Γράφει ο Πολίτης,
Βάιος Φασούλας
Πόσο ωραία ακούγεται ό,τι
έχει σχέση με την Ευρώπη (Ε.Ε) και πόσο
πιο ωραία ακούγεται όταν μια Χώρα είναι
και μέλος αυτής της μεγάλης «οικογένειας;»
Και τι θυσίες δεν απαιτήθηκαν από όλους
τους λαούς της γενικά, φτωχούς και
πλούσιους, για να γίνει αυτή η Ε.Ε «γη
της επαγγελίας;» Και πόσο, άραγε, η
εμπειρία των λαών της, ανάμεσα στη
θεωρία και στην πράξη για την
πραγματοποίηση μιας ανθρώπινης
Ευρώπης, αναπτύχθηκε μ ό ν ο στον
θεωρητικό τομέα κι εκεί έμεινε σαν
απραγματοποίητο όνειρο και αθεράπευτα
ειμαρμένη;
Και πόσο τάχα δεν είναι
σίγουρο ότι πράγματι έχουμε μια
Ευρωπαϊκή «οικογένεια», οικογένεια που
στις φλέβες της αντί για αίμα τρέχει η
καταπίεση και η εκμετάλλευση έναντι
των λαών της; Και πόσο αντίστοιχα δεν
ανοίγουν τα λουριά των εργοδοτών -και
δε συμμαζεύεται από την όλο και πιο
στυγνή καταπίεση; Και πόσοι ηγέτες,
κυβερνήσεις, κόμματα μεταξύ και
προοδευτικών, όπως και η «ανανεωτική»
Αριστερά στην Ελλάδα, δεν συντάχτηκαν
στο πλευρό τού στεγνού κεφαλαίου αλλά
και των τελευταίων Πολέμων, με
φιλτραρισμένες εκσυγχρονιστικές
πολιτικές και δε βράχνιασαν να μας
παρουσιάζουν την «Παγκοσμιοποίηση»
στα μέτρα τα δικά τους; Πόσος θόρυβος
δεν έγινε για την περιβόητη «ελεύθερη»
αγορά, η οποία σαν Λερναία Ύδρα πλέον
επιτίθεται ξεδιάντροπα και απάνθρωπα
προς κάθε κατεύθυνση καταπίνοντας και
πνίγοντας τα πάντα στις αγορές των λαών;
Οι σημερινές κυβερνήσεις, σε
ό,τι αφορά την ευρωελληνική κοινωνία
και τους ταγούς της, πρέπει να τους το
αναγνωρίσουμε, ότι, ανάμεσα στη θεωρία
και στην πράξη, το δικό τους βάρος
πράγματι επικεντρώθηκε στην «πράξη»
την οποία υπηρέτησαν σαν δούλοι και
εξακολουθούν να υπηρετούν για τον
οικονομικό στραγγαλισμό των λαών και
την επικράτηση του Καπιταλισμού.
Και η θεωρία, που έμεινε σαν
μουχλιασμένο άχυρο για τους λαούς, τα
τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε
κοινωνικό «κρατήρα», ο οποίος στα βάθη
του, μαζί με όλα τα αντικοινωνικά
αποθέματα, έχει μαζέψει και τους
βιομηχάνους, εφοπλιστές
σιωνοτραπεζίτες και κάθε είδους «ευεργέτες»
όπου κάποια στιγμή θα τα τινάξει όλα
στην αποσαθρωμένη επιφάνεια της
Ευρώπης.
Ας μείνουμε λίγο στην
ευρωελληνική κοινωνία, στην Ελλάδα της
διαφθοράς και των σκανδάλων, μιας «ισχυρής»
Ελλάδας που έχει ξεπεράσει προ πολλού
την παλιά ψωροκώσταινα. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα αποτελεί το κλείσιμο της «ΣΙΣΣΕΡ
ΠΑΛΚΟ» και οι 500 εργαζόμενοι, αφού επί
δεκαετίες ξεζουμίστηκαν πετάχτηκαν
στο δρόμο. Βέβαια σε μεγάλο βαθμό αυτή
είναι συνταγή ευρωπαϊκή κι εμείς που
ζούμε στις κεντρικές Χώρες της Ε.Ε αυτά
τα έχουμε ζήσει εδώ και χρόνια κι από
ένα σημείο και μετά δεν μας εκπλήττουν.
Συνεπώς και το ελληνικό κεφάλαιο
πρέπει κι αυτό να λειτουργήσει
ευρωπαϊκά-αρπαχτικά.
Η μεταφορά της εν λόγω φίρμας
στη Βουλγαρία, σίγουρα αποτελεί μια «ευεργετική»
πράξη, αφού οι άνθρωποι εκεί θα πάρουν
έναν «μισθό» από 120 ευρώ!! αντί 30-50
δολάρια που έπαιρναν ως τώρα και αντί
να πληρώνουν τους Έλληνες εργαζόμενους
1100. Αν αυτό δεν είναι ευρωπαϊκή «πρόοδος»
τότε τι στην ευχή είναι; Οι βούλγαροι
εργαζόμενοι θα στραγγίσουν πιο πολύ
από τους Έλληνες, αλλά αυτοί οι
δύστυχοι, έχουν αποθέματα εργατικής
δύναμης χρόνια τώρα καταπιέζονταν από
τα σοσιαλιστικά συστήματα ευκαιρία
τώρα να φάνε από χέρια «ευεργετικά»
χέρια ευρωπαϊκά, χέρια γδαρτών
εκμεταλλευτών και να έχουμε πάντα κατά
νου ότι βρισκόμαστε στην ευρωπαϊκή «ελεύθερη»
αγορά.
Αυτή η «ελεύθερη» αγορά έχει
γίνει ο τάφος των εργαζόμενων λαών της
Ε.Ε κι αυτή την αγορά την χρωστάμε, όσο
αφορά την Ελλάδα, στις κυβερνήσεις των
μεγάλων κομμάτων και στους αριστερούς-ανδράποδα
υποστηριχτές της «Παγκοσμιοποίησης»
γενικότερα. Από κει και μετά ο
σημερινός υπουργός εργασίας,
εγκλωβισμένος θεληματικά ή μη στα
γρανάζια του κεφαλαίου, μέσα στις
σελίδες της σοσιαλιστικής πολιτικής
του, ας προσθέσει ένα ακόμα «επίτευγμα»
της κυβέρνησής του. Δήλωσε ο κ Ρέππας
ότι: «οι ομαδικές απολύσεις δεν είναι
αποδεκτό μέτρο και παρότρυνε τις
εμπλεκόμενες πλευρές να προχωρήσουν σε
διαβουλεύσεις για την αναζήτηση
βιώσιμης λύσης, βάσει του εργασιακού
νόμου». Ας είναι καλά ο κ. υπουργός και
το σοσιαλιστικό ασκέρι του που είχε το
θάρρος να παροτρύνει τις εμπλεκόμενες
πλευρές για βιώσιμη λύση και να μας
δείξει ακόμα μια φορά, μέσω
μεγαλοστομίας του την πραγματικά
αποσαθρωμένη εργατική πολιτική του.
Ε.Ε.-Γερμανία, Μάης 08 2003