Μπορεί ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής να μην υλοποίησε ούτε μία από τις πάρα πολλές προεκλογικές του εξαγγελίες, με τις οποίες κέρδισε τις εκλογές το 2004, μας εξέπληξε όμως με τις αποφάσεις του να φορτώνει τη χώρα μας με άλλα, που δεν υποσχέθηκε και που πιθανόν να μην περνούσαν ποτέ από το νου μας. Κι΄ ακόμη πιθανόν να μην τα χρειάζεται η φτωχιά Ελλάδα. Και φυσικά αναφέρομαι στη πρόσφατη απόφαση και δημιουργία του Σώματος των αγροφυλάκων. Κάτι που αυτή τη στιγμή ολόκληρη η Ελλάδα αναρωτιέται γιατί ξαναγεννήθηκε ο ξεχασμένος αγροφύλακας.

Φυσικά για τους νεώτερους ο αγροφύλακας είναι κάτι άγνωστο. Κάτι καινούργιο που, οπωσδήποτε είμαι βέβαιος ότι θα προσπαθούν να μάθουν τι ακριβώς μπορεί να είναι αυτό. Ποιο να είναι το έργο του. Ποιες οι υποχρεώσεις και ποια τα καθήκοντά του. Τελικά τι χρειάζεται και ποια θα είναι η προσφορά του στην χώρα.

Για μας όμως τους παλαιότερους ο αγροφύλακας είναι κάτι πολύ γνωστό. Κάτι που το έχουμε βιώσει από όλες τις πλευρές του. Είναι ένα πρόσωπο δεμένο στενά με τα παιδικά μας χρόνια. Ιδιαίτερα όσοι από μας είχαμε την τύχη ή την ατυχία να ζούμε σε χωριά, εκεί είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε πάρα πολύ καλά τον κύριο αυτόν και πάρα πολλές φορές πληρώναμε με γενναίο ξύλο την οποιαδήποτε παιδιάστικη σκανταλιά μας σε χωράφια και περιβόλια. Εκείνους τους καιρούς όλοι οι μεγάλοι είχανε δικαιώματα πάνω μας. Έτσι ο αγροφύλακας ήτανε ο φόβος και ο τρόμος μας. Ήτανε όμως και ο φόβος των ζωοκλεφτών και κάποιων άλλων που τρυγούσαν τους καρπούς από ξένα χωράφια. Σε γενικές γραμμές ο αγροφύλακας ήτανε ο άρχοντας αλλά και ο φόβος της υπαίθρου. Ήταν τότε οι εποχές που ο Έλληνας αγρότης παρ΄ όλες τις αντιξοότητες καλλιεργούσε τα χωράφια του με πρωτόγονα μέσα και με την μικρή σοδιά του αγωνιζότανε να επιβιώσει. Επιβίωνε φτωχά, χωρίς μεγάλες απαιτήσεις. Ήθελε να τα έχει καλά με την Εξουσία, η οποία του είχε μάθει πως δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις ούτε δικαιώματα και πως πρέπει να φωνάζει «εληά, εληά και Κώτσο βασιλιά.» Αλλοιώς.....

Κι΄ ήρθε ο πόλεμος και η Κατοχή και η ύπαιθρος περνούσε δύσκολες μέρες. Ήρθε όμως και η Εθνική Αντίσταση που γεννήθηκε και αντρώθηκε στην ύπαιθρο και άλλαξε πολλά. Ήταν τότε που ο Έλληνας αγρότης έμαθε πως έχει και αυτός κάποια δικαιώματα, μια κάποια προσωπικότητα και μια γνώμη πάνω στην πατρίδα του. Δεν φώναζε πια ό,τι του έλεγαν αλλά ό,τι πίστευε. Είχε καταφέρει ν΄ ανέβει λίγα σκαλιά πιο πάνω.

Λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο θα ήταν, που κρίθηκε ότι η ύπαιθρος πλέον δεν χρειάζεται κάποιον για να την προστατεύει. Ο καθ΄ ένας μπορούσε πια μόνος του να φυλάει τα ζώα του, τα χωράφια του, τις περιουσίες του. Η αστυφιλία που ενέσκηψε σαν επιδημία εκείνα τα χρόνια ερήμωσε την ύπαιθρο και φυσικά εξαφάνισε και τους οποιουσδήποτε εχθρούς του αγρότη. Έτσι το κράτος, το κράτος που πάντα το μάστιζε η φτώχεια και η ανέχεια έκρινε πως μπορούσε να απαλλαγεί από το βάρος των μισθών των αγροφυλάκων. Και τους κατήργησε.

Σήμερα, για κάποιους λόγους, η κυβέρνηση της ΝΔ έκρινε πως η Ελλάδα χρειάζεται αγροφύλακα. Αγνόησε άλλες πιο ζωτικές ανάγκες της υπαίθρου. Αγνόησε την λειψυδρία, την δασοπυρόσβεση, την προστασία από τις άσχημες καιρικές συνθήκες, την οικονομική ενίσχυση του αγρότη και είδε μόνο πως στην ύπαιθρο χρειάζεται αγροφύλακας.

Οι κυβερνήσεις που διαφέντεψαν την Ελλάδα μετά τον πόλεμο αλλά και μέχρι σήμερα, έριξαν όλο τους το βάρος στις μεγάλες πόλεις και αγνόησαν εγκληματικά την ύπαιθρο. Η αγροτιά περνούσε μέρες δύσκολες. Αναζητώντας λύσεις δέχτηκε την ξενιτιά που οι πολιτικοί της πρόσφεραν σαν «...ευλογία Θεού.» Και οι νέοι έφευγαν. Κι΄ αυτοί που απόμεναν γεννούσαν μέσα τους το μίσος γι΄ αυτούς που τους είχαν λησμονήσει. Έτσι στην επαρχία γεννήθηκε η αδιαφορία, το μίσος και η απέχθεια για τους πολιτικούς. Οι αγρότες είχαν καταλάβει την κοροϊδία. Κι΄ οι πολιτικοί είδαν πως το ψέμα δεν μπορούσε πια να τους αποφέρει ψήφους. Οι αγρότες είχαν ξυπνήσει.

Μπρος στο απειλούμενο αποτέλεσμα όχι μόνο της αυτοδυναμίας στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές αλλά ακόμη και αυτής της εκλογικής νίκης, οι πολιτικοί διαπίστωσαν πως χρειάζονται επί πλέον ψήφους. Σαν πρώτη λύση είδαν την συμμετοχή των Αποδήμων στα πολιτικά της Ελλάδας. Ένα σχέδιο που ήδη έχουν δρομολογήσει χωρίς φυσικά την γνώμη των ιδίων των Αποδήμων. Κι΄ ακόμη η επαρχία, η ελληνική επαρχία θα έπρεπε να πολιτικοποιηθεί. Να πολιτικοποιηθεί με τον τρόπο του «κομματάρχη» Όμως θα έπρεπε να κρατηθούν και τα προσχήματα. Έτσι ανασύρθηκε από τα αζήτητα ο αγροφύλακας. Αυτός που ενώ θα πληρώνεται από το ελληνικό κράτος και θα παριστάνει ότι προστατεύει το αγρότη, στην ουσία θα του κάνει πλύση εγκεφάλου για το κόμμα. Επιστρατεύτηκαν λοιπόν 1700 «γαλάζια παιδιά» οργανώθηκαν, μπήκαν κάτω από την προστασία του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, αυτουνού που φωνάζει ότι «...κάνει αγγαρεία» και ετοιμάζονται να αρχίσουν τη δράση τους στην ταλαίπωρη ελληνική επαρχία. Μάλιστα ο Βύρων Πολύδωρας παρευρέθηκε στην ’μφισσα στην γιορτή που είχαν διοργανώσει οι νέοι «Πραίτωρες» γιά να το γιορτάσουν, ενώ εκείνη την στιγμή η Πάρνηθα καιγότανε.

Βέβαια τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης με πρώτο το ΠΑΣΟΚ αντέδρασαν σ΄ αυτή την ενέργεια της κυβέρνησης. Όπως συνήθως φώναξαν εντός και εκτός Βουλής, διαμαρτυρήθηκαν στα ΜΜΕ αλλά τελικά το κατάπιαν. Το ΠΑΣΟΚ μάλιστα, δια στόματος Παπανδρέου, υποσχέθηκε πως αν γίνει κυβέρνηση θα καταργήσει την Αγροφυλακή. Μην το πιστεύετε. Το μόνο που θα κάμει ο κ. Παπανδρέου, αν εκλεγεί, είναι να τους βάψει «πράσινους» Το τι μέλει γενέσθαι θα το δούμε στο σύντομο μέλλον.