Τι διχάζει τον
αμερικανικό λαό
Μάγειρας, 5.11.2006
Σίγουρα, αυτά που
διαβάζουμε στις εφημερίδες, βλέπουμε
στην τηλεόραση και ακούμε στα ραδιόφωνα,
ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένα γεγονότα
τα οποία διχάζουν τον αμερικανικό
λαό. Όπως μας είναι επίσης γνωστό
ένα από αυτά και το σημαντικότερο
είναι ο πόλεμος στο Ιράκ. Ένας
προληπτικός πόλεμος, όπως τον
ονομάζουν οι πολεμοκάπηλοι που τον
κάνουν. Ο G.Bush έβγαλε πάλι τη γραβάτά
του, φόρεσε το τεξάνικό του καπέλο
και δίνει απεγνωσμένη μάχη προ των
αναμενόμενων εκλογών του Κογκρέσου,
για να πείσει τους εκλογείς, ότι ο
πόλεμος ήταν αναγκαίος, όσον αφορά
την ασφάλεια των ΗΠΑ.
Και η οποία
ανασφάλεια προέκυψε μετά τα γεγονότα
της 11ης του Σεπτέμβρη
2001. Γεγονότα για τα οποία
αμφισβητεί ομάδα Αμερικανών επιστημόνων,
ότι αυτά έγιναν όπως παρουσιάστηκαν
και συνεχίζουν να παρουσιάζονται στο
απληροφόρητο κοινό.
Ο μίτος όμως του
διχασμού βρίσκεται στις οξυμένες
σχέσεις ανάμεσα στους Λευκούς Αγγλοσάξονες
(φονταμενταλιστές) Προτεστάντες και
του σιωνιστικού Λόμπι των ΗΠΑ. Οι
σχέσεις αυτές δεν ήσαν ποτέ ομαλές,
κατά το διάστημα όμως του «ψυχρού
πολέμου» λειτουργούσαν κάτω από την
αναγκαιότητα της «ειρηνικής συνύπαρξης»
μπροστά στην απειλή του
κομμουνισμού.
Σήμερα που έχει λείψει
ο κίνδυνος εκείνος, έχουν οξυνθεί οι
σχέσεις των δύο ρεβανσιστών, επειδή
το φονταμενταλιστικό προτεσταντικό κεφάλαιο
δεν θέλει συνεταίρους στην παγκόσμια
κυριαρχία και μάλιστα στη κορυφή της
δημιουργούμενης εξουσίας με δικαίωμα
πολιτικού λόγου.
Να όμως οι
σιωνιστές έχουν δικτυωθεί μέσα στον
κρατικό μηχανισμό των ΗΠΑ και
κατέχουν πάνω από 55 χιλιάδες θέσεις
κλειδιά, ελέγχουν την πολιτική
πορεία των Δημοκρατικών δια μέσου
των οποίων αναρριχώνται στην εξουσία,
με μόνιμη θέση το υπουργείο Εξωτερικών,
-Κίσινγκερ, Ολπράιτ-. Για τους
ίδιους λόγους έχει δημιουργηθεί
πολιτικό ρήγμα και μέσα στο κόμμα
των δημοκρατικών, όσο αφορά την υποψηφιότητα
της κ. Χίλαρη Κλίντον λόγο της εβραϊκής
της καταγωγής και αφού έχει δηλώσει
ότι θα συνεχίσει τον πόλεμο στο
Ιράκ, σε περίπτωση που θα εκλεγεί
πρόεδρος. Δεν μπορεί εκείνος που
διατηρεί ανοιχτό το πολεμικό μέτωπο
στη Μέση Ανατολή να θέλει να κλείσει
τον πόλεμο στο Ιράκ.
Να λοιπόν που
βασίζεται G.Bush, φωνάζει και
επιμένει, ότι την τελευταία στιγμή
θα κερδίσει τις εκλογές. Και
ευχόμαστε να γίνει πάλι το «θαύμα».
Αν χρειαστεί να ξανασυναντηθεί με το
θεό και να τις κερδίσει. Γιατί δυναμικός
Bush σημαίνει βάθεμα της ρήξης στο
πολιτικό χώρο, απομόνωση των ΗΠΑ από
τον υπόλοιπο κόσμο, επιβράδυνση στην
επιβολή της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Ενώ αν κερδίσουν οι δημοκρατικοί,
πολιτικό ινστρουμεντάριο των σιωνιστών,
θα συνεργαστούν ούτως ή άλλως με τον
Bush, θα καλύψουν το πολιτικό χάσμα
και θα καλυτερέψουν τη διεθνή εικόνα
των ΗΠΑ χωρίς να αλλάξει στην ουσία
η σημερινή πολιτική. Θα μπορέσουν
δηλαδή να μας παρουσιάσουν την
πανούκλα -κούκλα.
Δεν αποκλείεται έτσι
να αποδυναμώσουν το κόμμα των
δημοκρατικών, αφού υπάρχουν υποψήφιοι
γερουσιαστές που αγρόν αγοράζουν, κι
αν λάχει και εκλεχτούν είναι έτοιμοι
να ζητήσουν να εγκαταλείψουν τα
αμερικανικά στρατεύματα το Ιράκ.
Γεγονός που θα δυναμώσει τους Ρεπουμπλικάνους
προ των μελλοντικών προεδρικών
εκλογών.
Ο πόλεμος στο
Ιράκ οποιαδήποτε μορφή κι αν πάρει
μόνο οπισθοχώρηση δεν σηκώνει, επειδή
δεν έχει κανένα σημείο μ΄ εκείνον
στο Βιετνάμ, όπου οι ΗΠΑ αν δεν είχαν
να κερδίσουν. δεν είχαν και τίποτα α
χάσουν. Ενώ το Ιράκ είναι επιλογή
πλατφόρμας της βίας που οι ΗΠΑ
διάλεξαν να επιβληθούν στα κράτη και
τους λαούς της Υδρογείου. Ο τρόπος
διείσδυσης του σιωνιστικού λόμπι στο
χώρο της εξουσίας κατατεμαχίζει την
αμερικανική απαιτούμενη ενότητα και
δυσχεραίνει την κοσμοκρατορική στρατηγική
τους.