Ο Γερμανός καθηγητής Mathias Esche, από το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, στο βιβλίο του "Die Kommunistische Partei Griechenlands", το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας 1941-1949, με τον υπότιτλο «Μοντέρνες Μελέτες της Ιστορίας» γράφει.:

«Το ακατάπαυστο ενδιαφέρον της Μεγάλης Βρετανίας για την εξελικτική πολιτική πορεία της Πολωνίας, μετά την συντριβή του ξεσηκωμού των αντικομμουνιστικών δυνάμεων, στην Πολωνία, από τον προπορεύοντα Κόκκινο Στρατό της Σοβιετικής Ένωσης και τo θερμό επίσης ενδιαφέρον για το χώρο των Βαλκανίων. Αναγκάζουν τον Churchill, τέλη Σεπτεμβρίου 1944, να κάνει την πρόταση στην Σοβιετική εξουσία για μια συνάντηση.

Ο Στάλιν δέχτηκε την πρόταση του Churchill με μεγάλη προθυμία και τον κάλεσε αρχές του Οκτώβρη 1944 στη Μόσχα. Ο Roosevelt, που είχε προσκληθεί κι εκείνος να πάρει μέρος στη συνάντηση δεν μπόρεσε να παραβρεθεί λόγο των επικείμενων προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Ο Roosevelt που δεν έβλεπε με καλό μάτι την Αγγλοσοβιετική συνάντηση. Στο τηλεγράφημα του στις 5.10.1944 στον Στάλιν επί λέξη γράφει.

(Είμαι πεπεισμένος, μόνο εμείς οι τρεις, και μόνο εμείς οι τρεις, μπορούμε να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα που δεν έχουν ακόμη λυθεί).

Ταυτόχρονα για να επισημάνει την αμερικανική παρουσία στη συνάντηση εκείνη Ο Roosevelt διέταξε τον Πρέσβη των ΗΠΑ στη Μόσχα W.A.Harriman να παραβρεθεί στην συνάντηση εκείνη.»

Α -Ήταν πράγματι πολιτικο-ιδεολογικές οι διαφορές των δυο ανδρών; Πίστευε στ΄ αλήθεια ο Trotski στην εξαγωγή της επανάστασης;
Β -Ήταν πολιτικός πράκτορας και είχε εντολή να παρασύρει την νεογεννηθείσα Σοβιετική Ένωση σε απρόβλεπτες περιπέτειες με στόχο την συντριβή της;

Ας επιστρέψουμε όμως στη «Μυστική Συμφωνία της Μόσχας».

«Ο Churchill δεν απέρριψε την τηλεγραφική πρόταση του Roosevelt, αλλά επέμεινε, πέρα από την καθιερωμένη συμφωνία, που θα ήταν παρόν και ο Harriman να μιλήσουν με τον Στάλιν οι δυο, μόνοι τους. Δικαιολογώντας την προσπάθειά του, ότι τάχα από πείρα είναι αποδεδειγμένο τέτοιου είδους συζητήσεις είναι αποδοτικότερες. Και Στάλιν από τη μεριά του, που δεν έβλεπε με καλή διάθεση τη συνεχή παρουσία του Αμερικανού στις συζητήσεις, δεν είχε αντίρρηση.

Στις 9.10.1944 Συναντιόνται ο Churchill και Στάλιν στη Μόσχα. Το ίδιο βράδυ στο πρώτο γύρο της συζήτησης ο Churchill, όσον αφορούσε τα γεωπολιτικά συμφέροντα των δυο παρατάξεων, αναφερόμενος στη Νοτιοανατολική Ευρώπη κάνει απροκάλυπτα την πρόταση: ότι η Μεγάλη Βρετανία θα αναλάμβανε τον έλεγχο της Ελλάδας και η Σοβιετική Ένωση τον έλεγχο, κατά πλειονότητα, της Ρουμανίας. Καλύτερα όμως είναι, είπε να εξελιχθεί όλη η διαδικασία διπλωματικά και όχι με τη διεκδίκηση της μοιρασιάς ζωνών επιρροής. Έτσι για να μην ερεθίσουμε τους Αμερικάνους. Λίγο αργότερα θεώρησαν καλό να διαπραγματευτούν και τα συμφέροντα τους στη Ουγγαρία και την Γιουγκοσλαβία.

Σ΄ ένα μικρό διάλειμμα που έκαναν, ο Churchill άρχισε να κάνει πάνω σ΄ ένα χαρτί πρόχειρες σημειώσεις, σύμφωνα με το πνεύμα της συζήτησης που είχε προηγηθεί..».

Ρουμανία:
Ρωσία 90%, οι υπόλοιποι (Αγγλία και ΗΠΑ) 10%

Ελλάδα:
Μεγάλη Βρετανία 90% (Με τη συγκατάθεση της Αμερικής ), Ρωσία 10%

Γιουγκοσλαβία: 50% με 50%

Ουγγαρία: 50% με 50%

Βουλγαρία: Ρωσία 75%, οι άλλοι 25%

Ο Churchill σκούντησε το σημείωμα πάνω στο τραπέζι προς τη μεριά του Στάλιν.

Εκείνος έβγαλε από την τσέπη του ένα μελανό μολύβι και τράβηξε ένα σταυρό που σήμαινε ότι συμφωνάει. Η συμφωνία προωθήθηκε για τα περαιτέρω στο Υπουργείο Εξωτερικών με μόνο ντοκουμέντο το πρόχειρο σημείωμα..»

Έτσι, τόσο πρόχειρα και τόσο σύντομα είχε γίνει η μεγαλύτερη συμφωνία στην Ιστορία, που κράτησε, λόγο της συγκυρίας των δυνάμεων, πάνω από 50 χρόνια. Από τη συμφωνία αυτή δεν είχε ιδέα το ΚΚΕ και την αγνοεί και σήμερα ακόμη. Προφανώς το ΚΚΕ δεν έκανε πολιτικά λάθη αλλά οδηγήθηκε σαν αρνί στο σφαγείο όπως είχε αποφασιστεί στη μυστική συμφωνία της Μόσχας.

Αφού μετά από πένητα πέντε μέρες οι 'Αγγλοι μπήκαν στην Αθήνα, όπως είχε συμφωνηθεί στη Μόσχα, για να σφάξουν 17.500 πολίτες.

Το ΕΑΜ όμως που επηρέαζε μέχρι και τα 70% του ελληνικού λαού είχε μεν χτυπηθεί αλλά έλεγχε την κατάσταση.

Τότε οδηγήθηκε κάτω από τη πίεση της σοβιετικής προδομένης διπλωματίας στη Βάρκιζα και τους πήραν τα όπλα. Αυτό όμως δεν σήμαινε και την πολιτική διάλυση του ΕΑΜ που συνέχιζε να παραμένει η τρανταχτή πολιτική πλειοψηφία της χώρας.

Πράγμα που το κατάφερε

Η δολοφονία του 'Αρη έγινε με τη συνεργία της ηγεσίας του ΚΚΕ.

Ερωτηματικό μένει το αν ο Νίκος Ζαχαριάδης γνώριζε ότι θυσίαζε ένα κίνημα στο βωμό κάποιου «διεθνισμού», γιατί έτσι το ήθελε η ανώτατη εξουσία, ή δεν είχε ούτε καν ιδέα από την προδοσία και εκτελούσε εντολές για κάτι το καλύτερο.

Αν προσπαθήσει κανείς να βγάλει συμπεράσματα από το τέλος της ζωής του, πως πέθανε, ή δολοφονήθηκε στην εξορία. Μάλλον εκ των υστέρων είχε μάθει ότι η νομενκλατούρα της ΕΣΣΔ τον είχε οδηγήσει σε πλάνη. για λόγους ασφαλείας, μη τυχών και μιλήσει τον απομόνωσαν στη Σιβηρία.

Πάντως εκείνο που έμεινε είναι η «Ρωμιοσύνη»
«Μπήκαν στα σίδερα και στη φωτιά, κουβέντιασαν με τα λιθάρια,
κεράσανε ρακί στο θάνατο στο καύκαλο του παπουλή τους.»

metanastis@t-online.de