ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΘΡΑΚΗΣ
Θράκη 8 Μαΐου 2003
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΥΜΒΩΡΥΧΙΑ ΣΤΑ
ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΑ
Ο κίνδυνος μετατροπής της
Κυανής ακτής σε κυανιούχα, τόσο στο
Θρακικό πέλαγος όσο στο απαράμιλλου
κάλλους Θρακικό τοπίο δεν θα υπήρχε,
δεν θα είχε τόπο, αν προωθούνταν η ιδέα
του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για τη Ρωμανία.
Αν υπήρχε σεβασμός της βούλησης των
διακοσίων και πλέον βουλευτών του
ελληνικού κοινοβουλίου.
Αντί αυτών η αρχική
υπονόμευση της νέας πόλης με
ανηθικότητες τύπου τεχνόπολης, ως
ενδιάμεσου όπως αποδεικνύεται σταθμού,
βρήκε τη συνέχειά της στη σημερινή
κυβερνητική πολιτική για ορυχεία
αργύρου και χρυσού στον ίδιο τόπο.
Από την τυμβωρυχία της
Ρωμανίας πέρασαν στα χρυσωρυχεία, με
τους υπαίτιους πολιτικούς αυτουργούς,
προϊσταμένους και τοπικούς
υφισταμένους να σιγούν. Ακόμη και ο
φίλος των τελευταίων ο καθηγητής
κύριος Τομαζίνι, έχει χαθεί. Όπως
πολλοί άλλοι. Δεν επιστρέφουν καν στον
τόπο του εγκλήματος.
Επειδή η προαναγγελθείσα
αρνητική απόφαση του Νομαρχιακού
Συμβουλίου σε ότι αφορά τη μελέτη
περιβαλλοντικών επιπτώσεων αφήνει στο
απυρόβλητο τους πραγματικά υπεύθυνους
που έχουν αποφασίσει την εγκατάσταση
των χρυσωρυχείων στην περιοχή, το Ν.Σ.
οφείλει με πράξεις να επιβεβαιώσει την
άρνησή του αυτή. Διαφορετικά δεν λέει
απολύτως τίποτε. Θα πρόκειται για μια
ακόμη φιέστα τόσο της συμπολίτευσης
όσο της αντιπολίτευσης που
συμπολιτεύεται.
Η υπογραφή πρωτοκόλλου τιμής
της πυραμίδας των πολιτικών προσώπων
του τόπου, στο οποίο θα αναλαμβάνουν τη
δέσμευση της παραίτησης αν η κυβέρνηση
προχωρήσει, είναι η μόνη γλώσσα που
καταλαβαίνουν στην Αθήνα. Όπως επίσης
την κήρυξη των σχετιζόμενων με το θέμα
υπουργών σε ανεπιθύμητα πρόσωπα για τη
Θράκη.
Ο αγώνας δεν είναι απλά
ενάντια στα χρυσωρυχεία. Είναι για το
δικαίωμα στο περιβάλλον, το δικαίωμα
στην ίδια τη ζωή. Βρισκόμαστε ακόμη
στην αρχή.