Όταν, το ηγετικό στέλεχος της σημερινής αριστερής συμμαχίας της Ομόσπονδης Γερμανίας, Oscar Lafontaine, είχε παραιτηθεί από τη θέση του υπουργού Οικονομικών της τότε κυβέρνησης του SPD και το αξίωμα του Βουλευτού στο κόμμα που ανήκε. Τόσο από τη μεριά του κατευθυνόμενου Τύπου, όσο και από τον ελεγχόμενο μηχανισμό του κόμματός του, έγιναν ανεπιτυχείς προσπάθειες να τον παρουσιάσουν, ότι τάχα ήταν πολιτικός ρίψασπις.

Ο γράφων είχε δημοσιεύσει τότε ένα άρθρο, με τίτλο: «Η μεταλαφοντενική εποχή», προδιαγράφοντας την πολιτικοκοινωνική ανακατανομή, όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα.

Αφού από τη μέρα της αποχώρησης του Lafontaine, στη βάση του κόμματος είχε αρχίσει διερευνητική συζήτηση, γεγονός που θα διαμόρφωνε μια νέα κατάσταση πολιτικών ανακατατάξεων.

Επιβεβαίωση, ότι ο Lafontaine όχι μόνο δεν ήταν πολιτικός ρίψασπις, αλλά ήταν ο μόνος τολμηρός πολιτικός της εποχής, ο οποίος σήκωσε μπαϊράκι κατά του ασύδοτου Νεοφιλελευθερισμού, της ρουλέτας της ιδιωτικοποίησης, με το σύνθημα: «πάρτε τα όλα από τους ανίδεους».

Η πρώτη μεγάλη μερίδα των πολιτικά διαμαρτυρομένων μέσα στο κόμμα του SPD ήταν εκείνη που αποτέλεσε την πλατειά πλατφόρμα των Πρασίνων. Η δεύτερη ήταν η Ενωμένη Αριστερά και η τρίτη εκείνη που προσπάθησε με την ψήφο των περισσοτέρων μελών του, σύμφωνα με το καταστατικό, να αναλάβει τον πολιτικό έλεγχο του μηχανισμού του κόμματος, γεγονός που ανάγκασε τον πρόεδρο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) Franz Müntefering, να προβεί στην αναπάντεχη παραίτησή του, σε μια κρίσιμη πολιτική περίοδο της χώρας, αφού η εκλογή του προταθέντος από τον ίδιο Γραμματέα του κόμματος είχε καταλήξει σε φιάσκο.

Μετά από τον πολιτικό σεισμό στο κόμμα του SPD, τέθηκαν σε κίνηση όλοι οι ορατοί και αόρατοι μηχανισμοί του κατεστημένου, δημοκρατικού κατά τα άλλα πολιτικού συστήματος. Εξαφάνισαν την εκλεγείσα, από την πλειοψηφία του κόμματος, γραμματέα, από την κεκτημένη θέση. Και χωρίς να ρωτήσουν κανέναν στην βάση, μόνο με απόφαση της κατευθυνόμενης και επιλεγμένης κλίκας προωθήθηκε στη χηρεμένη θέση της προεδρίας του κόμματος, «κάποιος» Platzek.

Όπως διαβάσαμε την πανηγυρική δημοσίευση του κατευθυνόμενου Τύπου στις 15.11.2005. Ο προταθείς υποψήφιος, τώρα που λειτούργησε η κομματική ταγή, εξελέγη από τις αντιπροσωπείες στο συνέδριο του κόμματος στην Karlsruhe, με το ποσοστό των 99 τοις εκατό. Ποσοστό που σαρώνει κάθε ολοκληρωτικό σύστημα και τύφλα να έχει η δικτατορία του προλεταριάτου. Καθοδόν στην παγκοσμιοποίηση, η δημοκρατία έχει γίνει μια συνέχεια της αόρατης δικτατορίας του κοσμοπολίτικου κεφαλαίου, έτσι να μπορεί να σφάζει πότε με το βαμβάκι και πότε με το γιαταγάνι.

Ο σημερινός ιδιωτικός διοικητικός μηχανισμός του νεοφιλελευθερισμού (λίγο πριν κρατικός) που είναι στηριγμένος στην καλυμμένη βία, δεν δίστασε στη Γαλλία να ανοίξει τα ντουλάπια των νόμων της έκτακτης ανάγκης για να εκτονώσει μάζες της κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Η Δημοκρατία, που γεννήθηκε στην Αθήνα και γαλουχήθηκε στο πορνείο της Ασπασίας, παρουσία του Πρωταγόρα, του Πλάτωνα, του Αριστοφάνη, του Σωκράτη, του 'Ανυτου, κατήγορου του τελευταίου, που τον ανάγκασε με απόφαση της Ηλιαίας να πιει το κώνειο, δεν παύει και στις μέρες μας να πορνεύεται.

Η Ασπασία, χήρα πλέον του Περικλή, η ίδια η σ΄ ένα γράμμα της στον Πρόδικο, στην Κέα, που το γράφει αμέσως μετά την καταδίκη του Σωκράτη σε θάνατο, λέει.: «Ήταν αναγκαίο να γυρίσουμε σελίδα σε αυτό το τόσο μαύρο κεφάλαιο της ιστορίας μας» και ονομάζει «Μαύρο κεφάλαιο» τον «χρυσό αιώνα του Περικλή» δίπλα στον οποίο αγωνίστηκε να χειραφετήσει τη γυναίκα.

Εξήντα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ευρωπαϊκοί λαοί, εκτός τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, δεν ενεπλάκησαν σε πολέμους. Η οικονομία, ιδιαίτερα στη δυτική Ευρώπη, με τη συμμετοχή των «Γασταρμπαϊτερ», αναπτύχθηκε ραγδαία και δεν θα ήταν άδικο, αν η εποχή αυτή ονομαζόταν «χρυσή».

Αυτό όπως δεν σημαίνει ότι όλα πήγαν καλά στο παρελθών και δεν έχουμε να διορθώσουμε τίποτα στο παρόν.

Δεν είναι η πρώτη φορά και ούτε θα είναι η τελευταία έκλυση πολιτικής ηθικής, όσο θα υπάρχουν ανθρώπινες κοινωνίες. Η αναζήτηση όμως της καθημερινής λανθάνουσας γνώσης είναι επιβεβλημένη κοινωνικοπολιτική αναγκαιότητα.

metanastis@t-online.de