Εδώ στα ξένα όπου ζω
σαν μένω μοναχός μου
ξαναγυρίζω στα παλιά
κι αναπολώ το βιός μου

Έφυγ' αμούστακο παιδί
και τώρα τα μαλλιά μου
γκρίζα γενήκαν κ' αραιά
γέρασε κ' η καρδιά μου

Με ιταλούς πίνω κρασί
πίγκα με βραζιλιάνους
ουίσκυ κ' ούζο με γραικούς
γάλλους κ' αμερικάνους

Και κάπου κάπου στο χαρτί
οι σκέψεις μου πηδάνε
ελπίδες πόθοι και καϋμοί
που έρχονται και πάνε

Δημήτρης Φάββας
Labrador City, Φθινόπωρο 1985

15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1970

Ο χάρος ήλθε πάλι απόψε
και δεν μπορ' άλλο τίποτα να κάνω
πρέπει μαζύ του να παλαίψω
κ' ή να νικήσω ή να πεθάνω.

Όμως ο χάρος δεν πεθαίνει
και μέσες λύσες δεν χωράνε
θαρθεί μιά νύχτα πάλι πίσω
και θα μου πει καιρός να πάμε.

Και τότ' η σκέψη ελεύθερη θα μείνει
κι όπως κανένας δεν μπορεί να τη δαμάσει,
θα τριγυρνά μέχρι να βρεί τα χελιδόνια
για να τη φέρουνε στους τόπους π' έχει χάσει.

Κι άν κάποτε στη μέση του χειμώνα,
είν' ένα χελιδόνι πάνω στην ελιά
θάναι η ψυχή μου που έχει έλθει από τα ξένα
και δεν εχόρτασε να βλέπει τα παλιά

Δημήτρης Φάββας, 19.11.2005
Labrador City
Dimitri Favvas

dimitri.favvas@worldexperts.com