«Αποχώρηση με αξιοπρέπεια σε στιγμή που ο ίδιος θα επιλέξει»
ΓNΩMH του Simon Jekins από τους Times στα Νέα

ΤΑ ΝΕΑ , 07/05/2005 , Σελ.: N23
Κωδικός άρθρου: A18232N232

«Ο Τόνι Μπλερ τάχθηκε στο πλευρό του Τζορτζ Μπους στο θέμα του πολέμου στο Ιράκ επειδή αναζητούσε κάτι που να μείνει στις σελίδες της Ιστορίας. Ήξερε πως η λαίδη Θάτσερ με τον πόλεμο ήταν που βρήκε τον ρυθμό και τη φωνή τής ηγεσίας της. Αλλά επέλεξε έναν σωστό πόλεμο, έναν γρήγορο, δίκαιο πόλεμο που μπορούσε να κερδιθεί, στα Φώκλαντ. Και μάλιστα τον αξιοποίησε εγχώρια, οικοδομώντας πολιτική υποστήριξη για τον στόχο κάθε σύγχρονου πρωθυπουργού, που είναι ένας αποτελεσματικός δημόσιος τομέας. Για το Κόσοβο, ακόμη και για το Αφγανιστάν, ο κ. Μπλερ θα μπορούσε να ισχυριστεί πως επέλεξε σωστά τους πολέμους. Το Ιράκ πήγαινε πολύ. H Ντάουνινγκ Στριτ, πέταξε υπερβολικά κοντά στον ήλιο του Λευκού Οίκου και έλειωσαν τα φτερά της. Το μνημείο του κ. Μπλερ είναι από άμμο και αίμα. Πρέπει να φύγει από το Ιράκ πολύ πριν φύγει από την Ντάουνινγκ Στριτ».

Η γνώμη του Simon Jekins δεν είναι δική του, γιατί αν ήταν έτσι, δεν θα ήταν δημοσιευμένη διεθνώς. Κι αν παρ΄ ελπίδα επέμεινε ότι όντως είναι δική του η δική μας γνώμη είναι ότι αυτή είναι άτοπη.

Στόχος του άρθρου είναι να βομβαρδίσει το υποσυνείδητο των τυχαίων αναγνωστών ότι οι πολιτικοί υπάρχουν ακόμη και μπορούν, κακές ή καλές, να παίρνουν δικές τους αποφάσεις, έτσι ούτως ώστε οι ψηφοφόροι να τολμούν να πηγαίνουν έως τις κάλπες και να ψηφίζουν όπως είναι τηλεκατευθυνόμενοι. Γιατί στο τέλος αν δεν θα πηγαίνει κανείς στις «στημένες» κάλπες να ψηφίζει. Η πολιτική θα μοιάζει σαν άδεια κασέτα του τάβλι χωρίς πούλια και ζάρια και οι παίκτες θα εκτεθούν.

Από πότε παίρνονται ατομικές πολιτικές αποφάσεις παγκοσμίου ολκής χωρίς την συγκατάθεση της Λέσχης του Μπίλντερμπεργκ, της Τριμερούς και της παγκόσμιας μαφίας των Επτά;

Η αλήθεια είναι ότι οι Λευκοί Αγγλοσάξονες Προτεστάντες τόσο με την πολιτική νίκη των συντηρητικών στις ΗΠΑ όσο και με την νίκη των προοδευτικών στην Αγγλία κατάφεραν να «νομιμοποιήσουν» τους νεοαποικιακούς τους πολέμους απέναντι στη διεθνή βουβή κοινή γνώμη, ταυτόχρονα δε να ισχυροποιήσουν τις θέσει τους απέναντι στο ρεβανσιστικό σιωνιστικό μέτωπο.

Μάγειρας, 07.05.05
metanastis@t-online.de