η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΠΛΑ - Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
H ΠΑΝΟΥΚΛΑ (ΠΑΝΩΛΗ)
Σπύρος Γκάρος, Φύρτη, 23.12.02

Στο ραδιόφωνο τ' ακούμε, τα διαβάζουμε, και τα βλέπουμε στην τηλεόραση τα συζητάμε. πλην όμως δεν μπορούμε να συλλάβουμε τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει η ανθρωπότητα απ αυτά τα όπλα. Τι σημαίνει "βιολογικός πόλεμος"; Ποια είναι τα τρομερά "βιολογικά όπλα"; Ποια καταστροφή μπορούν να επιφέρουν; Είναι δύσκολο να το φανταστούμε, και αν κάποτε έρθει η ώρα να το αντιληφθούμε, τότε πιθανώς να είναι για όλους μας αργά. Στις 15 Μαρτίου 1995 στο Μετρό του Τόκιο μια ομάδα της θρησκευτικής αίρεσης (ΑUM) απελευθέρωσε το αέριο Σαρίν. Αποτέλεσμα ήταν, να πεθάνουν 15 επιβάτες και 5 500 να νοσηλευτούν στα νοσοκομεία. Δύο μήνες νωρίτερα είχαν τα μέλη της ίδιας αίρεσης δοκιμάσει να σκορπίσουν με αέριο το βακτηρίδιο "Μποτούλινουμ". Απέτυχαν όμως αφού ο μηχανισμός που χρησιμοποίησαν δεν λειτούργησε. Ένα μόνο γραμμάριο από αυτό το βακτηρίδιο μπορεί να θανατώσει ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Προ μηνών, για την απελευθέρωση των ομήρων από τους Τσετσενούς αντάρτες, στο Δημοτικό Θέατρο της Μόσχας, Ρώσοι κομάντος εκτόξευσαν ένα άγνωστο αέριο. Εκατόν είκοσι ήταν τα θύματα και παρα πολλοί άλλοι νοσηλεύθηκαν για αρκετό χρόνο στα νοσοκομεία. Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι Γάλλοι, 'Αγγλοι και οι Γερμανοί σκόρπισαν στο μέτωπο 125.000 τόνους χημικά δηλητήρια και αέρια. Δύο από αυτά ήταν το αέριο του υπερίτη (Senfgas), και τα δακρυγόνα. Μόνον αυτά τα δύο έστειλαν 1.300.000 στρατιώτες και πολίτες από τον άμαχο πληθυσμό στα νοσοκομεία και 90.000 στον θάνατο. Μία βόμβα μπορεί να σκοτώσει 100, 200 ανθρώπους. Ένας πύραυλος εξοπλισμένος με το μικρόβιο του άνθρακα, της πανώλης ή της ευλογιάς μπορεί σε λίγες ώρες να θανατώσει μία πόλη των επτά εκατομμυρίων, π.χ την Νέα Υόρκη. Για να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει πόλεμος με βιολογικά όπλα θα αναφερθώ στο μικρόβιο της "πανούκλας" και ιδιαίτερα σε ένα ιστορικό γεγονός πού συνέβη το έτος 1346 στην πόλη Κάφα (σημερινή Φεοντόσιγια) μία σημαντική, για εκείνη την εποχή, εμπορική αποικία της Γένοβας στην μαύρη θάλασσα. Ο Ιταλός χρονογράφος και νομομαθής, Γαβριήλ ντε Μούσης που έζησε εκείνα τα χρόνια, μας αφηγείται, ότι η πόλη Κάφα πολιορκείτο επί μήνες από τους Τατάρους χωρίς να μπορούν να τη κυριεύσουν. Κατά την διάρκεια της πολιορκίας, στο στρατόπεδο των Τατάρων, εξαιτίας της βρωμιάς και της ακαταστασίας που επικρατούσε, έπεσε η επιδημία της πανώλης (πανούκλας) με αποτέλεσμα στο στράτευμα να δημιουργηθεί πανικός και αναταραχή. Τα συμπτώματα ήταν οι σβολομένες φουσκάλες των υγρών του σώματος στις κλειδώσεις και στους βουβώνες, μετά ακολουθούσε ο πυρετός της σήψης και τέλος ο θάνατος. Βλέποντας οι στρατηγοί των Τατάρων το στράτευμα τους να αποδεκατίζεται και να μην υπάρχει πλέον ελπίδα σωτηρίας, έδεναν τα πτώματα σε μηχανικές σφεντόνες και τα εξεσφεντόνιζαν εντός των τειχών της πολιορκούμενης πόλης. Λόφοι σχηματίζονταν από τους νεκρούς πίσω από τα τείχη. Η δυσοσμία, από την σήψη των πτωμάτων, είχε γίνει αφόρητη, σε πολλούς από τους κατοίκους άρχισαν να εμφανίζονται ήδη τα πρώτα συμπτώματα της αρρώστιας. Απελπισμένοι οι Καφιανοί πετούσαν τους νεκρούς Τατάρους στη θάλασσα, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δηλητηριαστούν τα νερά και το περιβάλλον. Οι πολιορκούμενοι δεν είχαν πλέον την δύναμη ν΄ αμυνθούν και τράπηκαν σε φυγή εγκαταλείποντας την πόλη. Σύμφωνα με τον ιστορικό Μούση, αρκετοί από τους κατοίκους σώθηκαν αφού μπήκαν στα πλοία και έφυγαν για την Γένοβα και την Βενετία όπως επίσης προς όλες τις πλησιέστερες πόλεις της Μεσογείου. Αυτοί μετέφεραν μαζί τους και το μικρόβιο της πανούκλας, το οποίο ξαπλώθηκε και μόλυνε ολόκληρη την Νότιο Ιταλία και τις άλλες περιοχές της Ευρώπης. Το μεγάλο δράμα ήταν, όταν ένα μέλος μιας οικογένειας προσβάλετο από πανούκλα την μετέδιδε και στα υπόλοιπα μέλη. Δεν γνώριζε κανείς πως να συμπεριφερθεί και τι μέτρα να λάβει, αφού κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί στο παρελθόν. Η κατάσταση ήταν τραγική, γιατί δεν υπήρχαν ούτε νεκροθάφτες να θάψουν τους νεκρούς. Τα πτώματα πεταμένα εδώ και κει στους δρόμους, εγκαταλελειμμένα γινόντουσαν τροφή των αρουραίων και των άλλων τρωκτικών. Ο φόβος και η αγωνία κυριαρχούσαν στις συνοικίες των πόλεων. Οι άνθρωποι απαθείς περίμεναν να χτυπήσει ο θάνατος την πόρτα τους. 'Αλλοι άναβαν φωτιές στους δρόμους για να διώξουν τα μολυσμένα ποντίκια που έβγαιναν από τους υπονόμους. Ο μαύρος χάρος της πανούκλας φτερούγιζε παντού. Η πανούκλα του 14^ου αιώνα θανάτωσε το ένα τρίτο των Ευρωπαίων. Αυτό ήταν το πρώτο βιολογικό όπλο που χρησιμοποίησαν οι Τάταροι ενάντια στην πόλη "Κάφα". Ορισμένοι από τους ιστορικούς δεν παραδέχονται, ότι την επιδημία την μετέφεραν οι πρόσφυγες από την Κάφα, αλλά ισχυρίζονται, ότι προήλθε και εξαπλώθηκε από μολυσμένους αρουραίους, αυτούς που ζούσαν μέσα στους υπονόμους, και από τους ψύλλους που κουβαλούσαν στο τρίχωμά τους. Όπως οι Τατάροι στην Κάφα, την ίδια μέθοδο χρησιμοποίησαν αργότερα και οι Χουσσίτες στο έτος 1422 κατά την πολιορκία του πύργου Karlstein πλησίον της Πράγας. Επίσης οι Ρώσοι στρατιώτες, το 1710, εξεσφενδόνιζαν μολυσμένα πτώματα εντός των τειχών της Σουηδικής πόλεως Reval τη σημερινή Tallin. Είχαν ήδη ανακαλύψει ένα νέο βιολογικό όπλο που επέφερε στους αντιπάλους πλήρη καταστροφή. Αυτό ήταν το μικρόβιο της "πανούκλας". Η πανούκλα ή πανώλη είναι σήμερα ένα από τα πολλά βιολογικά όπλα που καλλιεργείται απόρρητα σε εργαστήρια από επιστήμονες βιολόγους και μικροβιολόγους για να χρησιμοποιηθεί σαν επιθετικό ή αμυντικό όπλο σε έναν πόλεμο. Κατά τον Β'Παγκόσμιο πόλεμο οι Ιάπωνες καλλιεργούσαν ψύλλους μολυσμένους με πανούκλα, δεν έκαναν όμως χρήση αυτού του όπλου από φόβο μήπως οι ψύλλοι μεταφερθούν και στο δικό τους στρατόπεδο.

Τον Απρίλιο του 1972 υπογράφθηκε από 118 χώρες συμφωνία για την καταστροφή αυτών των βιολογικών και χημικών όπλων, ταυτόχρονα υπογράφθηκε και η απαγόρευση της έρευνας επ' αυτών. Η συμφωνία ανέφερε τα εξής: "Με την θέληση όλης της ανθρωπότητας, αποφασίσαμε να σταματήσουμε οποιαδήποτε έρευνα με βιολογικό υλικό και τοξίνες για την χρησιμοποίηση τους σαν όπλα εξόντωσης. Είμαστε σίγουροι, ότι μία τέτοια χρησιμοποίηση είναι ενάντια στην συνείδηση και την λογική των Ανθρώπων. Δεν θα πρέπει να υποτιμούνται οι κίνδυνοι από την συνέχιση της έρευνας και της παραγωγής αυτών των όπλων". Οι συμφωνίες δυστυχώς γνωρίζουμε, ότι μόνο στα χαρτιά μένουν. Το ίδιο συνέβη και με αυτή.

Κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου, πρώτοι οι Σοβιετικοί ακολουθούμενοι από τους Αμερικανούς, και έν συνεχεία από διάφορες άλλες χώρες, συνέχισαν να ερευνούν και να παράγουν βιολογικά και χημικά όπλα. Αν σκεφτούμε, ότι η Σοβιετική Ένωση είναι μία χώρα η οποία υπέστη μεγάλες καταστροφές από εχθρικές επιδρομές και πολέμους με εκατομμύρια θύματα δικαιολογημένα να μην έχει εμπιστοσύνη σ' αυτού του είδους τις συμφωνίες.

Π.χ. πρώτα οι Τατάροι μετά οι Μογγόλοι, οι Γάλλοι, οι 'Αγγλοι, οι Πολωνοί Ιάπωνες οι Γερμανοί, μετά οι εσωτερικοί εμφύλιοι πόλεμοι, και τελευταίως οι Ναζί, κόστισαν στους Ρώσους ανθρώπινες ζωές, σύμφωνα με ακριβείς πηγές, 20 με 25 εκατομμύρια θύματα, 10 εκατομμύρια ανάπηροι, 25 εκατομμύρια άστεγοι. Οι απώλειες που υπέστη η πρώην Σοβιετική Ένωση ήταν σαράντα φορές μεγαλύτερες από αυτές της Μεγ. Βρετανίας και εβδομήντα φορές περισσότερες από αυτές των ΗΠΑ. 'Αγνωστος είναι ο αριθμός των θυμάτων που είχε από τους λιμούς.

Ο βιολογικός εξοπλισμός είναι ο οικονομικότερος και ευκολότερος. Αυτός είναι η ατομική βόμβα για τις φτωχές χώρες. Όπως έχουν τα πράγματα, σήμερα όλοι μας ανεξαιρέτως, καθόμαστε πάνω σε μία πυριτιδαποθήκη. Μα βιολογικά ή πυρηνικά είναι αυτά τα όπλα, είναι όπλα εξόντωσης. Πότε θα τιναχτούμε στον αέρα κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Όσο οι εξοπλισμοί μεγαλώνουν άλλο τόσο μεγαλώνει και ο κίνδυνος για την ανθρωπότητα. Αυτό δεν σημαίνει απαισιοδοξία, αλλά πραγματικότητα. Η εξέλιξη των πραγμάτων μας οδηγεί πιο κοντά στην καταστροφή. Να σκεφτεί κανείς, ότι πάψαμε να μιλάμε για Ειρήνη, τώρα μιλάμε μόνο για τρομοκρατία και πόλεμο, μιλάμε για μοντέρνα έξυπνα αποτελεσματικά όπλα, αυτά που σε δευτερόλεπτα βρίσκουν με ακρίβεια τον στόχο τους, μιλάμε για πυρηνικά και βιολογικά όπλα, για πυραύλους μεγάλου και μικρού βεληνεκούς, εξoπλισμένους με κώνους βλημάτων πλουτωνίου ή ανάλογα με μικρόβια του άνθρακα, της ευλογιάς, της πανούκλας, της έμπολα, του κίτρινου πυρετού, και άλλα αμέτρητα βακτηρίδια και μικροοργανισμούς, που με την κίνηση του αέρα μπορούν να μεταφερθούν σε μεγάλες εκτάσεις και να θανατώσουν ένα μέρος του πληθυσμού της γης. Έναν αριθμό τον οποίο ο νους του ανθρώπου δεν είναι δυνατόν να συλλάβει. Μας κυριεύει τρόμος να το σκεφτόμαστε χωρίς να μπορούμε ν΄ αντιδράσουμε, και αυτό είναι το μεγάλο μας λάθος, δηλαδή να γινόμαστε μοιρολάτρες και να σταυρώνουμε τα χέρια αδιαφορώντας για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. 

Πολύ χρόνο δεν έχουμε μπροστά μας, θα πρέπει συνολικά να προβληματιστούμε και να σηκώσουμε την φωνή μας, προτού είναι πλέον αργά. Για μας είναι το μόνο όπλο που μας απομένει.

Σπύρος Γκάρος, Γερμανία 26.12.2002
sgaros@t-online.de 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ