η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Σαράντα μέρες άνοιξη!  Ο Πόλεμος τώρα αρχίζει
Γράφει ο Πολίτης, Φασούλας Βάιος

Τόσες ήταν οι μέρες της Αγγλοαμερικανικής εγκληματικής θηριωδίας στο Ιράκ. Μια φασιστικής επιδρομής μέσα στην άνοιξη του 2003 που οδήγησε την αποκλεισμένη Χώρα σ' έναν μόνιμο χειμώνα. Σ' έναν χειμώνα προπαρασκευασμένο από πολύ καιρό με την κάθε λεπτομέρεια και βεβαίως με την διεθνή τρομοκρατική προπαγάνδα, η οποία επέδρασε καταλυτικά σε πολλές Χώρες της Δύσης και πολύ περισσότερο στους Πολίτες της Αμερικής.

Ούτε τον πολιτισμό δε σεβάστηκαν, τα θηρία. Κι αυτόν, μέσα στο «σοκ και στο δέος» τον ισοπέδωσαν και τον λεηλάτησαν. Γι' αυτό είπαμε πολλές φορές ότι ξεπέρασαν τη θηριωδία του Χίτλερ. Και την ξεπέρασαν πραγματικά. Ακόμα και το θρησκευτικό μένος τους, έδειξε τα πραγματικά τους δόντια και τα δείχνουν συνεχώς. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς της, χρησιμοποίησε και το θεό του Ισραήλ! Αυτό έγινε στο Ιράκ. Όλη τους την πολεμική βιομηχανία και τις ποταπές μπίζνες τους τις άδειασαν στο Ιρακινό λαό και τον φόνευσαν. Αυτή είναι η πολιτική των Αμερικανών και των 'Αγγλων, πολιτική που επί σαράντα μέρες άνοιξης στο Ιράκ τη μετέτρεψαν σε κόλαση που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα κι ο απόηχος δε σβήνει.

Ενόχους θεωρούμε σε μεγάλο βαθμό και τους Πολίτες της Αμερικής, οι οποίοι, άλλοτε με 70% και άλλοτε με 80%, όπως έδειξαν οι μετρήσεις, ανέβαζαν τη συμμετοχή τους υπέρ του Πολέμου και υπέρ του παρανοϊκού τους προέδρου. Κι αυτό αμή τι άλλο μας κάνει να ντρεπόμαστε και να λυπούμαστε για το κοινωνικό τους και πολιτιστικό τους επίπεδο, αν βέβαια έχουν. Αυτά τα ποσοστά ενθάρρυναν τον «πλανητάρχη» και απόκτησε θράσος βαρβάρου.

Ακόμα και σήμερα, που περνάμε σε άλλα προπαρασκευαστικά στάδια, οι Πολίτες πέραν του ατλαντικού ή ντρέπονται να πουν ότι έχουν μπλέξει μ' έναν άρρωστο και ανήθικο πρόεδρο ή φοβούνται ή την ήθελαν αυτήν τη δόξα για τη Χώρα τους, η οποία τους έχει μειώσει, ίσως, ανεπανόρθωτα. Ντρέπονται να δεχτούν την ντόπια τρομοκρατία στη χώρα τους, την οποία μετέτρεψαν σε διεθνή. Φοβούνται να αφουγκραστούν τις φωνές των φιλειρηνικών συμπολιτών τους προκειμένου να αποφύγουν τη δικτατορική βία και τον τρόμο. Σκιάζονται να φανούν πολιτισμένοι και να πουν όχι στον Πόλεμο (ο Πόλεμος στο Ιράκ δεν είναι ο τελευταίος) που εξωγήινα μιάσματα κάνουν και που κάποια στιγμή κι αυτούς θα κάψει. Προτίμησαν και προτιμούν τη σιγή ή την ενοχή βοηθώντας στο Παγκόσμιο έγκλημα. Εξακολουθούν να πιστεύουν στην «παντοδυναμία» του «κυρίου» τους, τον οποίο όταν τον ακούμε να «μιλά» περνά σύγκρυο στη ραχοκοκαλιά. Και η φωνή του μοιάζει να έρχεται από άλλον Πλανήτη.

Με την κήρυξη του Πολέμου, 29.03.2003 και με το τέλος 40 μέρες μετά, έδειξε την κόλαση που έφτιαξε στην Μέση Ανατολή, στην καρδιά της άνοιξης. Πρώτα κοινωνικά, οικονομικά αλλά και ηθικά θύματα οι Αμερικανοί Πολίτες που επέλεξαν την παραφροσύνη και το μένος για το έγκλημα του εντολοδόχου από το θεό πρόεδρό τους, των οποίων, η ενοχή τους είναι καμουφλαρισμένη από το σιωνοφασιστικό σύνδρομο. Εξού και ο συνεχώς αυξανόμενος διεθνής αντιαμερικανισμός, ο οποίος, σαν Έλληνες πάντα μας ανησυχούσε. Μια αποστροφή κι ένα μίσος ενάντια σ' έναν λαό δεν είναι πάντα η καλλίτερη λύση.

Στις 24 Ιανουαρίου του 2002 με άρθρο μας: «Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, οι Συνθήκες και ο Αντιαμερικανισμός» μεταξύ άλλων γράφαμε: Οι Έλληνες, εντός και εκτός της Ελλάδας, δεν διακατέχονται από αντιαμερικανισμό, σε ό,τι αφορά τους π ο λ ί τ ε ς της Μεγάλης Χώρας, αλλά ως προς τις κυβερνήσεις τους, είτε αυτές είναι δημοκρατικές, είτε είναι ρεπουμπλικανικές. Και με των δύο ειδών Αμερικανικών πολιτικών, ιδιαίτερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και πέρα, ο Πλανήτης δέχτηκε τις μεγαλύτερες πληγές και οι λαοί έζησαν και ζουν τις χειρότερες περιπέτειες και δυσβάσταχτα ανθρώπινα δεινά. Χώρες, όπως η δική μας, γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει Α μ ε ρ ι κ α ν ι κ ή π ο λ ι τ ι κ ή, τι σημαίνει, δηλαδή να είναι ο άλλος ανεβασμένος στο σβέρκο σου, να βογκάς και να λες ε, τι να κάνουμε. Και δεν είμαστε ο μόνος λαός που χαρακτηριζόμαστε από τα σύνδρομα του αντιαμερικανισμού. Είναι όλη η ανθρωπότητα». Όμως προέκυψε και δυστυχώς επιβεβαιωνόμαστε στις απόψεις μας.

Αυτό είχε συμβεί και στη Γερμανία του Χίτλερ. Ο λαός στο σύνολό του είχε αποβλακωθεί και φασιστοποιηθεί και λειτουργούσε σαν ρομπότ. Κι αυτός ο λαός των Γερμανών των 100 εκατομμυρίων, τότε, άφησε μια πληγή που θα χρειαστούν πολλές γενιές για να κλείσει. Σκεφτείτε, αν και πέρασαν πάνω από 70 χρόνια (για τους Γερμανούς), η πληγή υπάρχει. Η πληγή που άνοιξαν οι αμερικανοί γιαχβέδες θα κλείσει ποτέ άραγε; Οι κυβερνήσεις, αργά ή γρήγορα πέφτουν. Οι λαοί μένουν. Οι λαοί γίνονται κληρονόμοι και στα καλά και στα άσχημα. Οι αμερικανικός λαός, όπως μας τον παρουσιάσανε οι μετρήσεις των δικών τους ΜΜΕ, τι θα έχουν να μεταφέρουν στα παιδιά τους;

Ας μη θυμώνουν λοιπόν οι Αμερικανοί συνάνθρωποί μας, μεταξύ και ορισμένοι Έλληνες, απόδημοι και γηγενείς, όταν εναντιωνόμαστε στους σαχλοπολιτικούς τους και φίλους τους. Αυτό δεν λέγεται «αντιαμερικανισμός». Θα λέγονταν αν λέγαμε ναι στις απόψεις τους, τις οποίες ο σιωνοφασισμός παραμόρφωσε. Όμως ο Πόλεμος έχει το ίδιο πρόσωπο για όλους. Ενοχλεί και βλάπτει τον Κόσμο μας. Και η καταπολέμησή του γίνεται εκεί που γεννιέται. Στην κούνα του. Τι έκανε ο Αμερικανικός λαός στο σύνολό του; Πως μπορεί να μιλά για Χώρα δημοκρατική, ευημερούσα και ειρηνική όταν δολοφονεί άλλους λαούς; Πώς να δικαιολογήσουμε τα ποσοστά που δημιούργησαν «σοκ και δέος» σ' έναν λαό; Ας γράψει επιτέλους κι αυτός ο λαός της μεγάλης Χώρας μια σελίδα στην Ιστορία που θα τον καθιστά, τουλάχιστον, φιλειρηνικό κι ας ανατρέψει τα θηρία που του αλλοιώνουν τη νοημοσύνη. Διότι, φίλοι Αμερικάνοι Πολίτες, ο Πόλεμος τώρα αρχίζει.

Ε.Ε.-Γερμανία, Μάης 04. 2003

www.fasoulas.de 
vaios@fasoulas.de 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 ΑΡΧΕΙΟ