η φωνή σου

η στήλη μας

   
Μετανάστης
Αδέσμευτο περιοδικό στο διαδίκτυο

Εκδίδεται από επιτροπή

metanastis@metanastis.com
 


Κι εσύ λαέ βασανισμένε πληρώνεις την αδιαφορία σου 
 

ΕΠΕΨ
Επιστολική Ψήφος

Λογοτεχνία της διασποράς  ΕΕΛΣΠΗ

Ελληνική Γλώσσα 

Οργανισμός 
 διεθνοποίησης
 Ελληνικής Γλώσσας
ΟΔΕΓ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

Ελληνική Μουσική

Τέχνη & Πολιτισμός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΜΑΥΡΑ-ΚΟΚΚΙΝΑ 

Ποίηση

Ενδιαφέροντες
Κόμβοι

Επιστολές

Αρχείο

 Ελληνικό Θέατρο
Βούπερταλ
Griechisches Theater
Wuppertal

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

 

 

  Κάποιοι πρέπει να ντρέπονται
Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης, Νέα Υόρκη, 30 Μαρτίου 2006

Από τότε που ο πρώτος Έλληνας πήρε τις στράτες της ξενιτιάς γρήγορα κατάλαβε πως η μόνη του δύναμη για να επιζήσει θα ήτανε ο ίδιος ο εαυτός του και τα όσα θα μπορούσε να καταφέρει μόνος του. Συνειδητοποίησε πως σε κανέναν δεν θα μπορούσε να στηριχθεί και από πουθενά δεν θα μπορούσε να περιμένει κάποια βοήθεια.

Κι' αυτά τα συμπεράσματα, μέσα από τα χρόνια που πέρασαν έφτασαν μέχρις εμάς, τους κάπως νεώτερους μετανάστες.

Στις διάφορες γωνιές της γης που βρεθήκαμε αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, αγωνιστήκαμε μόνοι μας να βρούμε τους δρόμους μας, να γίνουμε μια έντονη και τιμητική παρουσία στον τόπο που μας έριξε η μοίρα μας.

Κάπως έτσι τα είδε όλα αυτά και η Χριστίνα Τσαρδίκου, μια γιατρός στο Μπουένος ϋρες της Αργεντινής. Δεύτερης γενιάς μετανάστρια η Χριστίνα, όμως από μικρό παιδί είχε κλείσει μέσα στην ψυχή της την Ελλάδα. Κι' ενώ θα μπορούσε να απολαμβάνει τη ζωή της και τις ελεύθερες ώρες της με την οικογένειά της, η Χριστίνα τα διέθεσε όλα στην ιδέα της ξενιτεμένης Ελλάδας. Έβαλε σαν στόχο της να κάμει μια οικογένεια όλους τους Έλληνες της Νότιας Αμερικής. Δραστηριοποιήθηκε στην κοινότητα, στην εκκλησιά, στο σχολείο. Και πριν πέντε χρόνια έστησε τη δική της φωνή μέσα από ένα δίωρο εβδομαδιαίο ραδιοφωνικό πρόγραμμα με τον τίτλο «Αντάμωση». «...Όλο αυτό τον καιρό κατάλαβα πως η εκπομπή είχε και έχει έναν ιερό σκοπό...» μου γράφει σε ένα της γράμμα. «...έφερνε τους ξεχασμένους και χαμένους Έλληνες της επαρχίας σε μια συγκινητική επαφή με τις ρίζες τους...»

Και όλα πήγαιναν καλά μέχρι το 2002 όπου η οικονομική κρίση στην Αργεντινή ανάγκασε πολλούς από τους σπόνσορες της εκπομπής να διακόψουν την οικονομική τους βοήθεια. Και τα προβλήματα άρχισαν. «...πολλές φορές πληρώναμε από την τσέπη μας το ενοίκιο του σταθμού...» μου γράφει.

Από το σημείο αυτό και μετά αρχίζει ένας αγώνας ταχύτητας να βρεθούν τα χρήματα, 600 δολάρια το μήνα, για να μην κλείσει το πρόγραμμα.

Σύμφωνα με όσα μου γράφει ζήτησε την βοήθεια της ελληνικής Πρεσβείας στο Μπουένος ϋρες και πήρε μόνο ...πολλές ευχές. Η Μητρόπολη Νοτίου Αμερικής που εδρεύει στο Μπουένος ϋρες όχι μόνο δηλώνει οικονομική αδυναμία αλλά και τα προβλήματά της είναι τόσα που κινδυνεύει ακόμη και αυτή η θέση του Μητροπολίτη Ταράσιου. Ο πρόεδρος του ΣΑΕ Νοτίου Αμερικής κ. Καραβίας της δήλωσε πως «...το ΣΑΕ δεν βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις...» Το ίδιο της δήλωσε και ο πρόεδρος του ΣΑΕ Αμερικής κ. Χρ. Τομαράς. Και εδώ γεννάται η απορία την οποία πολλές φορές έχω διατυπώσει. Γιατί ιδρύθηκε το ΣΑΕ και σε τι χρησιμεύει στον απόδημο Έλληνα; Τελικά η Ελληνική Πολιτεία μήπως θα μπορούσε από τα εκατομμύρια δολάρια του ελληνικού λαού που χορηγεί ετησίως στο ΣΑΕ για να σιτίζονται τα παράσιτα, να περικόψει 600 δολάρια τον μήνα και να τα δίνει στην Χριστίνα Τσαρδίκου γιά να συνεχίσει να τραγουδάει την Ελλάδα της ξενιτιάς;

Όπως γράφω και στην αρχή, εμείς οι ξενιτεμένοι έχουμε καταλάβει, ξέρουμε και μας έχει γίνει συνείδηση ότι μόνοι μας θα πρέπει να αγωνιζόμαστε για να επιζήσουμε σαν Έλληνες και να μην χαθούμε. Και αυτό το έχουμε αποδείξει. Τα ελληνικά σχολεία της Αμερικής είναι έργο δικό μας. Από την πατρίδα μας δεν είδαμε ούτε ένα τούβλο. Οι εκκλησίες μας είναι έργο των δικών μας ανθρώπων και έγιναν από το υστέρημά τους. Η πατρίδα δεν μας έστειλε ούτε ένα εικόνισμα. Μας στέλνει όμως κάθε τόσο τους βουλευτές της και τους υπουργούς της για να μας πουν πως «είναι περήφανοι για μας.» Και δεν ντρέπονται

Το ραδιοφωνικό πρόγραμμα της Χριστίνας Τσαρδίκου που έκλεισε πριν λίγες μέρες είναι μια μεγάλη απώλεια για τον ελληνισμό της ξενιτιάς. Είναι μια φωνή, μια δική μας φωνή που έπαψε να ακούγεται. Κάποιοι θα πρέπει να ντρέπονται γι' αυτό. Και εμείς θα τους κάνουμε να ντρέπονται ακόμη πιο πολύ διότι θα αγωνιστούμε ώστε η φωνή αυτή να ακουστεί και πάλι και να κάνει τους Έλληνες εκεί κάτω ευτυχισμένους. Να τους κάμει περήφανους. Να τους κρατήσει Έλληνες.

patrinos12@hotmail.com

 

 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος  γράφει ιστορία
ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει"
το μέλλον
George Orwell

   

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

ΑΡΧΕΙΟ

Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν
Νά είσαι καλά καί νά χαίρεσαι, οι θεοί δέ νά σού δίδουν ευτυχία. (Οδύσσεια Ω 402.)