Ο πολιτικός δεν μπορεί να έχει δική το προσωπικότητα. Ο χώρος που ζει και απασχολείται δεν του ανήκει.

Η αναγκαιότητα της ύπαρξής του δεν έγκειται όσον αφορά το είδος των προβλημάτων που του ανατίθενται να φροντίσει για τη λύση τους.

Είναι σαν το ηθοποιό που αναλαμβάνει το ρόλο να αναπαραστήσει κάποιο άτομο ή να ενσωματώσει μια συγκεκριμένη κατάσταση, με τα οποία το ίδιο το άτομο δεν έχει καμία σχέση.

Προφανώς η προσωπικότητα του πολιτικού είναι δανεισμένη, πληθωρική προς τα έξω και σίγουρα χωρίς περιεχόμενο. Υπάρχουν όμως και πράγματα που είναι χωρίς περιεχόμενο κι όμως είναι χρήσιμα για τον άνθρωπο. Όπως το μηδενικό στα μαθηματικά ενώ δεν έχει δικό του περιεχόμενο, χωρίς όμως μηδενικό δεν μπορούν να υπάρξουν τα μαθηματικά. 'Αρα οι πολιτικοί είναι τα μηδενικά της κοινωνίας με τα οποία λύνονται τα προβλήματά της στο βαθμό που λύνονται.

Μηδενική λοιπόν η προσωπική αξία των πολιτικών.

Γι αυτό να μην παραξενευόμαστε καθόλου με τα ευτράπελα των πολιτικών που λένε και ξελένε και δεν ξέρουν τι λένε. Αφού στην πολιτική δύο συν δύο κάνουν πέντε.

Για ποιον πολεμάει το ΝΑΤΟ στον Αφγανιστάν;
Δεν ήταν κρατική τρομοκρατία η πρόσφατη ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του Λιβάνου;

Πριν από πέντε χρόνια στις 11 του Σεπτέμβρη ανατινάχτηκαν στον αέρα οι δίδυμοι πύργοι της Νέας Υόρκης κάτω από μυστηριώδεις, ανεξήγητες μέχρι σήμερα συνθήκες, παίρνοντας μαζί τους τις ψυχές δύο χιλιάδων και μερικών εκατοντάδων ανίδεων πολιτών που βρισκόντουσαν την καταστροφική μέρα εκεί.

Κατά διαβολική σύμπτωση σώθηκαν όλοι οι Εβραίοι που δεν είχαν πάει εκεί στην καθημερινή τους εργασία να εργαστούν.

Η πρωτοφανής εκείνη τρομοκρατική ενέργεια που συγκλόνισε την υδρόγειο αποδόθηκε σε μια ισλαμιστική ομάδα τρομοκρατών. Που ως φαίνεται κατά ένα τρόπο συνέπραξε. Αφού όπως διαπιστώθηκε η MOSSAD ήταν γνώστης της ενέργειας αλλά δεν ενημέρωσε την CIA.

Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του Φαντομά που ακούει στο όνομα Bin Laden σε βιντεοταινία που είδε το φως της δημοσιότητας λίγες μέρες μετά το αποτρόπαιο έγκλημα:«Στόχος μας δεν ήταν η ολική καταστροφή των οικημάτων παρά μόνο να καταστρέψουμε δύο ορόφους...»

Κι όμως, κατά ανεξήγητο τρόπο, αυτά κάηκαν συθέμελα και η ενέργεια θεωρήθηκε ανοικτή επίθεση κατά των ΗΠΑ. Αιτιατό που χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ να επιτεθούν στο ισλαμικό-πετρέλαιο...

Μολαταύτα που το μέρος της καταστροφής ονομάστηκε «χώρος μηδέν» και θα έμενε κενός για να θυμίζει το βαθμό της βαρβαρότητας των δραστών. Σήμερα ανυψώνονται με ταχύ ρυθμό τα πιο ψηλά κτίσματα του κόσμου.

Τα συντρίμμια της καταστροφής απομακρύνθηκαν σε χρόνο ρεκόρ μαζί με τα πτώματα των εκατοντάδων νεκρών, οικείοι των οποίων δικαίως διαμαρτύρονται σήμερα χωρίς βέβαια να εισακουστούν στο ερώτημα.: «Που είναι οι νεκροί μας»;

Μετά πέντε χρόνια στις ψυχές όλων μας διαιωνίζεται ο φόβος κάποιας τρομοκρατικής ενέργειας που απειλή σε μια άγνωστη στιγμή, σε κάποιο απροσδιόριστο τόπο να κόψει το νήμα της ζωής μας.

Τελικά όμως, ο φόβος αυτός μας αφήνει αδιάφορους, αφού μας έχουν ναρκώσει με ψυχολογική ψυχρολουσία, που μας οδηγεί σε πεπλανημένη απραξία, έτσι που να μην αντιδρούμε μπροστά στα συνεχώς αυξανόμενα «αντιτρομοκρατικά μέτρα» και να μένουμε θύματα στο γάντζο της αρρωστημένης μας πλέον φαντασίας. Να επηρεαζόμαστε περισσότερο από θρησκευτικές πεποιθήσεις, τη μαγεία, τις προκαταλήψεις και να προσπαθούμε να βρούμε λύση για τα καθημερινά μας προβλήματα μέσα σε υπερφυσικά φαινόμενα.

Έτσι όταν το μυαλό μας πλέον δεν θα συμφωνάει με το στομάχι μας και θα αναγκαστούμε, στο χώρο της άνευ ιδεολογίας κόσμο, που πλαταίνει, να ενεργοποιηθούμε, να διαμαρτυρηθούμε για την κατάντια μας. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τα αδυσώπητα σκληρά μέτρα «ελέγχου της τρομοκρατίας» και ως τοιούτους θα μας τιμωράνε κι ας μην είμαστε ισλαμιστές και οποιασδήποτε ράτσας εξτρεμιστές.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2006, όταν θ΄ ακούσεις να κτυπούνε πένθιμα οι καμπάνες για τους αδικοχαμένους, άφησε το μυαλό σου να κοπιάσει να βγάλει λογικό συμπέρασμα το πώς λειτουργεί ο κόσμος με τους αόρατους μηχανισμούς του.

'Αλλο είναι να έχεις πεθάνει και να μην υπάρχεις κι άλλο να είσαι ζωντανός νεκρός.