Συγνώμη φίλοι μου, που σε τούτο το σημείωμά μου θα αλλάξω κάπως την γλώσσα που συνήθως χρησιμοποιώ στο γράψιμό μου. Θα σας τα πω κάπως αλλιώς. Κάπως έτσι, που να ταιριάζει στην περίπτωση. Και τούτο, διότι σήμερα θα σας μιλήσω γιά το ...χάος. Ποιό χάος; Το χάος καλέ. Ένα είναι το χάος. Και μην μου πείτε ότι δεν το γνωρίζετε;

Το χάος είναι παγκοσμίως γνωστόν μιά και αυτοί που ορίζουν την ζωή μας κάνουν ό,τι μπορούν γιά να μας την κάμουν ...χάος. Και φυσικά το χάος είναι πιό πολύ γνωστό στην Ελλάδα. Γιά την πατρίδα μας το χάος είναι στοιχείο απαραίτητο. Ελλάδα και χάος πάνε μαζί. Πακέτο, που λένε και οι Νεοέλληνες.

Εν αρχή, λοιπόν ήν το Χάος όπως λένε οι Γραφές. Δηλαδή θρησκευτικά ξεκινάνε όλα από το χάος. Χάος παρέλαβε ο Θεός γιά να φτιάξει σε έξη μέρες τον κόσμο. Εμείς αυτό το έργο του Θεού καταφέραμε και το κάναμε πάλι χάος ...σε έξη ώρες.

Το χάος ήτανε πριν από όλα και από αυτό γεννήθηκε η Γης Και αυτή με την σειρά της γέννησε τον Ουρανό, τον Κρόνο, την 'Αβυσσο, το Σκοτάδι και πολλά άλλα παρόμοια και άχρηστα. Και μετά γεννήθηκαν όλοι οι Θεοί του Ολύμπου, μας λέει η Μυθολογία μας. Και θρονιαστήκανε πάνω στο βουνό και τρωγοπίνανε και σαν δεν είχανε τι να κάνουνε κάνανε τον κόσμο ... χάος.

Μέχρις εδώ τα ξέρουμε όλα πολύ καλά σχετικά με το χάος. Και θρησκευτικά τα γνωρίζουμε και η μυθολογία μας τα λέει πολύ όμορφα. Εκείνο που δεν ξέρουμε ακόμη είναι ποιος έφτιαξε το χάος στην Ελλάδα. Πάντως δεν το έφτιαξε ο φουκαράς ο Τρικούπης, που είχε το φιλότιμο και το θάρρος και είπε εκείνο το ιστορικό "δυστυχώς επτωχεύσαμεν"

Φίλοι μου μη μου πείτε ότι η Ελλάδα δεν είναι ένα χάος; Χάος απέραντο και ατέλειωτο είναι. Οι πολιτικοί μας φροντίζουν να μας το φωνάζουν κάθε στιγμή μέχρι που να το εμπεδώσουμε, να το μάθουμε, να μας γίνει συνείδηση, να το συνηθίσουμε και να μάθουμε να ζούμε με αυτό.

Παιδάκι αμούστακο ήμουν όταν άρχισα να ξυρίζομαι για να βγάλω μουστάκι. Και τα κατάφερα. Κι΄ ήτανε τότε, που γιά πρώτη φορά άκουσα γιά το χάος. Ο Σοφούλης ήτανε στην κυβέρνηση, αν θυμάμαι καλά. Και βγήκε ένα βράδυ να πει στον λαό.

-Τι ζητάτε και ζητάτε; Που να τα βρούμε; Χάος παραλάβαμε.
Και είπα μέσα μου
-Κοίτα τι γίνεται.
Κι΄ έρχεται μετά ο Τσαλδάρης. Και βγαίνει κι΄ αυτός κάποια μέρα για να μας πει ότι παρέλαβε χάος. Τ΄ άκουσα και λέω.
-Δεν είναι δυνατόν. Πάλι χάος;
Φυσικά άρχισα να σκέφτομαι, μια και άρχισαν να με απασχολούν τα πολιτικά, ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτό το χάος. Αλλά πάλι έλεγα.
-Μπα!! Σύμπτωση θα είναι.
Κι΄ έρχεται ο Παπάγος, στρατάρχης αυτός.
-Κοίτα να δεις, λέω, που εδώ θα σταματήσει το χάος.
Δεν βαριέσαι. Κάποια μέρα βγαίνει κι΄ αυτός και μας το πετάει κατάμουτρα.
-Παραλάβαμε χάος.
Απόμεινα σκεφτικός.

-Τουλάχιστο, είπα στον εαυτό μου, αυτή η παραλαβή του χάους από τον έναν στον άλλον, άραγε, να γίνεται με πρωτόκολλο παραλαβής και παραδόσεως; Όχι τίποτε άλλο αλλά έτσι για να είμαστε εν τάξει και σωστοί. Δεν βαριέσαι.

Ακολουθεί ο Καραμανλής. Όχι τούτος ο μικρός που έχουμε σήμερα. Ο άλλος, ο μεγάλος, που είχαμε τότε. Κείνος που είχε πει ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο. ’λλο ήθελε να πει ο άνθρωπος, βέβαια. Το σωστό. Αλλά τότε οι άσχημες κουβέντες απαγορευόντουσαν. Είχαμε λογοκρισία. Και την Καλημέρα που έλεγες την κοιτούσαν από όλες τις μεριές. Μέχρι και το χρώμα της κοιτάζανε. Τέλος πάντων το είπε μετά από χρόνια ο Χάρρυ Κλην. Ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο μπουρδέλο. Έτσι την κατάντησαν κάποιοι.

Βγήκε και κείνος ο Καραμανλής λοιπόν, ο μεγάλος, τότε, που γιά πρώτη φορά έγινε πρωθυπουργός και μας το πέταξε και αυτός με κείνη τη Σερραιϊκη προφορά του.

-Έλληνες, Ελληνίδες. Παραλάβαμε χάος.

Να σας πω την αλήθεια τότε ήτανε, που σιγά-σιγά άρχισα να το συνηθίζω το χάος. Τόσο που σκεφτόμουν τι θα γινότανε αν κάποια μέρα έβγαινε κάποιος και μας έλεγε

-Έλληνες, Ελληνίδες. Εν τάξει. Δεν παραλάβαμε χάος.

Να μην τα πολυλογούμε ακολουθεί στην πρωθυπουργία ο Παπανδρέου. Μιλάμε γιά τον παππού- Παπανδρέου. Τι να πει κι΄ αυτός. Χάος παρέλαβε. Έρχεται η Χούντα. Περιμέναμε πως θ΄ αλλάξουν τα πράγματα. Δεν βαριέσαι. Βγαίνει εκείνος ο γραφικός Παπαδόπουλος και μας πετάει ένα χάος στα μούτρα. Και άντε να του πεις κουβέντα του τρελάρα.

Επιστρέφει ο Καραμανλής, ο μεγάλος, από το Παρίσι. Και βγαίνει σε λίγες μέρες να μας πει.
-Από την Χούντα παραλάβαμε χάος.
Αλήθεια τι άλλο από χάος και γύψο περίμενε να παραλάβει από την Χούντα; Ακολουθεί ο υιός Παπανδρέου, ο Αντρέας
-Αντρέα προχώρα σε θέλει όλη η χώρα, φωνάζαμε τότε.
Αλλά εκτός από την χώρα τον Αντρέα μας τον ήθελε και το χάος.
-Παραλάβαμε χάος, μας φώναξε και αυτός.

Πέρασαν είκοσι χρόνια Πασοκικής εξουσίας. Είκοσι χρόνια δεν ακούσαμε γιά χάος. Όχι πως δεν είχαμε. Απλούστατα. Οι Πασόκοι το μεγαλώνανε το χάος, το φτιάχνανε, το πλαταίνανε και το φυλάγανε, γιά να το παραδώσουνε στους επόμενους. Και νασου μιά μέρα έρχεται ο Καραμανλής, ο μικρός, αυτός που έχουμε τώρα, και μετά από πολλές προεκλογικές υποσχέσεις βγήκε και αυτός και μας το πέταξε κατάμουτρα.
-Παραλάβαμε χάος.
Φίλοι μου εδώ έπεσα κάτω, ξερός.
-Τι γίνεται ρε κύριοι, αν είναι δυνατόν να είσαστε κύριοι, με αυτό το χάος;. Που το βρήκατε; Ποιος το έφτιαξε; Ποιος θα το διορθώσει; Ως πότε θα μας το πετάτε κατάμουτρα; Και αφού όταν είσαστε στην αντιπολίτευση τα γνωρίζατε όλα, βλέπατε το χάος, ξέρατε ότι θα παραλάβετε χάος, γιατί αγωνιστήκατε να γίνεται εξουσία; Για να μας πείτε κι’ εσείς ότι παραλάβατε χάος και θα το παραδώσετε στους άλλους; Δεν ντρέπεστε λιγάκι ρε σεις; Ίχνος φιλότιμο δεν υπάρχει πάνω σας; Ου να μου χαθείτε παληοκαραγκιόζηδες.

denniskontarinis@yahoo.com