Η αναπάντεχη παραίτηση του Όσκαρ Λαφονταίν απ΄ όλα του τα πολιτικά αξιώματα, μέσα στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και στη κυβέρνηση της Γερμανίας, όντως δεν ήταν ιδιωτική υπόθεση και «κεραυνός εν αιθρία,» όπως προσπάθησαν φίλοι και εχθροί του, πρόωρα να συμπεράνουν. Όπως η αιτία δεν ήταν και η προσωπική πολιτική του παραφωνία, στη τόσο καλά στημένη κοκκινοπράσινη πολιτική οπερέτα της Βόννης, με πρώτα βιολιά πολλούς «Μενουχίν», που προσπάθησε με λίγα λόγια ο ίδιος να δικαιολογήσει. Πάντως ένα είναι ολοφάνερο και αδιαμφισβήτητο. Ο Όσκαρ Λαφονταίν συντρίφτηκε ανάμεσα στις συμπληγάδες του Έβρο-Αμερικάνικου και Ευρωπαϊκού, οικονομικού και πολιτικού εγκέλαδου. Το σιαμέζικο και κοινωνικά καρκινωμένο αυτό παγκόσμιο οικονομικό «τέρας,» με πολλαπλά πλοκάμια και με δύο κεφάλια, (κεφάλαια), σύντριψε το «ανθρωπόμορφο παράσιτο,» που τόλμησε με το νυστέρι του, να κάνει τη χρυσή τομή και να χωρίσει το ένα από το άλλο προσπαθώντας να το αποτερατοποιήσει. Εδώ δεν χρειάζεται μεγάλη σκέψη, αφού η χωρίς προηγούμενο παραίτηση του προκάλεσε τον ανυπόκριτο ενθουσιασμό όλου του σώματος του τέρατος τόσο του Έυρο-Αμερικάνικου, τόσο και του λεγόμενου, Ευρωπαϊκού Κεφαλιού, (κεφαλαίου).

Το παγκόσμιο αυτό γεγονός, του οποίου οι συνέπειες θα ξετυλίγονται κάθε μέρα και θα δικαιώνουν τη ιστορική, του ενός και μοναδικού ανθρώπου πράξη. Ενός άνθρώπου, στο δώδεκα παρά πέντε, χωρίς να χάσει το θάρρος του, έδωσε το παρόν με την απουσία του πάνω στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα. Προσπάθησε να ρίξει λίγο φως στο στρυφνό σκοτάδι, πριν ακόμα οι ομοβροντίες των κανονιών πάρουν το λόγο από τη φρούδα διπλωματική ξεφτιλισμένη αντιπαράθεση. Ο αληθινά αυτός θαρραλέος άνδρας, δεν συμβιβάστηκε με το ΨΕΜΑ. Προχώρησε στη γενναία του αυτή πράξη, για λογαριασμό ολόκληρης της ανθρωπότητας, τη στιγμή κατά την οποία, ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος γίνεται εδώ και μερικά χρόνια με άκρα σιγή με απειλητικές και εκβιαστικές συμφωνίες τύπου, Ντέϊτον, Λαμπουγιέ έχει ρίξει τη μάσκα του. Οι συνάδελφοι του, που κυβερνούν στη Βόννη, κάτω από της επιταγές του «τέρατος», έχουν χάσει τον λογικό ειρμό του πολιτικού τους λόγου και έχουν γίνει ρεντίκολο και φτηνοί κομπάρσοι φάσκοντας και αντιφάσκοντας αδιάντροπα. Να ένα ανεπανάληπτο ελεεινό παράδειγμα: Στις 18.03.1999 στη συζήτηση της Bundestag, ο Πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών Schäuble κατηγορεί τη σημερινή κυβέρνηση για την αντιευρωπαϊκή πολιτική της με τη συγκεκριμένη φράση «... είσαστε αντιευρωπαίοι! Κρίμα που λέγεστε και σοσιαλιστές και η ιδεολογία σας διέπεται από αρχές κοινωνικής συμπαράστασης. Εμείς βοηθήσαμε την ΕΕ με τόσα χρήματα, όσα μπορούσαμε να χορηγήσουμε από τον κρατικό προϋπολογισμό μας, σαν η δυνατότερη οικονομική χώρα της και όχι στην βάση τι μου δίνεις και τι σου παίρνω. Το κάναμε, με τη σκέψη μόνο και την ιδέα, ότι εδραιώνουμε μια νέα κοινωνία μέσα στην οποία βλέπουμε τη μόνη δυνατότητα, να σώζουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας. Εσείς, μόλις ήρθατε στην εξουσία, η πρώτη σας δουλειά ήταν να τσεκουρέψετε την κατά δύναμη οικονομική προσφορά της Γερμανίας, μετατρέποντας, «ότι παίρνεις τόσα βάζεις,» έτσι αντί να πηγαίνει πλέον προς τα μπρος η ΕΕ να γυρίσει πίσω.

Και απαντάει ο Verheugen του SPD - υφυπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας-. Βασταχτείτε να μη κατουρηθείτε στα γέλια-. «...Εμείς τα λεφτά που κόψαμε από τα Κεντρικά Ταμεία της ΕΕ, τα προορίζουμε για να βοηθηθούν τα νέα μέλη της ανατολικής Ευρώπης που είναι αδύναμα και ακόμη δεν έχουν συνέλθει από την καταστροφή του Πολέμου...»

Αυτό είναι ένα οξύμωρο αδιάντροπο τερατολόγημα με αδικαιολόγητες αντιφάσεις και διότι...

Πρώτο: Βοηθώ την ενσωμάτωση των ανατολικών χωρών στην κυριολεξία σημαίνει: Δυναμώνω οικονομικά το ταμείο της ΕΕ να μπορεί να είναι οικονομικά εύρωστο και να αντεπεξέλθει στο δύσκολο αυτό πρόγραμμα της ενσωμάτωσης. Καθότι η ενσωμάτωση των ανατολικών χωρών στην ΕΕ, δεν είναι ξεχωριστή υπόθεση της Γερμανίας να προσφέρει οικονομική βοήθεια προς αυτές, αλλά στο σύνολο είναι μέριμνα της ΕΕ και των αρμοδίων οργάνων και του κοινού αναπτυξιακού της ταμείου.

Δεύτερο: Τραγελαφικό είναι επίσης το επιχείρημα και στερείται κάθε ανθρώπινης λογικής, ότι θα βοηθήσει με τα χρήματα αυτά τα από τον πόλεμο πληγέντα και ακόμη υποφέροντα ανατολικά κράτη κατά τη στιγμή που ο ίδιος ο άνθρωπος αναφέρεται σε «καταστροφές πολέμου» έχει βάλει την υπεύθυνη υπογραφή του να βομβαρδιστεί η σημερινή Γιουγκοσλαβία, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια την ΕΕ αλλά και την ανθρωπότητα ολόκληρη, όπου προσπαθούν: οι Εβρο-Αμερικάνοι να ιδρύσουν «κράτος εν κράτη» και ερημώνοντας τη χώρα να φέρουν την -«ειρήνη»! Έτσι που τα γράφουμε, δεν θέλουμε να δικαιολογήσουμε τους χριστιανοδημοκράτες ότι τάχατες είναι αθώες περιστερές, αλλά επειδή το τέρας είναι ανώμαλο και δύσκολα μπορεί να ξεχωρίζει κανείς τις καλές του, από τις κακές του πράξεις και για να μπορεί ο αναγνώστης να συλλάβει, έστω φασματικά, τα αίτια της παραίτησης του Όσκαρ Λαφονταίν. Μια παραίτηση που οριοθετεί την αρχή της τρίτης χιλιετίας και δεν θα ήταν λάθος να αρχίσουμε να μετράμε ξανά το χρόνο από το ένα, αν πράγματι αυτό θα γίνει τελικά εμπόδιο και θα φράξει τον ανθρωπισμό από τη βαρβαρότητα του ΕΒΡΟ-ΔΟΛΑΡΙΟΥ. (Εβραϊκού Δολαρίου)