Μάγειρας, 2.10.2006

Θέλουμε δεν θέλουμε μας προκαλούν τα γεγονότα και θα ήταν κοινωνική αμέλεια απέναντί στον εαυτό μας, αν δεν θα βρίσκαμε το χρόνο να τα σχολιάζουμε, από τη δική μας οπτική γωνία, έστω και περιληπτικά.
Η προσπάθεια αυτή των συνειδητών, καλοθελητών πολιτών, όσο μικρή κι αν φαίνεται ξεχωριστά, με τις αμέτρητες ιστοσελίδες τους, σ΄ ολόκληρο τον πλανήτη, γονιμοποιούν τη σκέψη εκατομμυρίων αναγνωστών και παίζουν πάγιο ιστορικό ρόλο, όσον αφορά τη διαμόρφωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Αυτή η δραστηριότητά τους όμως στο χώρο της ελεύθερης σκέψης, άρχισε να βασανίζει εκείνους που τα θέλουν όλα δικά τους και τα σκυλιά δεμένα. Την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου του 2006 ο υπουργός Εσωτερικών της συμμαχικής κυβέρνησης της ΟΔτΓ. Wolfgang Schäuble, μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση,(εντολή ), γερακιών των ΗΠΑ να πάει εκεί και να συζητήσει το θέμα για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Που σύμφωνά με το νέο «Μπουσικό» ορισμό: τρομοκράτης είναι οποιοσδήποτε που δεν συμφωνεί με τη γνώμη του Bush.

Κοντά στις άλλες από μια σειρά τραγελαφικές, ταπεινωτικές συμφωνίες που υπογράφτηκαν στο ταξίδι του αυτό και που αντιτίθενται στο ελεύθερο, δημοκρατικό πνεύμα, που θέλει να πρεσβεύει τόσο η Β. Αμερική, όσο και η ΕΕ. Είναι και μια που προβλέπει την ίδρυση κοινής ειδικής ομάδας που θα παρακολουθεί τη δραστηριότητα των «τρομοκρατών» στο διαδίκτυο.

Τα γνωστά κατάπτυστα κατασταλτικά μέτρα που πάρθηκαν στις ΗΠΑ, λύνουν τα χέρια της CIA να βασανίζει νόμιμα όποιον θεωρεί ύποπτο. Στην ουσία έχει επιβληθεί «δημοκρατική» δικτατορία. Χωρίς υπερβολές έχουμε επανεμφάνιση του Ναζισμού και οι πολιτικοί της Δύσης έχουν πάρει την πρωτιά από τους δερματοφορεμένους γουλικέφαλους ταραξίες της εξτρεμιστικής δεξιάς. Και δεν αποκλείεται στο κοντινό μέλλον να τους χρησιμοποιήσουν για προτεριανούς προστάτες.

Ψέματα είπε ο Πρόεδρος Bush ότι η Αλ Κάιντα ήταν εκείνη που τίναξε στον αέρα τοTrate Center της Ν. Υόρκης. Ψέματα είπε ότι ο Saddam Husein είχε προγράμματα για την άμεση κατασκευή ατομικής βόμβας. Ψέματα είπε ότι έκανε τον πόλεμο για να φέρει τη Δημοκρατία στο Ιράκ. Υποκρινότανε χυδαία όταν έλεγε «δεν είχαμε καμία ιδέα από τα βασανιστήρια στο Ιράκ». Ψέματα έλεγε ότι η CIA δεν έχει «μυστικές» φυλακές έξω από τις ΗΠΑ.

Μπαίνει το ερωτηματικό.:Που οφείλεται αυτή η απραξία των λαών, μέχρι αναισθησίας; Που είναι η ιντελιγκέντσια, ο κόσμος των διανοουμένων, οι στρατιές των φιλοσόφων; Η σπουδάζουσα και η εργαζόμενη νεολαία; Η εργατική τάξη που προασπίζεται τις ατομικές ελευθερίες του πολίτη και οι εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους; Γιατί δεν βομβαρδίζουν τις στήλες των εφημερίδων με άρθρα διαμαρτυρίας. Γιατί δεν κατεβαίνουν σε μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας;

Οι ορθολογιστικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα βγαίνουν κι αυτές από τα ίδια τα γεγονότα που βγαίνουν και οι ερωτήσεις. Μαζί με τις συμπαντικές δυνάμεις, διαστέλλονται και συστέλλονται και οι κοινωνικές δυνάμεις. Λόγο των μη συναφών κοινωνικών διαστολών που αναγκαστικά πιέζουν προς την παγκοσμιοποίηση, δημιουργούνται δυσανάλογες κοινωνικές συγκυρίες. Γεγονός που εκφράζεται πρακτικά στην πολιτικοοικονομική, πολιτισμική και θρησκευτική διαφορετικότητα. Και όλα αυτά δημιουργούν μια κρίσιμη ιστορική περίοδο. Αφού δεν πρόκειται για μια γαλλική ή οχτωβριανή επανάσταση, μ΄ ένα συγκεκριμένο στόχο την απαλλαγή από την τυραννία.

Η σημερινή κοινωνικοπολιτική διηπειρωτική, διαπλανητική διαστολή, ντομινοειδή «παγκοσμιοποίηση», ή μεταβατική επανάσταση, δεν έχει έναν συγκεκριμένο κοινωνικό στόχο, που να βασίζεται σε συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία.

Σ΄ ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, χωρίς διαιτητές, που είναι προορισμένο για δύο ομάδες, έχουν μπει αναγκαστικά πολλές ομάδες μαζί και η κάθε μια προσπαθεί μ΄ όλα τα μέσα να βάλει το δικό της τέρμα. Οι κερδισμένοι της ιστορικής αυτής περιόδου είναι οι τζογαδόροι του διεθνούς χρηματιστηρίου με θύματα τους ανίδεους μικροεπενδυτές, τους παίκτες. Όλοι οι άλλοι είναι παθητικοί θεατές του φαινομένου. Έτσι και οι πιο απληροφόρητοι και κοντόφθαλμοι, βλέποντας αυτό το διεθνές πλιάτσικο, καλυμμένο με το μανδύα του μη νοητού Νεοφιλελευθερισμού, αρχίζουν σιγά, σιγά να διαισθάνονται το απώτερο μέλλον και που δεν είναι άλλο από έναν παγκόσμιο ξεσηκωμό.

Ζούμε δηλαδή τη σχετική νηνεμία λίγο πριν αρχίσει η θύελλα. Στις κρίσιμες αυτές περίοδες, οι πολιτικοί ιθύνοντες έχουν χάσει και τα αυγά και τα καλάθια. Στην ουσία, πανικοβλημένοι, δεν έχουν τίποτε να πουν στους εκλογείς εκτός από ανεδαφικούς προλόγους και οργανωμένα ψέματα. Αφού το κεφάλαιο έχει αποκτήσει δική του δυναμική και κινείται ανεξέλεγκτο από κάθε θεσμοθετημένη αρχή, όσο έντιμη και να είναι αυτή. Έχει γίνει οδοστρωτήρας χωρίς σύνορα και ισοπεδώνει πολιτισμούς και θρησκείες. Στην ουσία λειτουργεί ο νόμος του Μαμωνά, έχει επιβληθεί η ύλη πάνω στο πνεύμα. Γεγονός που προκαλεί την αλυσιδωτή αντίδραση, ιδιαίτερα των θρησκευτικών χώρων, αρχής γενομένης από τις καρικατούρες του Μωάμεθ, τις νεώτερες θέσεις του Πάπα της Καθολικής Εκκλησίας. Όπως η διαγραφή από το εκπολιτιστικό πρόγραμμα της Όπερας του Βερολίνου «Ιδομενέα» του Μότσαρτ.

Η Ασία αντρώνεται οικονομικά. Οι Κινέζοι έχουν την πρωτιά, οι Ινδία τους σεκοντάρει. Οι Ρώσοι δεν έχασαν τον προσανατολισμό τους. Δεν αποκλείεται να ακολουθήσει η μαύρη Ήπειρος και να γίνει το νέο κέντρο επενδύσεων. Ταυτόχρονα το ελλειμματικό χρέος των ΗΠΑ αυξάνεται 600.000.000 δολάρια κάθε μέρα. Δεν υπάρχουν πλέον οικονομικοί μεσσίες για να μπορούν να δώσουν τοπικές λύσεις, αφού αυτό διαμορφώνεται από την ανεξέλεγκτη πορεία του κοσμοπολίτικου κεφαλαίου που δεν είναι ρατσιστικό. Στην ουσία όμως η ανεξέλεγκτη αυτή πορεία του κεφαλαίου, που έχει στόχο μόνο το κέρδος, αποσταθεροποιεί τις κοινωνίες που εγκαταλείπει, κι ας δημιουργεί νέες οικονομικές ανθίσεις, όπως στην Ταϊβάν και τη Ν. Κορέα.

Στις συνεχώς αποσταθεροποιούμενες οικονομικά και πολιτικά κοινωνίες ανήκουν και οι ΗΠΑ και δεν έχουν άλλη λύση από το να διεξάγουν πολέμους, που ο τρόπος και βαθμός της διεξαγωγής τους θα εξαρτηθεί από τις πολιτικές διεθνείς συγκυρίες. «Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται». Δεν πρέπει λοιπόν να θέτουμε ερωτηματικά γιατί ο Λαός των ΗΠΑ ακολουθεί μια πολεμοκάπηλη κλίκα πολιτικών και σε στιγμές μάλιστα που τον εκβιάζει. Ακριβώς επειδή δεν έχει άλλη διέξοδο να κρατήσει το κερδισμένο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, οικονομικό στάνταρτ. Παράλληλα, η ΕΕ μολονότι έχει ακόμη μεγάλο ποσοστό εξαγωγών, δεν ανήκει στο κερδοφόρο χώρο πλέον του κεφαλαίου του νεοφιλελευθερισμού. Έδαφος λοιπόν για ανάπτυξη του «Μπουσισμού»

Το «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε» του Καρλ Μαρξ τελικά βρήκε απήχηση στο «καπιταλιστές όλων των εθνών συγκεντρωθείτε»