ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Μία πολύ σημαντική,
εκκλησιαστικού ήθους και νουνεχούς
παρρησίας ενέργεια, που έγινε από 11
Μητροπολίτες, μέλη της Ιεραρχίας της
Εκκλησίας της Ελλάδος, τεχνηέντως
αποσιωποιήθηκε και "θάφτηκε"
επίτηδες.
Αποσιωπήθηκε, λοιπόν, και δεν
ανεφέρθη στο εκδοθέν την 6ην.11.2003
μακροσκελές και εξαντλητικόν των
υποθέσεων "Δελτίον Τύπου της
Ιεραρχίας", με προφανή σκοπό να
εξουδετερωθεί κάθε εμφάνιση αντίθετης
άποψης, ούτως ώστε όλα εντεταγμένα στη
λογική της ισχυρής πλειοψηφίας να
δουλέψουν με την πρόσφορη
επικοινωνιακή πολιτική, να γίνει
ευχερέστατα και ανώδυνα η διαχείριση
της "κοινής γνώμης".
Έτσι θεωρούν ότι μπορούν να
καθοδηγήσουν την κοινή γνώμη προς το
"χαλκευμένο δίκαιο" του
ισχυρότερου αριθμητικά και κοσμικά,
ονομάζοντας με κατάλληλες μεθόδους το
καλό, κακό, το δίκαιο, άδικο και την
πλάνη, αλήθεια.
Όμως, η πίστη της Εκκλησίας,
πούναι ο Χριστός και έχει το Ευαγγέλιο
και το Κανονικό Δίκαιο και πορεύεται
μέσα στην ιστορία, παλαίοντας συνεχώς
να ξεφύγει από την υποδούλωση στην
εκκοσμικευμένη και στην
πολιτειοκρατική νοοτροπία γνωρίζει να
περιμένει να διαχειρισθεί τελικά το
δίκαιο και την Αλήθεια, ο μόνος δίκαιος
Κύριος, ο Θεός.
Σήμερα, με νηφαλιότητα και
σωφροσύνη, αφού πέρασε ο θόρυβος και οι
εντυπώσεις της "νίκης" των ισχυρών
δημοσιεύεται η μεγάλου εκκλησιαστικού
κύρους και αξίας "ΔΗΛΩΣΙΣ" της 4ης.11.2003
των ένδεκα (11) γενναίων Μητροπολιτών:
Μεγάρων και Σαλαμίνος
Βαρθολομαίου,
Περιστερίου Χρυσοστόμου,
Ιωαννίνων Θεοκλήτου,
Νέας Ιωνίας και Ν.
Φιλαδελφίας Κωνσταντίνου,
Μαντινείας και Κυνουρίας
Αλεξάνδρου,
Θηβών και Λεβαδείας
Ιερωνύμου,
Λαρίσης και Τυρνάβου
Ιγνατίου,
Διδυμοτείχου και
Ορεστιάδος Νικηφόρου,
Ζακύνθου Χρυσοστόμου,
Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως
και Πολυκάστρου Δημητρίου,
Μυτιλήνης, Ερεσσού και
Πλωμαρίου Ιακώβου.
Με την ενσυνείδητη και
θαρραλέα αυτή εκκλησιαστική ενέργειά
τους οι Σεβ. Μητροπολίται την μεν 4ην
Νοεμβρίου έβλεπαν μια διαφαινόμενη
τάση, τώρα δε, ασφαλώς βλέπουν τον
στραγκαλισμόν και την επιχειρούμενη
μείωση των δικαίων του σεπτού
Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Μητέρας
και τροφού του Γένους Μεγάλης
Εκκλησίας και γι' αυτό πεπαρρησιασμένα
δηλώνουν, ότι δεν θα καταστούν συνεργοί
σε "ανιέρους αποφάσεις απαδούσας
προς την εκκλησιαστικήν-κανονικήν
τάξιν". Διότι, όταν η εκκλησιαστική
τάξη διασαλεύεται, τότε κινδυνεύει η
ΕΝΟΤΗΤΑ του εκκλησιαστικού Σώματος και
άρα και η Αλήθεια της πίστεως, ως
ενότητα εκκλησιαστική.
Δυστυχώς με τα τεκταινόμενα
διασαλεύεται τελευταία η
εκκλησιαστική τάξη, και έτσι χάνεται η
ευστάθεια των αγίων του Θεού Εκκλησιών,
για την οποία παρακαλούμεν στα πρώτα-πρώτα
αιτήματά μας στη Θ. Ευχαριστία, όταν
συγκροτείται η Εκκλησία.
Επίσης, λέγουν και ακόμη κάτι
σημαντικότερο οι Σεβ. Μητροπολίται: ότι
δεν δεσμεύονται καθόλου μετά την
δήλωσή τους αυτή να υπακούσουν και να
συμπράξουν περαιτέρω σε πράξεις και
ενέργειες και αποφάσεις της Ιεραρχίας
αντίθετες προς τα κανονικώς "τεθεσπισμένα
υπό του Τόμου του έτους 1850 και της
Πράξεως του έτους 1928". Διότι από τα
δύο αυτά Κανονικά κείμενα, υφίστανται
κανονικώς (και άρα εκκλησιαστικώς), και
η Εκκλησία της Ελλάδος, ως αυτοκέφαλος·
και οι Μητροπολίτες των Νέων Χωρών, ως
Μητροπολίτες μεν του Οικουμενικού
Θρόνου, που μόνον διοικούνται υπό της
Εκκλησίας της Ελλάδος, διότι ως λέγει, η
Πατριαρχική και Συνοδική Πράξις "η
διοίκησις εν τοις επί μέρους των
Επαρχιών τούτων διεξάγηται εφεξής εν
τοις επί μέρους των Επαρχιών τούτων υπό
της πεφιλημένης Αγιωτάτης Αδελφής
Εκκλησίας της Ελλάδος προφρόνως
αποδεξαμένης συναινούσης και κυρούσης
της Εντίμου Ελληνικής Πολιτείας".
Σημειωτέον δε ότι, ήθελαν και
είχαν δεχθεί να υπογράψουν τουλάχιστον
ακόμη 10 Αρχιερείς τη "ΔΗΛΩΣΙΝ"
αυτή, αλλά οι τρομοκρατικές ενέργειες,
οι απειλές και οι εκφοβισμοί των
κρατούντων, τους έκαναν να αρνηθούν,
λόγω φόβου, να υπογράψουν.
ΔΗΛΩΣΙΣ
Οι υπογραφόμενοι
Μητροπολίται, μέλη της Ιεράς Συνόδου
της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της
Ελλάδος. διατελούντες εν συνοχή
καρδίας εκ της διαφαινομένης τάσεως
της λήψεως, μονομερώς και αυθαιρέτως,
αποφάσεων απαδουσών προς τα
τεθεσπισμένα υπό του Πατριαρχικού και
Συνοδικού Τόμου του έτους 1850 και της
Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως του
έτους 1928, επί ζημία της ενότητος και
ομοψυχίας εν τη Αγία του Χριστού
Εκκλησία, μειώσει δε, αντεθνικώς
επικινδύνου, του κύρους του σεπτού
Οικουμενικού Πατριαρχείου
ΔΗΛΟΥΜΕΝ
μετ' άλγους ψυχής και εν
συνειδήσει της Αρχιερατικής ημών
ευθύνης τα κάτωθι:
Μεγάρων και Σαλαμίνος
Βαρθολομαίου,
Περιστερίου Χρυσοστόμου,
Ιωαννίνων Θεοκλήτου,
Νέας Ιωνίας και Ν.
Φιλαδελφίας Κωνσταντίνου,
Μαντινείας και Κυνουρίας
Αλεξάνδρου,
Θηβών και Λεβαδείας
Ιερωνύμου,
Λαρίσης και Τυρνάβου
Ιγνατίου,
Διδυμοτείχου και
Ορεστιάδος Νικηφόρου,
Ζακύνθου Χρυσοστόμου,
Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως
και Πολυκάστρου Δημητρίου,
Μυτιλήνης, Ερεσσού και
Πλωμαρίου Ιακώβου.
ότι, σεβόμενοι απολύτως τα
τεθεσπισμένα υπό του Τόμου του έτους 1850
και της Πράξεως του έτους 1928, δεν θα
στέρξωμεν να καταστώμεν συνεργοί εις
αποφάσεις ανιέρους και απαδούσας προς
την Εκκλησιαστικήν-Κανονικήν τάξιν,
δυναμένας να οδηγήσουν την Εκκλησίαν
της Ελλάδος εις σύγκρουσιν μετά του
Οικουμενικού Πατριαρχείου και ότι πάσα
τοιαύτη απόφασις θα λογίζηται υφ' ημών
κανονικώς ανίσχυρος και μη δεσμεύουσα
ημάς εις υπακοήν και σύμπραξιν προς
εκτέλεσιν αυτής.
Αθήνησι τη 4η Νοεμβρίου 2003
patir@freemail.gr