|
||||||
|
ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΤΗΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ Δρόμοι πλατιοί με σίδερα και πίσσα
...Προσαρμογή ταχύτητας, μοντέρνας
κοινωνίας Ο εισαγγελέας, ο δικαστής, γρήγορα παίρνουν τις αποφάσεις τους, εσφαλμένες, σωστές, θα το δείξει ο καιρός Και το ρολόι πάντα κοιτούν των δικηγόρων οι ματιές στρεσαρισμένοι απ’ την πολλή δουλειά Ο αστυνομικός, ο στρατιωτικός, παίζουν με «Γαβριλίτικες αρετές» Μόνο τινάζουν χέρια, πόδια και πίπα να φύγουν οι βρωμιές Η αλαζονεία των πολιτικών, περνά την αστραπή «Φιλόσοφοι», «φιλόλογοι», «ρήτορες», «εκσυγχρονιστές» και «στοχαστές»,νομίζουν ότι είναι, κι όλο σπουδάζουν πάνω στην ταχύτητα Δημοκρατικός, ρατσιστής, εθνικιστής, δεξιός κι αριστερός, περιβαλλοντικός, κεντρώος, έχουν ταχύτητα στα άκρα και στη γλώσσα Φύλακες φυλακωμένων, κοιτούν διαφορετικά το πέρασμα του χρόνου απ’ τη «γλύκα» της νάρκης που κολλάει παντού Δημόσιες επιτροπές λύνουν και δένουν πατώντας κουμπιά. Νοσοκομεία, προφεσόροι, κλινικές, ιατρεία, γιατροί και ασθενείς Εξετάσεις γρήγορες, βιαστικές, φτηνές πολλές φορές και πολλές περικοπές Όπου να 'ναι θα τις κόψουν κι αυτές -τις συντάξεις- για να πάρουμε όπλα Και η διάγνωση πρόχειρη, ξένη στον ασθενή κι αλλάζουν τα πράγματα αν έχεις λεφτά Φοβάται, ο άμοιρος, τα μπαγιάτικα αίματα και στα γόνατα γράφονται οι συνταγές Τινάζοντας χέρια και πόδια, διώχνοντας τις αρρώστιες μακριά Λίγοι γιατροί νοιάζονται, δίνουν σωστή γιατρειά Θέλουν να δείξουν στους ανθρώπους λίγα τους ...μυστικά Φοβούνται το φάντασμα του αρχαίου Ιπποκράτη και κάνουν καλά Και οι φαρμακοποιοί έχουν φαρμακωθεί από το βερεσέ, μα και οι ασθενείς έχουν φαρμακωθεί ακόμα πιο πολύ Και σ' όλα αυτά φτάνει και η ταχύτητα της λιτότητας Όπου κι εδώ η ανθρώπινη επιστήμη επιδρά ενάντια στη Φυσική! Μια δεύτερη ημερήσια διάταξη Ταχύτητα παντού, από ψηλά στα χαμηλά Νευρικός ο υπάλληλος, ανυπόμονος, λίγα λεφτά, ανόρεχτη δουλειά Συνταξιούχοι, Βετεράνοι της δουλειάς, φόρους πληρώνουν και λίγα τους δίνουν λεφτά Επιτρέπονται τα δυστυχήματα στους δρόμους, λένε πολλοί Κι αν είναι κάτω απ' τα εξήντα επιβάλλεται το αυτοκινητιστικό ατύχημα Οι χασάπηδες δυο φορές πουλούνε σφαχτά, μαύρα πολλές φορές, φαρμακωμένα απ' τις ορμόνες της ντροπής Φουρνάρηδες, μπακάληδες, πίτουρα στα ψωμιά, κρασάκι νερωμένο Κι ο λαχανάς σπρώχνει γρήγορα τα σάπια φρούτα, ευαίσθητα από ραδιενέργεια, που όλα τους βγάζουν μιλιούνια σκουλήκια και χολέρα Τα καταστήματα πνίγονται από εκπτώσεις. Μπουλούκια οι άνθρωποι πατιούνται μεταξύ τους χωρίς να αγοράζει κανένας τίποτα ή κάτι λίγα κρατώντας έτσι την ανάμνηση την παλιά Ταχυδρόμοι πατούν τα κουδούνια, έξαλλοι πολλές φορές τρέχουν να προλάβουν το συνωστισμό και να ξεμπλέξουν (Ξέρεται, τι είναι να διαβάζετε φακέλους όλη μέρα;) Του λες, δε μου 'ρχεται η εφημερίδα και σου απαντά υπεροπτικά να πας στον υπουργό με όλα σου τα παράπονα Του λες, μου 'ρθε το πρόστιμο της εφορίας και σου χαμογελά δείχνοντας τα σάπια δόντια του Πανεπιστήμια, γυμνάσια, σχολεία «Μοντέρνα» εκπαίδευση, μηχανική και εκσυγχρονιστική Τώρα είναι που θα γίνουν όλοι «επιστήμονες» και θα τραβάμε μια μέρα τα μαλλιά μας, αν βέβαια θα έχουμε τέχνες και υλικό Καθηγητές και μαθητές, απόχτησαν κάποιες διαφορές Η λίγη Σοφία που απόμεινε, θέλει καιρό Επισήμανση άγχους, μοντέρνο στοιχειό Η νευρικότητα έχει απλωμένα τα φτερά Περίπατο βγαίνει η μητέρα με το παιδί Το ρολόι κοιτάζει με βιασύνη πολύ Και οι οικογένειες χάνουν την αρμονία, τη θέρμη, τη χαρά Κι ακούς να λένε και άλλοι να κλαίνε να μιλούν και για μια άλλη πληγή Πώς, πώς μπορεί να ζει και αυτή η πληγή; Που ανοίγει φτερά, που πετάει ψηλά και γοργά και να φτάνει κοντά Μέσα στα σπίτια μας, ναρκωτικά Όλοι κοντεύουν να...καπνίσουν Όλοι οι νέοι πάνω απ' τα δέκα και που δεν ξέρουν αν κάποτε προλάβουν να σταματήσουν Όλοι αφήνουν μια ζωγραφιά πάνω στα πρόσωπα Όλοι αφήνουν μια σύριγγα άδεια κι ωχρή κάπου στους κήπους, στο πεζοδρόμι, μέσα στα κέντρα και στα σχολειά Όλοι κοντεύουν να γίνουν εμπόροι Όλοι φωνάζουν και λένε πολλά Όλοι, μα όλοι, που έχουν κλειδιά Και όλοι, ποιοι όλοι; Ποιοι είναι αυτοί; Αυτοί που ρυθμίζουν τον κόσμο; Αυτοί που προσφέρουν χαράτσι στους εμπόρους και δράση; Αυτοί που προσφέρουν στο χάρο χαρά; Αυτοί που γεμίζουν τις τσέπες λεφτά; Μέσα απ' τα μάτια τους βγαίνει μια θαμπάδα αργά Μέσα στο είναι τους μπαίνει των ανθρώπων φωνή Μέσα στα μύχια τους φτάνει μία μαύρη οργή Μέσα τα νιάτα, μπαίνουν βαθιά στη μαύρη τη γη Και πληθαίνουν οι νέοι νεκροί, λιγοστεύουν οι νεκροθάφτες Και τα πουλιά δεν καταδέχονται να ορμήσουν στις μολυσμένες σάρκες Κι άλλοι οίστροι βγαίνουν, πληθαίνουν και επικρατούν εν ονόματι της μοντέρνας εποχής κι είναι νέα παιδιά, για να δούμε με ματιά καθαρή κι ανοιχτή και να πούμε με θυμό και οργή, ποιοι τα πάνε εκεί; Και ακούν τα παιδιά, τι ακούν; Τους μοντέρνους ρυθμούς ή σκοπούς, που δε βγάζει η χορδή του βιολιού, που δε βγάζει του νιου ή παλιού η φωνή, μα που βγάζει με πάθος το χορό, έναν άλλο χορό που χορεύουν μαζί και «γλεντούν», τι γλεντούν; Ας μας πούνε αυτοί! Κι άλλος οίστρος γεννιέται δυνατός σαν ιστός και διώχνει μακριά ή δεν θέλει να δει, του αγνού έρωτα μέθη και ακμή απ' των νέων καρδιά, ψυχή και κορμί Μα και άλλοι, άλλοι, πολλοί! ...Συζητήσεις κοφτές, σκέψεις του παρόντος που τώρα ανθεί Λίγες μένουν σωστές, κρατώντας μαγιά Αμήχανοι οι άνθρωποι, νευρικοί και ανήσυχοι 'Αλλοι ξέρουν, άλλοι δεν ξέρουν το γιατί Τρέχουνε να προλάβουνε τους γρήγορους ρυθμούς Όσο υπάρχει καιρός κουβαλούνε με άγχος τα «καλά» της καταναλωτικής κοινωνίας Προσπαθώντας να πιαστούν απ' το τρένο που τρέχει γοργά Μέσα τους κουβαλούν και βουνά αντίδρασης Ίσως αγανακτήσουν κάποτε και γίνουν λάβα ηφαιστειακής δομής και ξεράσουν φωτιά Πού θα βρει, τι να κάψει; Πού θα στείλει τις φωτιές, τους καπνούς; Πού θα γείρουν οι μάνες τα κορμιά τα λειψά; Όπου θα 'χουν αφήσει στης ζωής τη ματιά μια γυαλάδα παχιά Όπου θα 'χουν πεθάνει και θα σβήσουν της ζωής τη μαγιά; Απλοί ή σπουδαγμένοι άνθρωποι μάθανε και κάνουν πολλά Απ' τη διαμορφωμένη Ζωή, έμαθαν πολλά Πρώτα την Κλεψιά, να διώξουνε την Πείνα Ναρκωτικά για να «ξεχνούν» φαρμάκια και καημούς Πόσοι δε δόθηκαν σαδιστικά για να χτυπούν ωμά! Βία παντού επικρατεί κι ανθρώπινο σκοτάδι Όπως παλιά και τώρα στη Γη μ' ένα ρυθμό γοργό και μοντέρνο 'Αρχισαν οι εμπρησμοί με πυκνότητα σφοδρή Τρένα που πάνε και έρχονται, συγκρούονται από ταχύτητα, σκοτώνονται πολλοί Αεροπλάνα πέφτουνε εδώ κι εκεί και όλο «ψάχνουν» να βρουν τα αίτια Ναυάγια κάθε στιγμή ακούγονται, αίτια...άγνωστα, πού να τα βρεις; Ανεργία, απεργία, φασαρία, ξυλοδαρμοί Μπάτσοι, μπράβοι μοντέρνοι και παραγωγή από «Ράμπο» Η αναρχία παντού επικρατεί και κατά κει πηγαίνουν κι άλλοι Δολοπλοκίες, δολοφονίες και αν κάποιος φωνάξει, διώχνεται αυστηρά Ανατινάξεις, μπαρούτι, φωτιά Θάνατος που φέρνει μίσος, αποστροφή και δυναμώνει ο αθεράπευτος λιμός ... ο ρατσισμός! Δαμάζουνε τις αρετές, την Αγάπη και Ειρήνη Ξηλώσανε καθεστώτα, αναχρονιστικά Χτίζουνε καινούρια, πληρώνοντας αδρά Με τους δικούς μας φόρους και λυγίσαμε στο γόνα, για να θυμίζουμε προσκυνητάδες σ' ανύπαρκτους βωμούς Και μιλούνε για μια ανύπαρκτη δημοκρατία και αντικαθίσταται για τη μοντέρνα μας εποχή από των μεγάλων αναρχία, μεγαλουργία και θηριουργία «Μεγάλοι» άνθρωποι, θάψανε τη Μαγεία Αυτή την ανθρώπινη, τη λιτή και αγνή, στήνοντας πόλεμο, θάνατο, πυρκαγιές 'Αλλος στρώνει το φυτίλι και άλλος τ' ανάβει για να μοιράζονται τις τύψεις Φωτιά εδώ μικρή, δε χαίρονται πολύ Φωτιά εκεί πιο δυνατή, γελούν στη δοκιμή Φωτιά απλώνεται, γελούνε παιδικά Στάδιο προπαρασκευαστικό, πυρηνικό κάνανε τη ζωή Καλές είναι οι έρευνες, οι επιστημονικές Μέσα απ' αυτές, λίγοι απόλαυσαν Κονδύλια ανυπολόγιστα, τρελά Μοντέρνα και «πολιτισμένα» πεθαίνουνε από πείνα στον κόσμο τα παιδάκια Η κατάρα έδωσε κατάρα αμαρτωλή Τ' αστέρια ψάχνουνε κι έγινε σκοπός των Εθνών Ρεζέρβες αναζητούν έτσι, να, για «ώρα ανάγκης» Να προλάβουν να φύγουν, περνώντας την ταχύτητα και την ματαιότητα Αυτή που οι ίδιοι δημιούργησαν Αχ! Ποιοι να φέρνουν αυτή την κατάρα; Αχ! Πού θα φτάσει, αν θα μείνει ζωή; Αχ! Μάνα, πώς μπορείς να γεννάς ερπετά; Αχ! Και βαχ! Δε θα πάμε μακριά! Φεύγει ευχή, απλώνεται απέραντα, σ' ολόκληρο το Σύμπαν. Βάζει φωνές, Αγγέλους καλεί μαζί και λίγο κόσμο π’ απόμεινε ακόμα Έχετε μάτια ανοιχτά, φωνάζει Θέλετε αιώνια γαλήνη, προτείνει Διώξτε τους γήινους μακριά, διατάζει! Τι να φταίει, άραγε ανθρώποι; Μήπως ο Μοντέρνος Ρυθμός της Ζωής; Πόλη της FUERTH, 28.01.1994 Βάϊος Φασούλας
|
Ποίηση |
||||
|