους Πολίτες της είναι πάντα και παντού τα θύματα. Από κει και μετά ο αχυρόλογος, ο εμπαιγμός, η κομματοληστεία (αρπαγή ψηφοφόρων οι μεν από τους δε, βεβαίως και της Αριστεράς) είναι παχιά λόγια πλαισιωμένα απ' τους μανδύες της αλαζονείας, του αμοραλισμού αλλά και τις ξετσιπωσιάς, όσο συμβαίνουν τέτοια συμβάντα.

Ε.Ε.-Γερμανία, Σεπτέμβρης 15. 2004