Είναι οι δυό Γιάννηδες πάνω στους οποίους ο αμερικανικός λαός, στην απελπισία του, καθώς πλησιάζει ο Νοέμβρης, έχει αποφασίσει να στηρίξει τις τελευταίες του ελπίδες γιά μιά καλύτερη ζωή. Πρόκειται γιά τον John (Γιάννη) Kerry υποψήφιο γιά το χρίσμα του προέδρου των ΗΠΑ και τον John (Γιάννη) Edward υποψήφιο αντιπρόεδρο. Tου Δημοκρατικού κόμματος και οι δύο, κατέρχονται στον εκλογικό αγώνα με αντικειμενικό στόχο το γκρέμισμα του υιού (μπορεί και ιού) Μπους από τον προεδρικό θρόνο του Πλανητάρχη.

Ο John Kerry είναι ένας πολιτικός καριέρας με αρκετές περγαμηνές. Το παρελθόν του, τόσο το πολιτικό όσο και το ιδιωτικό, προβάλλουν άμεπτα.

Ο John Edward είναι ένας επιτυχημένος νομικός με πάρα πολλά προτερήματα και προσόντα όσον αφορά την πολιτική, με πλέον εμφανή την ευχέρια της επικοινωνίας.

Προσόν σημαντικό γιά έναν υποψήφιο πολιτικό.

Τα μεγάλα και σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ τους είναι γνωστά. Και δεν διστάζουν να δηλώσουν ότι "...θα καταφέρουμε να κάμουμε τις ΗΠΑ αγαπητές και πάλι σε όλον τον κόσμο." Λόγια μεγάλα θα πει ίσως κάποιος. Αναμφίβολα είναι μεγάλα. Όχι όμως και ακατόρθωτα.

Οι δυό υποψήφιοι του Δημοκρατικού κόμματος, κατέρχονται στον εκλογικό αγώνα σκορπίζοντας υποσχέσεις, που όπως γίνεται συνήθως, συναρπάζουν τα πλήθη. Πολύ περισσότερο όταν τα πλήθη αυτά είναι απογοητευμένα από την διακυβέρνηση της χώρας τους, όταν έχουν καταλάβει πως κάπου οι κυβερνώντες τους πρόδωσαν.

Οπωσδήποτε οι δύο υποψήφιοι του δημοκρατικού κόμματος γνωρίζουν πολύ καλά ότι στις ΗΠΑ ο πρόεδρος δεν κυβερνά. Απλά είναι ένας ρυθμιστής. Ο ρόλος του είναι περιορισμένος και ελεγχόμενος. Πίσω του πάντοτε βρίσκονται τα "μεγάλα συμφέροντα" έτοιμα να του τραβήξουν το αυτί, με κάθε τρόπο, σε κάθε αυθαιρεσία του. Κι' είναι αυτά τα συμφέροντα που επηρεάζουν το Κογκρέσο και την Γερουσία για να γίνεται το δικό τους. Πως θα καταφέρουν οι δύο υποψήφιοι του Δημοκρατικού κόμματος να τα ξεπεράσουν;

Ο πόλεμος στο Ιράκ είναι ένα μεγάλο παράδειγμα του παιγνιδιού αυτών των συμφερόντων. Κατασκευάστηκαν οι απειλές των χημικών όπλων του Σανταμ Χουσεΐν γιά να φτάσουμε στο σημείο να διαψευστούν όλα, αφού είχε γίνει η επίθεση και να κατασκευασθεί η απομάκρυνσή του Τένετ από την ηγεσία της CIA σαν εξιλαστήριο θύμα. Τώρα πλέον όλος κόσμος γνωρίζει πάρα πολύ καλά γιατί έγινε αυτός ο πόλεμος. Οι εταιρείες των συμφερόντων είχανε φτάσει στο Ιράκ πολύ πριν αρχίσει η επίθεση, με πρώτη την εταιρεία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ κ. Τσένυ.

Οι δυό Γιάννηδες υπόσχονται να σταματήσουν τον πόλεμο και να φέρουν πίσω τους Αμερικανούς στρατιώτες στα σπίτια τους. Το ίδιο είχε υποσχεθεί και ο Δημ. Γούναρης το 1920 και κέρδισε τις εκλογές από τον Ελευθ. Βενιζέλο. Το τι επακολούθησε είναι γνωστό. Η Ελλάδα φορτώθηκε την τραγωδία της Μικρασιάτικης καταστροφής.

Η Αμερική είναι τρομερά δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να απεμπλακεί από το Ιράκ. Κι' αν γίνει κάτι τέτοιο το κόστος θα πάρει τις διαστάσεις μιας τραγωδίας. Θα τολμήσουν ο Kerry και ο Edward να χρεωθούν αυτή την τραγωδία; Οι προβλέψεις είναι πως οι υποσχέσεις δεν θα πραγματοποιηθούν.

Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι δύο υποψήφιοι του Δημοκρατικού κόμματος είναι η ανεργία που αυτόν τον καιρό μαστίζει τις ΗΠΑ. Όλες σχεδόν οι επιχειρήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, με τις ευλογίες και τις διευκολύνσεις των κυβερνήσεων, έχουν μεταφέρει τις δραστηριότητές τους σε χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος. Οι πρώτες ύλες φεύγουν από την χώρα με προορισμό τις Ινδίες, την Ταϊβάν, το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν αλλά και πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου το εργατικό ημερομίσθιο κυμαίνεται από 5 έως 15 δολάρια. Και από τις χώρες αυτές, οι πρώτες ύλες γυρίζουν στην αμερικανική αγορά με την μορφή έτοιμων προϊόντων φτηνών και αφορολόγητων. Κέρδος τρομερό για τους επιχειρηματίες, αφού στην Αμερική το εργατικό ημερομίσθιο είναι σχεδόν δεκαπλάσιο. Οι επιχειρηματίες όμως αδιαφορούν για την ανεργία της χώρας τους.

Μεγάλο το πρόβλημα και μεγάλη η επέμβαση που θα πρέπει να επιχειρηθεί εάν και εφ' όσον τολμηθεί από τους δυο Γιάννηδες. Αν το τολμήσουν η σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα θα είναι αναπόφευκτη. Και το αποτέλεσμα αβέβαιο. Έτσι οι ασχολούμενοι με τις πολιτικές αναλύσεις προβλέπουν πως και αυτές οι υποσχέσεις μάλλον θα μείνουν στα λόγια.

Φυσικά ακολουθούν και άλλα πολλά προβλήματα που προβλέπεται ότι θα αποτελέσουν έναν μεγάλο πονοκέφαλο για τους δύο δημοκρατικούς υποψηφίους εάν εκλεγούν. Κι' αυτό είναι κάτι, που και οι ίδιοι το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά.

Παρ' όλα αυτά η δημοτικότητα τους ανεβαίνει σε σημείο, που όχι μόνο ελπίζουν αλλά υποστηρίζουν ότι θα κερδίσουν οπωσδήποτε τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2004.

Από κει και πέρα θ' αρχίσει ο Γολγοθάς τους. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.