Ανερμήνευτα παραμένουν τα αίτια που προξένησαν το θάνατο του Ιστορικού ηγέτη, σύμβολο του Παλαιστινιακού λαού και ένθερμο επαναστάτη (ή αλλιώς «τρομοκράτη» για τους σιωνοφασίστες της Μέσης Ανατολής ή δολοφόνο των Εβραίων) Γιάσερ Αραφάτ-«Αμπού Αμάρ» και ερμηνευμένος, ο θάνατος, από τη χαρά των εποίκων Εβραίων, οι οποίοι, πριν ακόμα πεθάνει, γιόρταζαν το θάνατό του.

Τα πένθιμα μηνύματα-συλλυπητήρια των ηγετών της Ε.Ε. προς τον Παλαιστινιακό λαό κατέκλυσαν τα διεθνή πρακτορεία, αποδίδοντας έτσι έναν ελάχιστο φόρο τιμής, προκειμένου να διατηρούν την ταυτότητα του ευσυνείδητου ηγέτη-πολίτη, εκφράζοντας τη λύπη τους. Και βεβαίως στα ίδια κύματα λειτούργησε και η ελληνική πολιτική ηγεσία ενώ οι Παλαιστίνιοι θρηνούν τον ηγέτη τους.

Πιστεύουμε πως οι Παλαιστίνοι «τρομοκράτες», (κατ' εμάς αντάρτες, επαναστάτες και ήρωες της Μέσης Ανατολής), θα συνεχίσουν τους αγώνες τους για την πλήρη δικαίωσή τους και ως προς αυτό όλοι οι λαοί του κόσμου είναι στο πλευρό τους. Λέμε οι Λαοί απομονώνοντας τις κυβερνήσεις, όλες τις κυβερνήσεις της Δύσης κι αυτό γιατί ο Παλαιστινιακός λαός σήμερα, δεν έχει ανάγκη από συλλυπητήρια αλλά από ανοιχτές θέσεις, ξεκάθαρες και απλές που να λένε, σήμερα, αυτή τη στιγμή: Στοπ κύριε Σαρόν δεν πάει άλλο.

Αναφέραμε τη λέξη αντάρτες και επαναστάτες όχι τυχαία. Πρόσφατα στην Ελλάδα γιορτάσαμε την 28^η Οκτώβρη του 1940. Το ελληνικό Έπος με άσπαστα δεσμά έδεσε τους αντάρτες με την ιστορία, για να λέμε εμείς σήμερα ότι είμαστε λεύτεροι.

Παρεμπιπτόντως, ας μας επιτραπεί να πούμε δυο λόγια προς την πολιτική Ελλάδα των κομματαρχών, των υποσχέσεων, των αντιφάσεων και των σαχλών αντιπαραθέσεων μεταξύ των μεγάλων κομμάτων. Η έμφαση που δίνεται στις εθνικές γιορτές και τα μηνύματα για τους αγωνιστές που πολέμησαν στο βωμό της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της χώρα μας, έχουν ατονήσει από πλευράς της επίσημης Ελλάδας. Και δεν πρόκειται μόνο για ατονία. Πρόκειται για συνεργασία ή συμμετοχή στις ξένες δυνάμεις και στα συμφέροντά τους, όπως πρόσφατα είδαμε την αιφνιδιαστική «παράκαμψη» των Αμερικανών «φίλων» και «προστατών» μας με την αναγνώριση των Σκοπίων σε «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Στον Οκτώβρη λοιπόν του 2004 πέρασαν απ' τη μνήμη μας στρατιές αγωνιστών που πολέμησαν, που αντιστάθηκαν και θυσιάστηκαν απ' τις ορδές του φασιστικού άξονα που είχε βαλθεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα με τους πιο εγκληματικούς τρόπους και μεθόδους που δεν αναφέρονται πουθενά στις σελίδες της Παγκόσμιας Ιστορίας. Αγωνιστές προερχόμενοι απ' όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, ανάλλαγοι, άπλετοι, νηστικοί, κουρελιάρηδες και αξύριστοι, μέσα απ' τις πλούσιες πολύχρωμες γενειάδες τους, μέσα απ' αυτές άφηναν να ξεχωρίζει το ανοιγμένο σάβανο του κατακτητή-φασίστα και καταγράφηκαν σαν ΑΝΤΑΡΤΕΣ.

Αυτοί οι αντάρτες, οι Έλληνες αντάρτες, εξακολουθούν και σήμερα να ζουν, να δρουν και να αγωνίζονται σε άλλα σημεία του πλανήτη μας, επίσης ανάλλαγοι, άπλετοι, νηστικοί, κουρελιάρηδες και αξύριστοι. Η μόνη διαφορά που έχουν από τους δικούς μας αντάρτες είναι ότι αυτούς, ο νέος φασιστικός άξονας της Μέσης Ανατολής και γενικότερα του κόσμου, τους ονομάζει άλλοτε «τρομοκράτες» και άλλοτε «καμικάζι», για την αντίσταση που προβάλλουν δεκαετίες τώρα.

Οι Εβραίοι του σήμερα όφειλαν να είχαν πολλές εμπειρίες στο πετσί τους από την εποχή της καταδίωξής των και των ομαδικών δολοφονιών τους από τους Ναζί και παν' απ' όλα όφειλαν να έχουν σεβασμό στο συνάνθρωπό τους. Και δεν αναφερόμαστε βέβαια σε όλους τους Εβραίους. Κι αυτοί προσφέρουν καθημερινά αθώα θύματα στους βωμούς του μίσους και των παθών. Όμως αυτοί όφειλαν να είναι οι επαναστάτες και οι αντάρτες ενάντια όχι στους Παλαιστινίους αλλά στο Εβραϊκό κατεστημένο των φασιστών-σιωνιστών.

Τότε στην περίοδο της εποποιίας του 40 και της πάλης ενάντια του φασιστικού άξονα, δεν ήταν λίγοι οι αντάρτες που έσωσαν από βέβαιο θάνατο καταδιωκόμενους Εβραίους. Και όχι μόνο οι Έλληνες αντάρτες αλλά και άλλοι πολλοί συνάνθρωποί μας και λαοί. Ο συν-ανθρωπισμός των σιωνοφασιστών, Εβραίων του Σαρόν έναντι των Παλαιστινίων που είναι; Και που είναι η αναφορά των ελλαδικών μεγαλόστομων πολιτικών πάνω σε προβλήματα που σκιάζουν την Παγκόσμια Κοινότητα; Πώς θέλουν να μιμούνται οι απλοί Πολίτες τους προγόνους τους όταν οι ίδιοι δε δίνουν απτά παραδείγματα, ζωντανά και καθαρά. Όταν δεν τολμούν να καταδικάσουν ανοιχτά τους πραγματικούς τρομοκράτες της Παγκόσμιας κοινωνίας, να πουν και ν' ακουστούν ΠΑΝΤΟΥ, μαζέψτε επί τέλους τα χέρια σας από το λαό της Παλαιστίνης

Γιάσερ Αραφάτ- «Αμπού Αμάρ», αιωνία η μνήμη σου

ΕΕ-Γερμανία, Νοέμβρης 11 2004,

www.fasoulas.de
Vaios@fasoulas.de