Στην πολιτική ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρθηκε στο σχέδιο «ΕΒΡΟΣ 2010», που έκανε προ δύο ετών η ομώνυμη Νομαρχία. Και το οποίο είναι για τα σκουπίδια. Όποιος θέλει να το διαπιστώσει δεν έχει παρά να το αναζητήσει και να το διαβάσει. Όμως η πολιτική Ελλάδα δεν διαβάζει. Για αυτό και οι πρωθυπουργοί και οι αρχηγοί ακούνε τα τοπικά τους στελέχη, όταν μιλούν κατά τις εξορμήσεις τους στην περιφέρεια. Στο μόνο που τα ακούνε.

Είχα χαρεί, όταν πριν από δύο και πλέον δεκαετίες -ήμουν τότε Γραμματέας της Ν.Ε. του ΠΑΣΟΚ Έβρου- πείσαμε τον Ανδρέα Παπανδρέου λίγο πριν από την ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη για τις εθνικές εκλογές του 1985, να εξαγγείλει το φράγμα του Δερείου. Δεν με πείραξε που το μπέρδεψε με το όνομα του Πέρση Βασιλιά Δαρείου. Εκείνο που πείραξε ήταν ότι στα χρόνια που ακολούθησαν δεν έγινε τίποτε. Όταν λοιπόν το 1993 μπήκα στη Βουλή, ήξερα καλά γιατί πήγα, και το τι όφειλα να πράξω. Οφείλω όμως να πω ότι δεν έχω παράπονο στην αντιμετώπισή μου από τον ίδιο -ίσως αισθανόταν ενοχές- όταν έθετα ζητήματα της περιφέρειας, και ειδικά της Θράκης στο κοινοβούλιο ή δεν ψήφιζα κυβερνητικές επιλογές. Οι διάδοχοι έβγαζαν σπυράκια.

Το όνομα του γιου του Δαρείου, Ξέρξη, με θύμισε το ειδικό πρόγραμμα ανάπτυξης του Έβρου που ανέφερε ο σημερινός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υιοθετώντας πρόσφατη ομόφωνη απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Δεν έχω αμφιβολία ότι πρόκειται για φενακισμό. Όπως φενακισμό ανέδιδε και η πρόσφατη πρωθυπουργική ομιλία στη Βουλή. Γιατί ο «ΕΒΡΟΣ 2010» θα είναι και πάλι πλημμυρισμένος Νομός, όπως και ο ομώνυμος ποταμός και οι δύο παραπόταμοί του. Ο 'Αρδας και ο Ερυθροπόταμος.

Ειδικά για τον τελευταίο η τρέλα του έχει ονομασία προέλευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι ονομάζονταν «κιζήλ ντελί ντερέ». Ερυθρός, τρελός ποταμός. Και όπως είναι γνωστό η τρέλα δεν θεραπεύεται. Απλά η αγωγή πετυχαίνει καταστολή των συμπτωμάτων. Αυτήν κάνουν τα φράγματα, οι υδατοδεξαμενές, οι εκβαθύνσεις, τα αναχώματα. Δεν τα ανατινάζουν, όπως έκαναν η Νομαρχία και η Περιφέρεια με αυτά του Έβρου.

Η τρέλα του Ερυθροπόταμου δεν είναι οι μαίανδροι στις πηγές ή άλλες αιτίες, όσο το ότι μερικές φορές αντιστρέφονται οι ρόλοι και ο Έβρος γίνεται παραπόταμός του ενώ ο Ερυθροπόταμος γίνεται ο κύριος ποταμός. Ένα ποτάμι που γυρίζει πίσω αλλά και μια εξαίρεση στη γνωστή πολιτική εκείνη ρήση που πολλοί επαναλαμβάνουν κατά καιρούς. Το φαινόμενο οι παππούδες το έλεγαν «καργκ'ν» που σημαίνει επιστροφή.

Επειδή όμως εκτός από την κληρονομικότητα της ανθρώπινης τρέλας υπάρχει και στη φύση, για αυτό και η πηγή του κακού είναι ο πατέρας ποταμός. Ο Έβρος. Δεν τον θεοποίησαν τυχαία στα αρχαία χρόνια. Ούτε εγώ πρότεινα τυχαία η μελέτη να γίνει από μια πανεπιστημιακή ομάδα πραγματογνωμόνων. Εννοείται ότι η υλοποίηση των έργων θα κινηθεί στη σφαίρα της ισοτιμίας και της αμοιβαιότητας με τις γειτονικές χώρες. Όσα πρότεινα είναι όλα εφικτά με πυρήνα την από δεκαετίας πρότασή μου για ανακήρυξη της παρέβριας περιοχής με βάση σχέδιο Νόμου και με συγκατάθεση της Ε.Ε., σε αγροτικό και κτηνοτροφικό παράδεισο. Ένας υπουργός που το άκουσε το ΄96 είπε ότι γνωρίζει έναν μόνο παράδεισο. Με ανάγκασε να πω ότι ο ίδιος οφείλει αυτόν να τον ξεχάσει. Όπως όσοι πρώην ή τωρινοί υπουργοί έχουν την ίδια γνώμη.

xkipuros@otenet.gr