η φωνή σου

η στήλη μας

ANTI...

Όταν ένα κράτος εξαγάγει όπλα, όταν ένα κράτος ασκεί πιέσεις για ν' ακολουθούν την πολιτική του άλλα πιο αδύναμα κράτη, όταν ένα κράτος επιχειρεί να επιβάλει την παγκοσμιοποίηση προς όφελός του, όταν ένα κράτος που εις τ' όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επεμβαίνει, και με πρόσχημα προστάτης των μειονοτήτων πατάει στο σβέρκο και διαλύει αυτόνομα κράτη, όταν το κράτος αυτό παρουσιάζεται ως προστάτης αδικημένων, κι ανοίγει πληγές και πολέμους αλλά προς το συμφέρον του μόνο.
Τότε δημιουργείτε ένα παγκόσμιο «ΑΝΤΙ...» το οποίο παραμένει βαθιά κρυμμένο στα φυλλοκάρδια των λαών, περιμένοντας μια κάποια ευκαιρία για να ξεσπαθώσουν. Οι διάφορες Θρησκείες, ο φονταμεταλισμός εκμεταλλεύεται αυτό το «ΑΝΤΙ...» καταφέρνοντας να δημιουργήσει φανατικούς ήρωες με την υπόσχεση ότι η ανταμοιβή τους περιμένει στον ουρανό, ενώ η κρύα και ωμή λογική και πραγματικότητα μας λέει ότι όλα αυτά είναι φτιαγμένα από τον άνθρωπο, για να καταστρέφουν τον άνθρωπο, να εκμεταλλεύονται τους συνανθρώπους και να επιζούν οι πιο επιτήδειοι.
Μετά τα γνωστά αποτελέσματα της 11/9/01. Έκπληξη μου προξένησε η συμπεριφορά ολίγων ατόμων υπερασπιστών του «ΑΝΤΙ...» που δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν την πολιτική, των επισήμων ιθυνόντων (Γερακιών) του αμερικανικού κατεστημένου, από την παρουσία του Έλληνα Μετανάστη που ευρισκότανε στην Ελλάδα, στη χώρα που είχε γεννηθεί, αλλά ήταν κάτοικος της Νέας Υόρκης.
Όπως και να το κάνουμε ο μετανάστης είναι για τους Αμερικανούς ο Έλληνας, για τους Έλληνες ο Αμερικάνος, κι αυτός ο ίδιος βρίσκεται αμφιταλαντευόμενος κρατώντας την ισορροπία του στο τεντωμένο σχοινί της ύπαρξής του.

Νέα Υόρκη, 17 Φεβρουαρίου 2002
Γαβριήλ Παναγιωσούλης,

  ΑΡΧΕΙΟ