η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Κάθε απόπειρα διαδοχής άρχιζε και κατέληγε στη διαπλοκή
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*

Κάθε απόπειρα διαδοχής στο ΠΑ.ΣΟ.Κ λόγω του ότι δεν αναπτύσσονταν στο εσωτερικό του κόμματος, στα πλαίσια μιας εσωτερικής δημοκρατικής διαλεκτικής αλλά έξωθεν, από εξωθεσμικές δυνάμεις άρχιζε και κατέληγε στην διαπλοκή και τα σκάνδαλα που απονομιμοποίησαν ηθικά αυτήν την πολιτική έκφραση της Δημοκρατικής παράταξης.
Αυτό έγινε την δεκαετία του '80 με την υπόθεση Κοσκωτά, αυτό έγινε μετά με τον ψευτoεκσυγχρονισμό. Ο τελευταίος δεν υπήρξε ως εσωτερικό ρεύμα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ, επεβλήθη από τα έξω. Ήταν εξωγενές μόρφωμα στην γέννηση του. Είναι πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο μου**, γι' αυτά και δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο που να το χαρακτηρίζει μια επιστημονική και πολιτική σοβαρότητα.
Στο φαινόμενο του εγχώριου ψευτοεκσυγχρονισμού έχουμε ορισμένες παγκόσμιες πρωτοτυπίες. Ποτέ αυτές οι ετερόκλητες ομάδες, ο κεντρικός εκφραστής τους, δεν είπαν τι είναι εκσυγχρονισμός. Δεν είπαν και δεν έκαναν τίποτε εκσυγχρονιστικό. Αυτό που λένε τα βιβλία κοινωνιολογίας. Γιατί απλά δεν ήξεραν και δεν νομίζω ότι τους απασχολούσε πολύ. Όταν παρ' όλη την πολιτική ευγένειά μου τους έλεγα ότι λένε αρλούμπες, έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεις καριερίστες, γραφειοκράτες, όλες οι πτέρυγες, οι φύλακες και ο οικοδεσπότης τους σιωπούσαν. Ποτέ δεν υπήρξε διάλογος. Είχαμε ένα βουβό ψευτοεκσυγχρονισμό στο εσωτερικό του κόμματος και φλύαρη κενότητα στα διαπλοκόμενα μέσα. Επόμενο ήταν, εκτός των άλλων, να καταγραφούν και ως ένα φαινόμενο πολιτιστικού ιμπεριαλισμού, ως επαρχιωτισμός της σκέψης μη-σκέψης. Ιδρυτική φράση αυτού του χαρακτήρα του ήταν, ότι πρέπει "να κόψουμε τις ελιές" και η ελαφριά εκδοχή του, ότι "πρέπει να μιλάμε Αγγλικά". Η συνέχεια τους, η εχθρότητά τους προς τον τόπο, την πολιτισμική και παραγωγική κληρονομιά, την παράδοση, την πατρίδα. Γι' αυτό διέλυσαν τόσοι παραδοσιακοί κλάδοι της οικονομίας, όχι μόνον ο αγροτικός, που άλλες χώρες τους ανανέωσαν δυναμικά. Δεν κατανοούσαν ότι το παραδοσιακό επιστρέφει σήμερα με νέες μορφές ως σύγχρονο. Ότι για να σταθείς στην Παγκοσμιοποίηση χρειάζεται μια ισχυρή ταυτότητα του τοπικού, του περιφερειακού, ένα σύστημα-χώρα, σύστημα-Ελλάδα. Αυτό που ονομάσαμε ΠΑΝΤΟΠΟΣ. Αλλά αυτοί από την κορυφή μέχρι την βάση τους δεν ενδιαφέρονταν γι' αυτά τα πράγματα. Ήταν άλλες οι προσδοκίες, οι στόχοι, οι στερήσεις και τα πάθη τους. Επρόκειτο για την φάση της γενετικής παραμόρφωσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είχαν προηγηθεί άλλες.

*Απόσπασμα από συνέντευξή του στο Βόλο 14-05-2003.
**ΙΔΕΕΣ-ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΑΣΟΚ 1974-1998

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 ΑΡΧΕΙΟ