η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Από τη στοά του Αττάλου-Ευρωπαϊκή Ένωση των 25!
Γράφει ο Πολίτης, Βάιος Φασούλας

Συμπληρώθηκαν 36 χρόνια από το πραξικόπημα των μαύρων συνταγματαρχών της 21ης Απρίλη του 1967. Σε μια εποχή που όλα έχουν ατονήσει, τα μηνύματα πέρασαν στην ημερήσια διάταξη προκειμένου να διατηρήσουν τη μνήμη μας ζωντανή, που η μέρα αυτή βύθισε στο σκοτάδι τη δημοκρατία και την Ελλάδα. Μια ακόμη επέτειος για φέτος και δεν είναι η μόνη. Μια άλλη επέτειο έχουμε και με το Σηκωμό του 1940 με την Εθνική Αντίσταση και μια ακόμη στην Κύπρο με την εισβολή του Αττίλα. Σε όλες αυτές τις επετείους (που δεν είναι οι μόνες) και γιορτάζουμε για να θυμούμαστε, ο εχθρός ήταν πάντα ο ίδιος. Κι αυτός ο εχθρός δεν έδρασε μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Πότε φασιστικά, πότε Ιμπεριαλιστικά και πότε «δημοκρατικά», όπως έδρασε και δρα επί των ημερών μας. Και ο εχθρός δεν ήταν ποτέ μόνος του. Όχι βέβαια. Πάντα και παντού είχε υπηρέτες υποταγμένους και επιζήμιους για τη Χώρα τους.

Λοιπόν ας δώσουμε το λόγο σε μερικά που διαδραματίστηκαν στη στοά του Αττάλου, με τα πολλά μηνύματα περί Ε.Ε και της διεύρυνσης, περί συμμαχιών και οργανισμών, φιλτραρισμένα κατά πως πρέπει για την Νέα τάξη Πραγμάτων. Χαριτολογώντας λίγο θα ξεκινήσουμε με τα θετικά που προέκυψαν κατά τη Σύνοδο των 25 στην Αθήνα, στις 16+17.04.2003, ένα εκ των οποίων ήταν ότι οι ευρωπαίοι ενθουσιάστηκαν από τις γεύσεις της ελληνικής κουζίνας. Κι αυτό είναι θετικό και το καταθέτουμε διότι, όπως δήλωσαν οι ηγέτες της Ε.Ε. μετά το γέμισμα των στομαχιών τους και στη συνέχεια το «χώνεμα»(ως συνήθως συμβαίνει μετά από ένα καλό φαγοπότι), μαζί με τις αναθυμιάσεις των στομαχιών τους έβγαιναν και αναθυμιάσεις της καταστροφής του Ιράκ. Παρόλα αυτά οι ηγέτες είχαν να πουν έναν καλό λόγο κι έτσι ωφελήθηκε η ελληνική γαστρονομία στην Ε.Ε.

Μία άλλη, πολιτική γεύση, ήταν και η μεγάλη προβολή και βιτρίνα του εν λόγω θεάματος με την αστυνομική παρουσία, αν και δε νομίζουμε πως ήταν τόσο απαραίτητη, (αν φύλαγαν τους δρόμους έτσι η Ελλάδα σήμερα θα είχε ξεπεράσει τον πληθυσμό της) μάλιστα σε ό,τι αφορά μερικές καραγκιοζλίκικες φιγούρες-υποκατάστατα ευρωπαϊκής δημοκρατίας, που είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά την κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού και της δημοκρατίας.

Προβολή εραστών και προβολή μιας αμαρτωλής, της Ευρώπης, που πάει να εξομολογηθεί να ξελαφρώσει, να αποκτήσει δυνάμεις και στη συνέχεια να τις ξαναχρησιμοποιήσει ενδεχομένως πιο «ομαλά» μέσω του άρρωστου εμπορικού κορμιού της και των διεφθαρμένων εραστών της.

Βέβαια το ότι το ραντεβού των 25 στην «ισχυρή» Ελλάδα των πασόκων και των νεοδημοκρατών έδωσε και μια πολιτιστική διάσταση, η οποία ξεπήδησε από τη στοά του Αττάλου και τους δημοκρατικούς αρχαίους θύλακες, είναι κι αυτό μια αλήθεια, φτάνει να θυμούμαστε ότι η παρουσία του Ελληνικού Πολιτισμού οφείλετε στην αέναη παρουσία και προβολή του Απόδημου Έλληνα ανά της γης και ΟΧΙ στο Ελληνικό Κράτος των γηγενών (πολιτικών) κομματάδων.

Λοιπόν Ε.Ε των 25 και πάει λέγοντας και ο Έλληνας πρωθυπουργός ξεκίνησε τις ευρωπαϊκές επαφές και γνωριμίες με τους ηγέτες των Νέων Χωρών, ως όφειλε, ξεκινώντας από την Κύπρο. 'Αλλος ένας μεγάλος θόρυβος κι αυτός, που ωστόσο ευχόμαστε να φέρει καρπούς για τον Κυπριακό λαό. 'Αλλωστε η ελληνική κυβέρνηση, στα πλαίσια της Ε.Ε., δεν έπαψε ποτέ μέχρι τώρα να έχει επαφές με τις Χώρες της πρώην Σ.Ε. τις οποίες και «βοήθησε» σημαντικά όχι μόνο ως προς την ένταξή τους στην Ε.Ε. αλλά και στο ατλαντικό σύμφωνο του ΝΑΤΟ. Κι εδώ απορούμε τι θα τα κάνει τα «εύσημα» που απόκτησε η ελληνική κυβέρνηση από τις υπηρεσίες της που έχει εισπράξει ακόμα και από τον Πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Όταν αυτή η Χώρα των Βαλκανίων, και κατ' επέκταση της Ευρώπης, βομβαρδίζονταν από τους ευρωάτλαντες επιδρομείς ο Έλληνας πρωθυπουργός γιόρταζε τα 50χρονα του ΝΑΤΟ στις ΗΠΑ.

Όπως είναι γνωστό, ως χτες η Ε.Ε με τις 15 Χώρες-μέλη, δεν λειτούργησε ως όφειλε. Με το μεγάλωμα αυτής της οικογένειας, όπως αρέσει να λένε οι ηγέτες της, (μόνο οι λαοί της δεν κατάφεραν να γίνουν ακόμα αδέλφια!!!) ως προς την εξωτερική της πολιτική, θα είναι πολύ αφελής να πιστεύει κανείς ότι θα αλλάξει. Τουλάχιστον η μεγάλη και ιστορική συνάντησή τους στο Ζάππειο δεν έδειξε κάτι τέτοιο.

Η εξαπάτηση των ευρωπαϊκών λαών, την τελευταία δεκαετία ιδιαίτερα στους κοινωνικοοικονομικούς τομείς, (ανεργία, λιτότητα, περικοπές) αποτελεί απλά μια επέκταση «ευρωπαϊκής εξυγίανσης» και «ευρωεκσυγχρονισμού», και όσο να παρουσιάζουν, την Ευρώπη, ότι έχει κοινωνικό πρόσωπο με στόχο την ευημερία των Πολιτών της και είναι «ειρηνόφιλη, δυστυχώς δεν είναι, ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Κι αυτό φάνηκε και στον Πόλεμο στα Βαλκάνια και τώρα στο Ιράκ. Μα κι αν ακόμα είναι, ειρηνόφιλη δε παύει να είναι ή να μοιάζει με αμερικάνικο προτεκτοράτο ή μια διελκυστίνδα που «παρασύρεται» και εγκλωβίζεται στα νύχια του μεγάλου κεφαλαίου. Αν όταν λένε Ε.Ε εννοούν την παντοδυναμία του ληστρικού κεφαλαίου τότε δικαιούνται τους πανηγυρισμούς και το υπερθέαμα, που η διεύρυνση έδωσε.

Κι αυτό είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος. Ούτε στην ειρήνη ούτε στην προκοπή έχει να μας δείξει κάτι. Η ηγετική κομπανία της Ε.Ε. των σοσιαλδημοκρατών και χριστιανοδημοκρατών έχει επιδοθεί στην παραγωγή της ανεργίας, ναι όπως το λέμε, και όχι μόνο.

Οι ληστρικές επιδρομές της σε ασφαλιστικά ταμεία και οργανισμούς, η ακρίβεια (ιδιαίτερα με την είσοδο του ευρώ) και οι απανωτοί φόροι είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της, ενώ μικρές Χώρες, όπως, η Ελλάδα, δεινοπαθούν και τώρα με τη διεύρυνση θα δεινοπαθήσουν ακόμα περισσότερο.

Παρεμπιπτόντως εδώ έρχεται ο κ. Σημίτης να παρουσιάσει την Ελλάδα «ισχυρή». Η Ελλάδα είναι όντως ισχυρή στην πολυποίκιλη διαφθορά και στα ποικίλα σκάνδαλα. Η Ελλάδα είναι ισχυρή στο βόλεμα και στο «εκσυγχρονιστικό» κλέψιμο, στην αθλιότητα και στη λιτότητα, στα ομαδικά τροχαία εγκλήματα, στην εγκατάλειψη και στη φτώχεια, σε ό,τι αφορά την επαρχία.

Οι Έλληνες οικονομολόγοι, που πλαισιώνουν την οικονομική πολιτική της Χώρας αποδεικνύονται ανεγκέφαλοι για την ελληνική κοινωνία και ένθερμοι υπηρέτες του στεγνού κεφαλαίου. Η οικονομική πολιτική είναι πολιτική στραγγαλισμού και τώρα με τη διεύρυνση ο στραγγαλισμός θα είναι ακαριαίος. Τα σημάδια της ΟΝΕ όχι μόνο δεν έχουν υποχωρήσει αλλά έχουν υποστεί καρκινική μετάσταση. Και το χτύπημα θα είναι τριπλό: και οι δεκαπέντε λαοί θα πληρώσουν τη νύφη, και οι δέκα λαοί δεν θα περάσουν καλλίτερα και η Ε.Ε. θα έχει μόνο το όνομα το οποίο θα «λάμπει» μέσα από τη φτώχεια και την αθλιότητα.

Αυτή είναι η σκληρή και ωμή πραγματικότητα, η οποία κάτω από τη στοά του Αττάλου αποκρύφτηκε εσκεμμένα. Είναι έγκλημα και καταισχύνει η πληροφόρηση να γίνεται όπως γίνεται χρωματισμένη από ψέμα, υποκρισία, ευρωατλαντικό κομπασμό και προβολή. Και είναι έγκλημα διότι οι Πολίτες της Ε.Ε, στο σύνολό τους, οραματίστηκαν μια Ευρωπαϊκή Ένωση με ανθρώπινο πρόσωπο. Κι όταν μια μεγάλη Ένωση Κρατών δεν μπορεί να ευημερεί στο χώρο της δεν μπορούμε να περιμένουμε οποιοδήποτε παρέμβαση στο διεθνές γίγνεσθαι, όπως ζήσαμε με τον Πόλεμο στο Ιράκ και θα ζήσουμε χειρότερα στο εγγύς μέλλον.

Το Ιράκ-Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, η Κύπρος και γενικότερα ο Κόσμος μας που δέχεται ποικίλες επιδρομές και επιθέσεις, είτε θερμές είτε οικονομικές, (τώρα και φονταμενταλιστικές) μέσα από το φασιστικό ατλαντικό «σοκ και δέος», συγκροτούν πλέον, οι λαοί, το αντίπαλο δέος. Ένα «σοκ» και ένα «δέος» προσφερόμενο από τους σιωνιστές αγγλοσάξονες, του οποίου μεγάλο μερίδιο χρεώθηκε και η Ε.Ε.

Πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλά αυτοί οι κύριοι, ψεύτες, υποκριτές και ανυπάρκτου πολιτικού αναστήματος πολιτικοί, ότι η καταστροφή που προξένησαν στο λαό του Ιράκ δεν θα περάσει έτσι απαρατήρητα από τη σύγχρονη Ιστορία με τη μορφή της ανοικοδόμησης. Δεν μπορεί κάθε εγκληματίας παράφρων να καταστρέφει μια Χώρα και μετά να τρέχει να την ξαναχτίζει.

Τι λοιπόν κουβέντιασαν στη στοά του Αττάλου; Την ανοικοδόμηση του Ιράκ και την επόμενη ανοικοδόμηση; Ποιος θα πληρώσει αυτή τη μεγάλη απάνθρωπη ζημιά; Και ποιος έχει κότσια να αντισταθεί στην επόμενη; Μήπως η διευρυμένη Ε.Ε.; Μην τρελαθούμε κιόλας.

Αν θέλουμε να ευελπιστούμε για μια Ευρώπη με διεθνή παρουσία και παν απ' όλα ειρηνική, δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς και ουτοπιστές, να μένουμε δηλαδή «πιστοί» στις πολιτικές μεγαλοστομίες, στους πονηρούς συμβιβασμούς, στις εγκληματικές συνεργασίες και στα διάφορα τερτίπια αποπροσανατολισμού, που αλλάζουν τον ρου της ζωής των ανθρώπων και του Πλανήτη.

Αυτή η Ευρώπη των δεκαπέντε μεταφέρθηκε στη στοά του Αττάλου κι εκεί έγινε η μεγάλη «τελετή» (ευρωπαζάρι από κάθε άποψη) για να δούμε εμείς οι απλοί Πολίτες τις διαστάσεις τής διευρυμένης πλέον αμαρτωλής (όπως προαναφέραμε) Ευρώπης, την οποία εραστές την οδήγησαν στην πολιτικοοικονομική ατλαντική ασωτία και διάβρωση. Αυτές τις γεύσεις αποκομίσαμε από τη στοά του Αττάλου και την προεδρεύουσα κομματική Ελλάδα ή αν θέλετε πλανηταρχικό εξάρτημα. Όλοι εύχονται να πάει η Ευρώπη μπροστά. Όμως οι προδιαγραφές της δεν μας λένε κάτι τέτοιο. 'Αραγε, θα αλλάξει στην πορεία; Θα νοιαστεί να κλείσει τις πληγές της ή θα δέχεται τους ατλαντικούς επιδέσμους βουτηγμένους στο αίμα των λαών; Θα δείξει ότι της έχει απομείνει ελάχιστος, έστω, δυτικός πολιτισμός -όχι σιωνιστικός- τον οποίο είδαμε βάρβαρο όσο ποτέ να καταστρέφει και τη βιβλιοθήκη της Βαγδάτης μαζί και την ιστορία του Πλανήτη; Θα καταδικάσει ανοιχτά και θαρραλέα την φασιστική επιδρομή των συμμάχων της Σ Υ Σ Σ Ω Μ Ο Ι οι 25 ηγέτες ή θα συνεχίσουν να προσκυνούν λερωμένες ποδιές; Και άλλα, άλλα πολλά που δεν ακούσαμε στην ιστορική Σύνοδο, όπως τη λένε. Η ειρήνη δεν περνά μέσα από τη φωτιά, το ατσάλι και το θάνατο. Η ειρήνη περνά και αν όχι ισοπεδώνει, περιορίζει ή ελέγχει το αποκρουστικό γιγαντοκεφάλαιο. Κι αυτό είναι που οι λαοί έχουν καταλάβει κι αυτό είναι που οι ευρωάτλαντες δεν τολμούν να δουν και να παραδεχτούν.

Prost, Europa! Prost! Στην υγειά σου Ευρώπη των 25 στην υγειά σου
Ε.Ε.-Γερμανία, Απρίλης 22. 2003

www.fasoulas.de
vaios@fasoulas.de

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 ΑΡΧΕΙΟ