Έξη βδομάδες κράτησε η απεργία των εργαζομένων της φίρμας, μέρα και νύχτα κλεισμένοι σε ένα αντίσκηνο με πολικό ψύχος, 5 ή 10 βαθμούς υπό το μηδέν, τους ζέσταινε ένα σίδηρο-βαρέλι με ξύλα να καίγονται, ένα πιάτο σούπα ή δύο λουκάνικα με ψωμάκι, και ό,τι τους προσέφεραν οι αλληλέγγυες οργανώσεις της Νυρεμβέργης, καφέ και γλυκό. 'Ανισος και σκληρός ήταν ο αγώνας ενάντια στις ακρίδες του κεφαλαίου, αυτούς που καταβροχθίζουν τα πάντα και αφήνουν πίσω τους άγονη και ξερή Γη. Ο στόχος της απεργίας ήταν να παραμείνει το εργοστάσιο στη Νυρεμβέργη και να μην γίνουν απολύσεις. Η διοίκηση ήταν ανένδοτη στην απόφασή της, η έδρα της εταιρίας και η παραγωγή των πλυντηρίων έπρεπε να μεταφερθεί στη Πολωνία και στη Γερμανία να μπει λουκέτο.

Οι μαραθώνιες διαπραγματεύσεις του συνδικάτου μεταλλουργίας με την διοίκηση του εργοστασίου διαδέχονταν η μία την άλλη, χωρίς σ΄ όλο το διάστημα των έξη εβδομάδων να δίνεται μία ικανοποιητική λύση για τους 1 700 εργαζόμενους. Τα συνδικάτα επέμεναν στη περαιτέρω διατήρηση του εργοστασίου στη Νυρεμβέργη, και ενάντια στις απολύσεις, η διοίκηση της εταιρίας προσέφερε αποζημιώσεις κοροϊδίας, 0,7% του μηνιαίου μισθού για κάθε χρόνο εργασίας και οι απολύσεις να ξεκινήσουν ομαδικά εντός του 2006. Έξη εβδομάδες αγωνίας και φόβου των μελών των οικογενειών των απεργών. Έβλεπαν τους πατεράδες τους να χάνουν την εργασία και να οδηγούνται προς την φτώχεια, με λίγα ψίχουλα για 12 ή 18 μήνες, δηλαδή τον μέλανα ζωμό του ταμείου ανεργίας.

Μετά από έξη βδομάδες κατέληξαν οι διαπραγματεύσεις σε ένα συμβιβασμό, όπως συνήθως γίνεται σε μία ικανοποιητική χρηματική αποζημίωση, και οι απολύσεις θ' αρχίσουν από τον Αύγουστο 2006, οι πρώτοι 600 θα παραλάβουν τις γαλάζιες επιστολές της απόλυσης και στους επόμενους μήνες θ' ακολουθήσουν οι υπόλοιποι. 250 εκατομ. ευρώ, ίσως ακόμα παραπάνω κοστίζει η ιστορία αυτή για την Elektrolux.

H αγωνία μεταξύ των εργαζομένων συνεχίζεται, ποιος θα φύγει πρώτος; Κατά τα τέλη του 2007 η εταιρία θα κατεβάζει τα ρολά για πάντα και στη Νυρεμβέργη θα προστεθεί ένα ακόμα εργοστασιακό συγκρότημα στα μνημεία της μεταλλοβιομηχανίας της. Τι θα συμβεί, αν αύριο ή μεθαύριο αυτό που έκανε η AEG-Elektrolux το ενεργήσουν και οι άλλες βιομηχανίες της περιοχής; Ποιος το αποκλείει; Ποιος πίστευε ότι ένα μεγάλο όνομα μετανάστευσε σε γειτονική χώρα εκεί που η εργασία είναι φτηνή και δεν υπάρχουν δεσμευτικές συμβάσεις; Όσο ο συνδικαλισμός είναι διαιρεμένος και δεν λειτουργεί αλληλέγγυα, το κεφάλαιο αυτό θα το εκμεταλλεύεται. Κάνοντας μια βόλτα στη Φύρτερ στράσσε (Fürther Str.) αφήνει κανείς δεξιά του τα κτίρια της κάποτε Triumph-Adler AG και συνεχίζει αμέσως με αυτά της AEG, λίγο παρακάτω αναμνηστική κάρτα η Grundig AG. Χρειαζόμαστε πολύ χαρτί για να αναφερθούμε και στις άλλες μικροβιομηχανίες που στο παρελθόν στη Νυρεμβέργη και την περιοχή έκλεισαν. Δεν είναι μόνο οι θέσεις εργασίας που καταργούνται, είναι και οι θέσεις μαθητείας που χάνονται. Τι θα γίνει με τους νέους ανθρώπους που εισέρχονται στην αγορά εργασίας; Ποιο θα είναι το μέλλον τους; Θα μεταναστεύσουν στη Κίνα ή αλλού για να βρουν εργασία;

Προ των εκλογών οι τρεις μάγοι (CDU/CSU και SPD) μαζί με τα δώρα που μας έφεραν ήταν και καταπολέμηση της ανεργίας. Λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, η ανεργία αυξάνεται. Ποιόν αλήθεια να πιστέψουμε;

athinaios@t-online.de