Μέρες τώρα παρακολουθούμε τις δραματικές εξελίξεις του μοιραίου αεροσκάφους B737-300, που στις 14.08.2005 «μεταμορφώθηκε» σε εναέριος δήμιος δολοφονώντας κυριολεκτικά 121 συνανθρώπους μας. Στον πόνο και στην οδύνη των οικογενειών των αδικοχαμένων θυμάτων συμπαραστεκόμαστε ευχόμενοι καλό κουράγιο και δύναμη, να επανακτήσουν τις δυνάμεις που θα τους κρατήσει στα πόδια τους και να ατενίσουν τη ζωή, που όσο πικρή και αν γίνεται κάποιες φορές, αξίζει κανείς να τη ζει.

Μέρες τώρα και ο απόηχος δεν έχει σβήσει, απόηχος που συγκλόνισε τον κόσμο και που φέρνει συνεχώς νέα στοιχεία για τα αίτια του δυστυχήματος. Τα ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε μαραθώνιο τηλεθέασης προκειμένου να ενημερώσουν τους Πολίτες, κάπου ξεφεύγουν χάρη στην κονόμα, όπως ξεφεύγουν και οι αεροπορικές εταιρίες που συναγωνίζονται η μία την άλλη αδιαφορώντας για την ασφάλεια των Πολιτών.

Στην απαξίωση της ανθρώπινης ζωής βεβαίως έχουν προστεθεί και οι κυβερνήσεις των δύο Χωρών (Ελλάδας-Κύπρου) με διαβεβαιώσεις ανεύρεσης των αιτιών, οι οποίες, αιτίες, σε λίγες ημέρες θα ατονήσουν και θα περάσουν όπως τόσες και τόσες άλλες στα περιθώρια της λήθης. Και δεν είναι μόνο τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις που διαβεβαιώνουν ότι θα βρουν τα αίτια των εναέριων καμικάζι και θα τιμωρηθούν αναλόγως (εδώ πρόκειται για εμπαιγμούς ενάντια στον ανθρώπινο πόνο-παρηγοριές μ' άλλα λόγια) αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης κινούνται προς την ανεύρεση των ενόχων.

Καλά είναι όλα αυτά που διατυμπανίζουν και θα ήταν ακόμα πιο καλά αν οι βαρύγδουπες εξαγγελίες, διαβεβαιώσεις κλπ συνοδεύονταν κι από μια άλλη διάσταση που αφορά τις εταιρίες - ιδιωτικοποιήσεις των αερομεταφορών. Βέβαια, όλοι οι παραπάνω φορείς, για να δεχτούν ωμά την πραγματικότητα θα πρέπει να διέπονται από πολιτικό ανάστημα, ύφος και ήθος και παν' απ' όλα να είναι άντρες (μια και βρισκόμαστε σε ανδροκρατούμενες κοινωνίες) και να συμπεριλάβουν στις ανακοινώσεις τους τον πραγματικό ένοχο που είναι το κεφάλαιο για το οποίο έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν τα πάντα για την επικράτησή του.

Μια και δεν έχουν το θάρρος και την τόλμη να χαράξουν πολιτικές που θα επιτρέψουν την πλήρη ασφάλεια των Πολιτών (και όχι μόνο στις μεταφορές που εγγυώνται τον ακαριαίο θάνατο αλλά και σε άλλους τομείς που προσφέρουν άλλους «θανάτους» διάρκειας) και παράλληλα να ξεφύγουν από το μένος του ξεπουλήματος κρατικών περιουσιών στο κεφάλαιο, το οποίο τους εγγυάται καριέρα και κέρδος. Αυτά όφειλαν να εξαγγείλουν οι κατέχοντες την εξουσία που τους εμπιστεύτηκε ο λαός και όχι «ενέσεις» παρηγοριάς.

Ακόμα και αν οι αερομεταφορές είναι οι πιο εγγυημένες, δεν παύουν να γίνονται εναέριοι δήμιοι, να θερίζουν και να απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή. Στη «σύγχρονη» εποχή, εποχή των παράφορων επιδρομών και ληστειών σε βάρος των Πολιτών, η ύπαρξη του Κράτους εκ των πραγμάτων καθίσταται αναγκαία όσο ποτέ.

Από κει και μετά οι εξαγγελίες περί αναζήτησης των υπευθύνων είναι παραμύθια της χαλιμάς φτάνει να θυμούμαστε πως το κεφάλαιο, όπου και όπως αυτό υφίσταται και λειτουργεί, η ασφάλεια των Πολιτών όχι μόνο τίθενται σε αμφισβήτηση αλλά οι Πολίτες υποβαθμίζονται και σε κατηγορίες έμψυχων υποπροϊόντων.

Αυτές είναι οι δικές μας απόψεις και ενισχύονται όχι μόνο από τις εναέριες καταστροφές αλλά και από τις επίγειες που άλλοτε φέρνουν το θάνατο και άλλοτε συντηρούν τις ταλαιπωρίες και τον τρόμο, όπως το περασμένο μήνα ζήσαμε με τα σάπια καράβια και τις βαρύγδουπες διαβεβαιώσεις περί ασφάλειας των Πολιτών...

ΕΕ, Γερμανία, Αύγουστος 19-2005

www.fasoulas.de
Vaios@fasoulas.de