Από τον Επιτάφιο του Περικλή, που
σημαίνει: να ασχολούμαστε με το
ωραίο χωρίς να το παρακάνουμε, επίσης
να φιλοσοφούμε χωρίς να φτάνουμε στα
άκρα και στη μαλθακότητα.
Στις 03.03.2007
πήρα μέρος ως μέλος στη Γενική
Συνέλευση της Ελληνικής Κοινότητας
στο Ντύσσελντορφ που συνήλθε στο
εστιατόριο Atrium,
Bertha-Von-Suttner-Platz 1.
Δεν άνοιξα βέβαια
σχεδόν καθόλου το στόμα μου στο χώρο
της συνέλευσης, μια που κανείς δεν
άκουγε τι έλεγε ο άλλος, αφού ποτέ
δεν μιλούσαν λιγότεροι από τρεις και
τέσσερις συγχρόνως. Τραυματισμένος
από την κατάντια και το μασκαραλίκι,
των ολίγων από τους παρόντες, που
πέντε ολόκληρες ώρες μέσα στην
αίθουσα, φιλοσοφούσαν με περισσή
«μαλακία» και ούτε καν το καλό
είχαν κατά νουν. Θεώρησα καθήκον και
κοινωνική μου ευθύνη να περιγράψω
την φανατική κατάντια τους. Μεγάλες
και δύσκολες είναι οι ευθύνες σε μια
πολιτική συγκέντρωση όπου οι λίγοι
αποφασίζουν για τη τύχη των πολλών,
άλλο τόσο η ευθύνη εκείνων που
θέλουν να παρουσιάσουν τα μαύρα άσπρα
με τη γραφίδα τους.
Η κατάσταση του
χάους απαιτούσε μεγάλη ωριμότητα
κρίσης του ατόμου που την
παρακολουθούσε και γνώση από πολλές
επιστήμες να μπορεί να κάνει χρήση
της στυγνής λογικής για να μην
αδικήσει κανέναν, αφού όλοι είχαν
σύμφωνα με τις διαφωνίες τους και το
δίκιο με το μέρος τους. Ένα δίκιο
χωρίς κανένα περιεχόμενο, αφού το
θέμα που τους απασχολούσε, ολόκληρο
το χρονικό διάστημα, και
διαπληκτιζόντουσαν περιοριζόταν σε
προσωπικές διαφορές.
Το σύνολο της
γενικής συνέλευσης έφτανε τον αριθμό
47 έναντι των δεκαπέντε περίπου
χιλιάδων Ελλήνων που βρίσκονται στην
πόλη Ντύσσελντορφ. Αν και δυναμικά
προσπαθούσα να ξεκαθαρίσω και να ξεδιαλύνω
τις απόψεις μου για μια δικαιότερη
κρίση, δεν μου γινόταν όμως νοητό,
αν αυτή η αλληλοσυγκρουόμενη μειοψηφία,
με φανατικές ιδεολογίες, έξω από
κάθε τρέχουσα πραγματικότητα
αποτελούσε και ήταν η ελίτ της
πλειοψηφίας, είχε κοινωνικό «Γνώθι
σ΄ εαυτόν» ή αποτελούσε το άχρηστο
κατακάθι της. Πάντως κανείς δεν
αντιλαμβανόταν τα νοητικά κύματα των
σκέψεων μου και έμενα έξω του στόχου
βολής των διαπληκτισμών. Φυσικά και
δεν είχα την απατηλή εντύπωση πως τα
προβλήματα μπορούσαν να λύνονται με
φιλοσοφικό σκεπτικισμό. Σαν
κοινωνικός άνθρωπος και με ενδιαφέρον
για τα κοινά προβλήματα δεν είχα πάει
ως απλός παρατηρητής. Είχα πάρει
μαζί μου και μια πρόταση, απόφαση
της Επιτροπής Πρωτοβουλίας Επιστολικής
Ψήφου-ΕΠΕΨ- την οποία και
παρέδωσα στο προεδρείο που είχε
εκλεγεί μεν, αλλά η «πλειοψηφία» την
αμφισβητούσε. Ζήτησα ταυτόχρονα να μπει
στην ημερήσια διάταξη και να τεθεί
στην κρίση της Γενικής Συνέλευσης
προς ψηφοφορία.
«Πρόταση για ψ
ή φ ι σ μ α
Η Γενική Συνέλευση
της Ελληνικής Κοινότητας στο Ντύσσελντορφ
που συνήλθε στο εστιατόριο Atrium,
Bertha-Von-Suttner-Platz 1 χαιρετίζει
τη δήλωση του Πρωθυπουργού της χώρας
κυρίου Κώστα Καραμανλή, όσον
αφορά τη δυνατότητα χρήσης της επιστολικής
ψήφου των Ελληνίδων και Ελλήνων Ψηφοφόρων
στις εθνικές βουλευτικές εκλογές της
χώρας. Ταυτόχρονα απευθύνεται σε όλα
τα κόμματα της χώρας να ψηφίσουν το
συγκεκριμένο νόμο.
Δεν συμφωνεί όμως
με τον όρο «τις μεθεπόμενες
εκλογές». Ο Ελληνισμός της ΕΕ
είναι αναπόσπαστο πολιτικό κομμάτι
της και παίρνει μέρος στις εκάστοτε
εκλογές της χώρας. Λόγο των αποστάσεων
όμως μόνο ένας περιορισμένος αριθμός
παίρνει μέρος σ΄ αυτές.
Η Γενική Συνέλευση
της Κοινότητας των Ελλήνων στο Ντύσελντορφ
κάνει έκκληση σ΄ όλα τα κόμματα της
επικράτειας, στις αμέσως επόμενες
εκλογές να γίνει δεκτή η επιστολική
ψήφος.
Αν όχι, να αναλάβουν
την ευθύνη για την περάτωση των
εκλογών τα κατά τόπους Προξενεία,
όπως έγινε και στις Ευρωπαϊκές
εκλογές, έτσι που να μπορέσει επιτελούς
ο ελληνισμός στο χώρο της ΕΕ να πάρει
μέρος στις αμέσως επόμενες βουλευτικές
εκλογές της χώρας χωρίς ταλαιπωρία
και μεγάλα περιττά έξοδα».
Τελικά,
σκόπιμα, η παραπάνω η πρόταση
δεν τέθηκε στην κρίση της Γενικής
Συνέλευσης και παραπέμφθηκε βλακωδώς
στο αρχείο.
«Ποτέ δεν
επιθύμησα να γίνω αρεστός στους
πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να
μάθω τι αρέσει στους πολλούς·κι αφ'
ετέρου, τα όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν
μακριά από τη δική τους αντίληψη».
Επίκουρος:
(341 π.Χ. - 270 π.Χ.)
Μάγειρας,
04.03.2007