η φωνή σου

η στήλη μας

   
Μετανάστης
Αδέσμευτο περιοδικό στο διαδίκτυο

Εκδίδεται από επιτροπή

metanastis@metanastis.com
 


Κι εσύ λαέ βασανισμένε πληρώνεις την αδιαφορία σου 
 
 

ΕΠΕΨ
Επιστολική Ψήφος

Λογοτεχνία της διασποράς  ΕΕΛΣΠΗ

Ελληνική Γλώσσα 

Οργανισμός 
 διεθνοποίησης
 Ελληνικής Γλώσσας
ΟΔΕΓ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

Ελληνική Μουσική

Τέχνη & Πολιτισμός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΜΑΥΡΑ-ΚΟΚΚΙΝΑ 

Ποίηση

Ενδιαφέροντες
Κόμβοι

Επιστολές

Αρχείο

 Ελληνικό Θέατρο
Βούπερταλ
Griechisches Theater
Wuppertal

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

 

 

Έλληνας ή Ελλαδίτης;
Γράφει ο Βλάσης Αγτζίδης, Τρίτη, 19 Δεκεμβρίου 2006

Ένα από τα ζητήματα αλλαγής του περιεχομένου των όρων που εμφανίστηκαν τα τελευταία -σχετικά- χρόνια, είναι ο τρόπος που χρησιμοποιείται η λέξη «Έλληνας».

Όλο και περισσότεροι χρησιμοποιούν τη λέξη όχι με το περιεχόμενο που έχει, ως προσδιορισμός δηλαδή ενός ανθρώπινου συνόλου που θεωρεί ότι εντάσσεται σε μια συγκεκριμένη εθνική κατηγορία, αλλά ως αποτέλεσμα της ένταξης σε ένα κράτος.

Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε την αλλαγή της χρήσης του όρου αυτού, για να καταλάβουμε καλύτερα τις ιδεολογικές αλλαγές που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα την τελευταία περίοδο.

Η υποβάθμιση του όρου "Έλληνας" από εθνικό σε πολιτειακό (δηλαδή ιδιότητα που απορρέει από την υπηκοότητα) έγινε από συγκεκριμένες ομάδες Ελλαδιτών, με διάφορους τρόπους και για διάφορους λόγους:

α) Με τη συνειδητή χρήση με το συγκεκριμένο περιεχόμενο από κάποιους κύκλους οι οποίοι ευελπιστούσαν ότι το κυπριακό πρόβλημα θα επιλυόταν με την εμφάνιση μιας νέας εθνικής κυπριακής ταυτότητας που θα περιλάμβανε και τις δύο εθνικές (ή θρησκευτικές) κοινότητες. Ο κορυφαίος, σε θεσμικό επίπεδο, οπαδός αυτής της θεώρησης υπήρξε ο κ. Παπακωνσταντίνου. Διατύπωσε τη θέση αυτή την εποχή που ασκούσε το "λειτούργημα" του υπ.Εξ. Αυτή η γραμμή υπήρξε η συνειδητή επιλογή όλης της ομάδας πολιτών που συντασσόταν με τις απόψεις Παπακωνσταντίνου, και στη συνέχεια "πέρασε" και σε πολλούς που δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν το πραγματικό πρόβλημα και την πονηριά των πρώτων διδαξάντων.

β) Με την τάση που διαμορφώθηκε στον «εκσυγχρονιστικό», «αντιεθνικιστικό», «φεντεραλιστικό» κ.λπ. χώρο (δεξιό, κεντρώο και αριστερό) για ουδετεροποίηση του κράτους με την αποκοπή του από το ιδρυτικό έθνος. Δηλαδή το πέρασμα από το έθνος-κράτος στο «κράτος των πολιτών» επέβαλε την από-εθνικοποίηση του όρου που χαρακτήριζε τους πολίτες του κράτους. Όμως, αντί να επιλέξουν όρους όπως "Ελλαδίτης" ή "Ελλαδικός", που αντιστοιχούσαν με τον καλύτερο τρόπο στη "νέα" αυτή θεώρηση αποφάσισαν -βολικότερο μάλλον- να αλλάξουν το περιεχόμενο του εθνικού όρου "Έλληνας" και να τον μετατρέψουν εννοιολογικά, ώστε να σημαίνει "Ελλαδίτης".

γ) Με την παραδοσιακή ελλαδική υπεροψία, που αποσκοπούσε στην πλήρη οικειοποίηση του όρου, ως μέσο απόλυτης ιδεολογικής νομιμοποίησης. π.χ. ενώ το κράτος μας λέγεται "Ελλάδα" και όχι "Ελληνία", συνταγματικά κατοχυρώνεται και ο όρος "Ελληνική Δημοκρατία", αντί του ορθού "Δημοκρατία της Ελλάδας". Η υπεροψία αυτή έχει οδηγήσει ιστορικά σε υποτίμηση των εξωελλαδικών Ελλήνων και σε αδιαφορία για τη μοίρα τους. Σε δύο περιπτώσεις αυτή στάση θα επιφέρει καταστροφές: την εποχή της "μικράς πλην εντίμου" και του "ξεπουλήματος" της Μικράς Ασίας και την εποχή του πραξικοπήματος στην Κύπρο.

Σε πολιτικό επίπεδο, θα έπρεπε να αποκατασταθούν οι έννοιες. Και το κύριο βάρος για αυτό -για το συγκεκριμένο θέμα- πέφτει στους κυπριακούς ώμους. Είναι ακατανόητη -για μένα- η έλλειψη αντίδρασης των Κυπρίων, των φυσικών προσώπων αλλά και της διπλωματικής τους αποστολής στην Ελλάδα. Εκτός εάν η συγκεκριμένη μεθόδευση απηχεί και κυπριακές προσδοκίες.

Φυσικά ο κάθε πολίτης θα έπρεπε να προσπαθήσει σ’ αυτή την κατεύθυνση. Ώστε: «Eλλαδίτης» ή «Ελλαδικός» να ονομάζεται κάθε υπήκοος της Ελλάδας.

«Κύπριος», ο υπήκοος της Κύπρου. Ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή.

Δηλαδή ο Τούρκος ή ο Πομάκος ή ο Αρμένιος ή αύριο ο πολιτογραφημένος Πακιστανός θα είναι Ελλαδίτης. Το ίδιο και ο Τούρκος ή ο Μαρωνίτης ή ο Αρμένιος της Κύπρου, θα είναι Κύπριος. Με τον ίδιο τρόπο που αυτό γίνεται, για παράδειγμα, με τους Άραβες: Άραβες είναι όλοι -και μόνο- οι ανήκοντες στο αραβικό έθνος. Το κάθε αραβικό κράτος περιγράφει με ξεχωριστό τρόπο τους υπηκόους του. Άκόμα και η μητρόπολη του αραβικού κόσμου, η Σαουδική Αραβία δεν επιχείρησε να μονοπωλήσει τον όρο "Άραβας" για τους πολίτες του κράτους της.

Η Ελλάδα αποτελεί για άλλη μια φορά «θαυμαστή» εξαίρεση!

Βλάσης Αγτζίδης

για περισσότερα στην Καλύβα ψηλά στο βουνό

 

 

 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος  γράφει ιστορία
ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει"
το μέλλον
George Orwell

    Θερμοπύλες
Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Κ.Καβάφης 1903

 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

ΑΡΧΕΙΟ

Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν
Νά είσαι καλά καί νά χαίρεσαι, οι θεοί δέ νά σού δίδουν ευτυχία. (Οδύσσεια Ω 402.)