Μέσα στο 2009 η κοινότητα του Ελληνισμού, στην ωραία πόλη του Ντύσσελντορφ και στη φιλόξενη χώρα της Ο.Δ. της Γερμανίας, συμπληρώνει 50 χρόνια κοινωνικής, εκπολιτιστικής και οικονομικής δραστηριότητας. Και όταν λέμε: «Ελληνική Κοινότητα», δεν εννοούμε μόνο τον, νομικά, καταχωρημένο σύλλογο, του οποίου ο γράφων είναι 48 χρόνια ενεργό μέλος, και το προεδρείο που εκλέγεται από έναν περιορισμένο αριθμό μελών, καλοθελητών συμπατριωτών μας που έδειξαν και δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αφιλοκερδώς προσφέρουν τις κοινωνικές τους υπηρεσίες. Η Ελληνική Κοινότητα αποτελείται από το σύνολο του παρευρισκομένου και εργαζόμενου ελληνισμού στο χώρο αυτό: με τα σχολεία, την Εκκλησία, τους εθνικοτοπικούς, εκπολιτιστικούς και αθλητικούς Συλλόγους, ακόμη, και με τους κομματικούς της εκπροσώπους.

Η «Κοινότητα», ως συλλογικό όργανο, λειτουργεί σύμφωνα με το καταστατικό που έχει θεσπισθεί από τα ενεργά μέλη της, που πληρώνουν συμβολική ετήσια συνδρομή στο ταμείο της. Το οποίο ταμείο ελέγχεται από την εκάστοτε εκλεγμένη Εφορευτική Επιτροπή. Τα ενεργά αυτά μέλη εκλέγουν και εκλέγονται στο διοικητικό της όργανο το οποίο λειτουργεί, συντονιστικά, στο χώρο ολόκληρου του ελληνισμού στο Ντύσσελντορφ. Η συμμετοχή στην οργανωτική λειτουργία της Κοινότητας, όπως το να γίνει κάποιος ενεργό μέλος, πληρώνοντας τη μικρή συμβολική του συνδρομή, δεν είναι βέβαια υποχρεωτική. Αλλά, ενεργή συμμετοχή στην κοινότητα σημαίνει, διαμόρφωση αυτού κάθε αυτού της προσωπικής μας οντότητας. Πράξη που πρέπει να την σκεφτεί ο καθένας μόνος. Αλλά αυτή η απόφαση δεν είναι ανεπηρέαστη από τις τρέχουσες κοινωνικές συνθήκες. Το ενεργό μέλος ενισχύει και δυναμώνει τον πολιτισμικό χώρο, που είναι η βάση που κρατάει την κοινότητα ζωντανή και συμβάλλει, έτσι ούτως ώστε, να αναπτυχθεί σύμπνοια και κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της. Δυναμώνει και ενεργοποιεί το συντονιστικό όργανο του Ελληνισμού του χώρου μας. Το όργανο «Κοινότητα» προσπαθεί με διάφορες εορταστικές γιορτές, εκδρομές και παντός είδους κοινωνικές εκδηλώσεις, στη βάση προσωπικών συναντήσεων των μελών της, να πετύχει τη σύσφιξη των δεσμών, τόσο του κοσμικού στοιχείου όσο και του θρησκευτικού συναισθήματος. Η οργανωμένη κοινότητα αποτελεί ένα πολύπλευρο συνδυασμό κοινωνικών εκδηλώσεων, και φέρει ηθική ευθύνη για τη διαιώνιση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς

Όταν έχουμε τέτοια ερείσματα επιλογής και διαίσθηση συλλογικότητας. Γινόμαστε ενεργά μέλη της κοινότητας, αναλαμβάνουμε ανιδιοτελείς ατομικές υπευθυνότητες και της διεκπεραιώνουμε προς όφελος του κοινού συμφέροντος ολόκληρου του Ελληνισμού του χώρου μας. Ταυτόχρονα αυξάνεται η ικανότητα του ατόμου να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του κοινωνικά πιο υπεύθυνο. Αποκτά τη διαίσθηση ότι ανήκει σε ομάδα, μέσα στην οποία υπάρχουν πολλοί κοινοί παράμετροι που μπορούν να σχηματίσουν ιδιαίτερες καταστάσεις, τέτοιες που να ανακουφίζουν το άτομο. Να του δυναμώνουν το αίσθημα αγάπης και αλληλεγγύης προ το συνάνθρωπό του.

Ιδιαίτερα μέσα στις κοινότητες, του ανά τον κόσμο διασπαρμένου Ελληνισμού, κάτω από αντίξοες συνθήκες διατηρείται και διαιωνίζεται ο ελληνικός πολιτισμός. Σώζεται η φυσιογνωμία της ελληνίδας μάνας και του έλληνα πατέρα. Διαπλάθονται τα μέλη της κάθε νέας ελληνικής γενιάς, μέσα στο ευάλωτο της καταναλωτικής κοινωνίας με όλα τα κακά που φέρνει αυτή μαζί της. Το ενεργά οργανωμένο μέλος στην Κοινότητα δεν έχει την ψευδαίσθηση του αυτόνομου ατόμου. Εκείνου που τάχατες μπορεί να καταναλώνει απεριόριστα υλικά αγαθά ενώ ζει στερημένος ουσιαστικής επαφής με το περιβάλλον του, και με τον ίδιο τον εαυτό του.

Η ανώνυμη κοινωνία της ξενιτιάς μέσα στην όποία ζούμε είναι ένας αχανής Ωκεανός, μια άμορφη ανθρωποθάλασσα. Η κοινότητα είναι το καράβι μέσα σ΄ αυτόν τον Ωκεανό, φορτωμένο με τα μέλη του, με δική της πυξίδα προσανατολισμού, πάντα τη γενέτειρα και δε χάνεται.

Δυστυχώς, ελλείψει ενός ενεργού κοινοτικού οικοδομήματος στην πόλη του Ντύσσελντορφ. δεν καταφέραμε να καλύψουμε το βαθύτερο πόθο μας. Έτσι που να δυνάμωνε την αίσθηση, αυξημένης συνάρτησης και φροντίδας του ατόμου μέσα στο οικονομικό σύστημα που ζούμε, που όλο και πιο βίαιο γίνεται.

Απέναντι στο κράτος που άρχισε να διαλύεται και μας οδηγεί όλο και περισσότερο στην προχωρημένη απεξάρτηση μας από τις πολυεθνικές. Οι Κοινότητες, σ΄ ολόκληρη την υφήλιο, καλούνται να αναλάβουν το αναγκαίο ιστορικό τους ρόλο. Να συσπειρώσουν τον Ελληνισμό της διασποράς, για να μη χαθεί μέσα στο στρόβιλο της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης». Της τσουρμοποίησης και της μάντρωσης των ανώνυμων μαζών.

Έχουμε αρκετή εμπειρία που μας δίνει τη δυνατότητα, να κάνουμε οι ίδιοι μας αλλαγές, σε προσωπικό επίπεδο συμπεριφοράς και να οργανώσουμε μια σύγχρονη κοινότητα με νέα δυναμική των καθοδηγητικών μελών μέσα σ΄ αυτή. Δεν είναι εύκολο πράγμα να σκέφτεσαι μαζί με άλλους για ένα κοινό σκοπό, εάν δεν είναι ξεκάθαρη η συναισθηματική σου βάση. Ίσως πολλές φορές, οι συμπεριφορές μελών λόγω προσωπικού ανταγωνισμού ή λόγω υπερβάλλοντα ζήλου για επίδοση, να κλονίζουν τη συλλογική προσφορά των μελών και να καταλήγουν σε ισχυρούς διαξιφισμούς, και αντί πρόοδο να έχουμε χασούρα. Έχουμε όμως πολύπλευρες γνώσεις και μπορούμε να ξεπεράσουμε τέτοιες δυσκολίες, να δημιουργήσουμε τέτοιες συνθήκες οι οποίες θα προωθούν τη δημιουργία εμπιστοσύνης μεταξύ όλων των μελών, έτσι, ούτως ώστε αυτά να είναι σε θέση να φέρουν εις πέρας έργο δημιουργικό.

Σε συγκεκριμένες ιστορικές περιστάσεις, όπως εκείνη τη δραματική περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα, η κοινότητά μας υπήρξε σημείο αναφοράς και συσπείρωσης του ελληνικού στοιχείου να αντιμετωπίσει από κοινού τον αναχρονισμό. Βασισμένοι στην πενηντάχρονη κοινοτική μας εμπειρία να αρματωθούμε με νέα δυναμική. Να αναπτύξουμε πνεύμα συνεργασίας. Με αρμοδιότητα και ενθουσιασμό, με πρώτο στόχο τη διαμόρφωση κοινοτικού χώρου κα να ξεπεράσουμε την περίοδο αδράνειας. Σήμερα στην περίοδο της σαρωτικής λαίλαπας του «Νεοφιλελευθερισμού» που μας οδήγησε σε βαθιά οικονομική κρίση καλούμαστε να ενεργοποιηθούμε και σαν σύνολο της «Ελληνικής Κοινότητας» να αντεπεξέλθουμε τις κρίσιμες περίοδες όσο το δυνατό πιο ανώδυνα.

Κελλίδης Ανέστης, Φεβρουάριος 2009